vrijdag, juni 28, 2013

715-Java12-Legian-Kesiman

715-Java12-Kesiman-Legian
Ik had buiten geslapen op het ligbed, S. had de airco uitgedaan, en ik kreeg het te benauwd. Heb daardoor wel de ochtendzon gezien in de wolkjes die naar ons toe dreven. Half 8 toch maar opgestaan. 8 Uur ging zoonlief weg naar de surfschool. De beste golven vandaag zijn van 8-9 ( 9 uur was ook goed volgens de surfschool) en van 11-13. Als ontbijt hadden we pannenkoeken, gekookte eieren, ananas en banaan, brood en een soort limonade die naar afwasmiddel smaakt. Lekker luieren, verhalen bijwerken, boek lezen, krantjes lezen, een echte pyamadag. Af en toe een minibuitje en wat wolken en een fris windje. Aan Roy had ik gevraagd om een plattegrond van hier in de buurt. Uit de map was hij verdwenen.. hij heeft er een getekend.
Nu begrijp ik waarom het niet meteen in een keer gelukt was. Zeer ingewikkeld.. De heenweg is eenvoudig, maar de terugweg niet.
M. komt om half vier. Hij heeft maar één surfsessie gedaan. De golven waren te hoog, het was te moeilijk. Gisteren heeft hij wat schaafwonden opgelopen door een schurend surfboard, maar vandaag mocht hij beschermende kleding lenen. Ook heeft hij even genoeg van het scooterrijden, pijn aan zijn billen. Hij neemt een duik in het zwembad ter verkoeling. Mag geen bommetje maken, gelukkig is mijn iPad waterbestendig. Ik ga even een rondje maken, maar kom niet ver. Er is een groot huis naast een riviertje. In de schaduw zitten een man en vrouw. Ze spreken me aan. In gebrekkig Engels proberen ze me te helpen. Ik maak wat foto's van de rijstvelden. De vrouw vraagt me naar binnen om betere foto's te maken. Oeps, slippers uit en op blote voeten mee. Elke etage is zeker 3 tot 4 meter hoog. In elke kamer liggen witte tegels. Niets is echt afgewerkt. Als afscheiding van het balkon staan grote potten met orchideeën. Ik moet dan weer een foto maken. Ze vindt mijn foto mooi, en kijkt mee op het schermpje. Weer de trap op, zonder trapleuning. Er ligt een tienermeisje op haar buik achter een laptop, met een wifi-antenne. Overal jongetjes, ook met een iPad. Als ik een opmerking maak over het huis wat niet af is, zegt ze: no work, no money. Ai, ik zeg: no work, little money. Maar ik begrijp wel dat zij daar heel blij mee zou zijn. Ze heeft vier kinderen, zelf heet ze Wayan, dus eerstgeborene. Volgens mij voelt ze zichzelf verwant, no money, no food --> en dan wijst ze naar haar eigen buik, die van mijn omvang is. Lachen! Bij de voorlaatste etage is de vloer nog niet afgewerkt, we lopen op onze blote voeten, au au. Dan wijst ze weer een zoon aan die aan het vissen is in het riviertje. Deze etage heeft wel een reling. Er staat ook een gazebo op het dak. De trap naar deze etage heeft hoge treden, omhoog gaat wel, maar omlaag is weer een aanslag op mijn beenspieren. Er is ook niet echt een leuning. Ik heb ze hartelijk bedankt en ben naar huis gelopen. Effe plonsen in het zwembad. Om half 8 gaat het echt regenen. Geen scooterweer. S. en M. gaan toch nog even wifi-en bij McDonalds. Ze waren net weg toen het heel hard ging regenen en bleef regenen. Ze dachten dat andere scooterrijders gingen schuilen en stopten ook. Maar de anderen haalden hun poncho tevoorschijn..
Voor het slapen gaan had S. nog een onderonsje met een kleine kikker, die het buiten ook te nat had gevonden.

Geen opmerkingen: