Zelfs op mijn verjaardag kon ik nog werken aan een textiel kunstwerkje. Linksonder zie je het afgemaakt. Ik heb er nog wat transparante lapjes en kant opgezet. Nu nog op zoek naar een lijstje, (heb er misschien nog eentje in huis?). Linksboven zie je de geweven banen van mijn zelfgeverfde stoffen. Rechtsboven zie je de achterkant van het borduursel.
Rechtsonder zie je het werk van haar grote zus, dat ik in 2020 heb gemaakt in coronatijd.
Volle maan, een ‘Blue Moon ‘, want hij staat dicht bij de aarde. Moest even naar buiten, de hei op om een foto te nemen. Ik voel gewoon de warmte van de zon, kan dat? De zon weerkaatst haar licht via de maan op de aarde, toch?
Waar dat groene lichtje vandaan komt weet ik niet. Wat ik mooi vond is de streep licht op de heide.
Links zie je het huisje van de rozenmosgalwesp! Een mondvol om uit te spreken, gevonden tijdens het maaien van het gras in de voortuin. Het was weer nodig, dat maaien.
Rechtsboven zie je een deel van mijn laatste textiele werk in wording. Hoop dat het morgen af komt.
Rechtsonder zie je mijn ‘medaille’ bij Duolingo. Ik weet niet of dit alleen voor Frans geldt of voor Frans én Indonesisch?
Liefde voor de Persicaria Tinctoria, de Japanse indigo. Van 20 gram bladeren en een beetje zout heb ik wat lapjes kunnen verven. Daarbij wrijf ik de bladeren fijn met de stof ertussen. Uitstekend om te doen bij de laatste atletiekwedstrijden in Budapest op tv. Eerst drogen en dan nog wassen. Wordt vervolgd!
Liefde is ook: samen Corona krijgen. Lekker rustig dagje vandaag.
Het was zaterdag een prachtige dag om te tekenen. Niet te warm, droog, gezellig druk, leuke nieuwe mensen ontmoet, vertrouwde lieve vrienden en er liep een fotograaf rond. Het zijn de foto’s van Thomas Driessen van Photho.
Enige minpuntje was een dakloze man die verward en rokend naast me in het tuintje bij de Munsterkerk op de trappen ‘lag’. Politie-agenten kwamen en gingen weer weg na een gesprek. De man heeft het niet gemakkelijk in het leven, dat was duidelijk. Het viel me op dat hij in verwarde toestand gewoon Nederlands sprak. Niet in zijn moedertaal. De handhavers kwamen, de man werd boos en verliet het tuintje. De rust keerde weer terug. Toch bizar? Ik doe leuke dingen en deze man heeft geen toekomst en geen leven.
Omdat ik op de fiets was kon ik nog een toeristisch rondje naar huis rijden. Ik telde zestig ooievaars in een weiland in Asselt, tussen de Swalm en de Maas. Even genieten. Maar wel een teken dat ze al warmere gebieden gaan opzoeken. De herfst komt eraan!
Inmiddels zit er een sleuf voor het ophangsysteem aan en is er een klein ‘gaatje’ opgevuld. Nog een naamkaartje achterop en het werk is klaar!
Foto is een tikkeltje te donker, maar het einde is in zicht. Het zijn mijn cyanotype-experimenten van de afgelopen tijd. Om het af te maken heb ik er ook maar meteen een haiku bij gemaakt.
Maanden verzameld
Een paar dagen ontwerpen
Nog een paar steekjes
Ook deze lap, gemaakt door Johanna Mench van de textielgroep Grenzenlo(o)s ging de wasmachine in met kleurvangdoekjes. Kijk eens wat voor kleur deze krijgen! Zie linksboven. Vrees dat ook deze lap nog een extra wasbeurt nodig heeft. Het gekke is dat het spoelwater niet paars was.
Tja, dan heb je een nieuw lapje gezeefdrukte stof gekocht (bij de Vlinder), dat ik voor verwerking in de wasmachine heb gegooid. Samen met de zwarte en grijze onderbroeken en sokken. Ook een paar kleurvangerdoekjes gingen erin. Zie je de donkerste doekjes? Dat was bij wasbeurt nummer 1. Helaas waren ook twee onderbroeken en één sok besmet met het blauw. Bij wasbeurt nummer twee met alleen de stof kwamen de lichte doekjes tevoorschijn. Wat ik van de linnen lap ook ga maken, voorlopig was ik het helemaal alleen. Morgen meer.
Ondertussen ben ik mandjes aan het vullen voor de tentoonstelling op 9 en 10 september in het Flachsmuseum in Wegberg [D]. Tja, alles wat ik nu verf wordt geel! Zelfs het riet dat nu bloeit geeft de kleur geel. Voel niet de behoefte om dat nu snel te doen. Er valt nog genoeg te doen voor de mini-expositie. Heb al besloten niet veel mee te nemen. Dit keer is het verhaal belangrijk!
Op zaterdag was er een textielmarkt in Geldrop bij het Weverijmuseum. Vroeg weg om op tijd te zijn; het zou warm worden met regen. Benauwd weer. Ik heb can alles gezien. Er waren weefsters, sieradenmaaksters, wolliefhebbers, verfsters en er was een mevrouw die haar ‘oude’ textiele werk verkocht, om op te ruimen.
Ik werd aangetrokken door het verhaal van de ikat-weefsters en een jonge vrouw die aanstekelijk kon vertellen over kaartweven.
Helaas bleef ik overal aan plakken. Uit het weefmuseum vier theedoeken, uit de collectie van de Kantfabriek garens en tweedehands boek over ikat, van een sieradenmaakster vier en 1 gratis zakje met (wol)kralen, een zakje Engels drop van vilt, vier lappen (3 witte om mee te verven) van De Vlinder, zes zijden strengetjes garen van een wolmevrouw, drie paar babysokjes voor de heb, een bolletje roze sari-band voor twee euro en een Indiaas handgestempeld tasje, omdat ik het allemaal niet meer kon dragen.
De stoffen en theedoeken mogen eerst in de was!
Mijn eerste Anthotypes! Linksboven links van de bessen van de Mahonia, en rechts met de schillen van twee komkommers. De laatste heeft zeven lagen van het groene sap. Mooi groen! Daar heb ik een positief van een foto van mijn jeugdpop Pebbles op gelegd. Dik drie uur in de zon. Het groen werd geel, maar het resultaat is niet goed. Te weinig contrast; waarschijnlijk omdat de foto niet zwart genoeg was.
Op de bessen-ondergrond heb ik een positief van mijzelf en mijn motor gelegd. Ook eentje met weinig contrast. Er gebeurde helemaal niets na drie uur. Ik heb grof geschut tevoorschijn gehaald: mijn UV-lamp! Wordt vervolgd…
Note to self: betere positieven afdrukken (of twee maal; op elkaar leggen geeft een beter resultaat).
O, sorry, twee dezelfde ‘astronauten’.
Let op het jaren 70-kapsel
Als Viking en Keltische vrouw gaat het best goed.
Láchen! Had bij MyHeritage wat portretten laten maken. Moest daarvoor 25 foto’s uploaden van mezelf! Ze zeggen dat ze de foto’s weggooien, als ze de bewerkingen gedaan hebben. Met Artificial Intelligence maken ze dan jouw gezicht passend op een bestaande foto. Helaas had ik niet genoeg staande en zittende foto’s van mezelf, anders waren er meer gelukte illustraties bij. En eigenlijk had ik geen bril op moeten hebben. Had er een paar zonder en dat geeft een ‘blote billen gezicht’, inclusief de wallen, maar het past beter in het tijdbeeld.
Gisteren heb ik een bezoek gebracht aan het Indië monument. Heb een (daar geplukt) bloemetje neergelegd op het monument van de burgerslachtoffers.
Het was er zó rustig, dat ik toch maar een tekening heb gemaakt. Een van de gidsen daar maakte nog een praatje met mij. Op woensdag t/m zondag is het paviljoen open. Er is nu een tentoonstelling over de ‘hell ships’.
Wat is het een prachtig park, bij de monumenten en het kasteeltje Hattem. Er staan ook schitterende bomen; een keertje met mezelf een tekenafspraak maken!
Zaterdag is het World Anthotype Day. Anthotype is een fotografisch proces waarbij alleen planten gebruikt zijn, geen chemicaliën dus! Ik heb een komkommersalade gemaakt en de schillen bevatten de verfstof. Tenminste, dat is het idee. Bij de foto’s, linksboven beginnen en met de klok mee.
1. De komkommerschillen heb ik klein gesneden en in een vijzel nóg kleiner gemaakt. Dat lukte niet echt geweldig.
2. Bij het zeven heb ik ook nog een eetlepel wodka (lees: alcohol) toegevoegd, in de hoop meer kleurstof te krijgen.
3. Heb de zeefdoek flink uitgeknepen; gelukkig had ik wel een bodempje groen.
4. Het bodempje groen.
Nu heb ik een stukje aquarelpapier 7 keer bestreken met de groene vloeistof. Het droogt slecht in huis, het is te vochtig. Gelukkig heb ik een föhn voor dit soort gelegenheden. Nu wachten op de zon! Heb ook nog een lapje, gebeitst in soja, in het resterende groen gestopt. Wordt vervolgd.
Wat een weekend! Uit eten, met de kinderen, bioscoop met de dochters (Barbie), tekenen in Roermond bij het Oldtimerfestival en op de Markt. In de verte zag ik de oudste kleindochter werken; ze had het druk. Bekenden ontmoet, en ook met onbekenden gesproken, die over mijn schouder meekeken. Ook het zoontje van de eigenaar van de auto (DeLorean) kwam een praatje maken en liet zien wat hij allemaal al getekend had. Zó lief! Uiteraard heb ik hem gevolgd op Instagram.
Samples of sampler? Mijn nieuwste werk is een samenvatting van mijn cyanotype-werk van de afgelopen jaren. Zelf gemixte chemicaliën lapjes, kant en klare lapjes en door de fabriek gemixte chemicaliën lapjes. Verschillende stoffen, soms met een kleurtje, af en toe nabewerkt met baking soda en thee. Genoeg om ervan te leren, hoewel ik het niet zo precies beschreven heb voor mezelf. Er zitten ook resultaten bij van mislukte experimenten. Sommige zijn door de zon belicht, sommige door een UV-lamp. Er valt nog zóveel te leren. Eerst maar eens alles op een ondergrond vastnaaien. Wordt vervolgd.
Vond een bestikt lapje bij de resten in het atelier in Mönchengladbach. Dat is nu een etuitje geworden, voor de verkoop. De rits is met de hand ingezet! Te koop tijdens het tiende Quiltfestival in Luxemburg in 2024.
Uiteindelijk is dit kleedje toch een beetje schots en scheef geworden. Maar dat boeit niet. Weer wat lapjes weg en ook een restje fiberfill opgemaakt. Ben benieuwd wat kleindochter 4 ervan zegt.
Nog even een achterkantje maken en op zoek naar de vulling, beetje naaien en quilten… kleedje voor kleindochter 4. Ze heeft de kleurtjes uitgezocht. Hoop dat ze het leuk vindt.
Zaterdag met de trein geweest. Samen met vele verklede Pride mensen, die naar Amsterdam gingen.
Eerst naar Utrecht, naar de lapjesmarkt. Heb alleen gekocht wat ik nodig had! De broekenstof heb ik laten liggen. Thuis is er nog genoeg hiervan.
Daarna met alle nichten Coors in Amsterdam in de Kinkerbuurt geweest, met de bioscoop als hoogtepunt en een Koreaanse eettentje als ‘toetje’. Wat een heerlijk dagje uit, met voor mij 18.000 stappen.
Onderweg. Met de trein naar Utrecht en Amsterdam. Helaas is er een gay pride, zodat het overvol is. Ik snap niet dat de NS geen langere treinen inzet. Tijd kan ik besteden aan het vastnaaien van de ‘top’ aan de achterkant, die gemaakt is van aan elkaar genaaide katoenen poetslappen. Simpele steekjes hoor.
Update: NS heeft in Eindhoven een extra wagon aangekoppeld!
Zo, mijn schots en scheve handgenaaide doek is klaar. Nu nog nadenken over een rand of afwerking. Ik denk dat ik er katoenen tussenvulling achter maak. Wat quiltsteekjes langs de kant en op de meest bobbelige stukken om het af te maken. En het is ook verleidelijk om met eigen borduurwerk en kraaltjes details aan te brengen. Wordt vervolgd!
Het werk bestaat uit vier Sinaï borduurwerkjes, gehamerde bloemen op stof en natuurlijk geverfde lapjes. Ongeveer 70x84 cm.
Terwijl het kleine zusje sliep kreeg ik grote zus niet in beweging. Ze was na het tekenen van een regenboog met de nieuwe stiften weer op de bank gaan liggen. Daarbij houdt ze de puntjes van een grijze kussensloop vast. Toen de ouders weer terug waren zat er weer wat leven in. Gelukkig.
Heb nog eens door mijn laatste natuurlijk verven stofjes stapel geneusd. Er lagen nog lapjes van meekrap en cochenille die ik kon gebruiken. Ik geloof dat ik een beetje achterloop met mijn administratie van de geverfde lapjes, maar dat is van later zorg. Eerst moet dit werk af.
