Ben lekker aan het schuren en verven met primer, morgen komen de laklaagjes! Het wordt een metamorfose van een ladenkastje. Vandaag stond ook in het teken van sport kijken, voetbal, autoraces, motorraces en golf. Was ondertussen aan het opruimen. Vond nog drie bonuskleurtjes in het envelopje (rechtsonder, zie ook weblog van gisteren). Bij de fitness heb ik ook nog naar voetbal gekeken. Maar naast het bezoek van het jongste kleinkind waren ook de luchten adembenemend.
Eigenlijk zou je deze kleuren van dichtbij moeten zien. Ze glinsteren! In een opwelling heb ik 50 (!) dotjes aquarelverf gekocht bij Victoria Hilbrecht in Köln. Ze maakt de verf zelf en heeft nog zeer interessante kleuren om aan te schaffen. Voorlopig heb ik hier genoeg aan. Niet alle kleuren zijn duidelijk. Ze zouden prima werken op zwart papier. Dat ga ik dan ook maar eens kopen. Maar nu nog niet. Toen ik tijdens het oppassen bezig was om (linksboven) een raster te maken voor de vijftig kleurtjes, was kleindochter van vier ook enthousiast bezig met afplakband, haar eigen verf en een lineaal. Haar resultaat zie je linksonder. Ondertussen zag ik vanuit mijn ooghoek kleindochter van bijna twee op de grond schuiven. Op haar buik, op haar platte knuffelhondje, met de speen in de mond (die haalt ze zelf uit haar tas), bewoog ze zich geruisloos voort op de tegeltjes. Ze leek wel een schol op de bodem van de zee. Wonderlijk! Heb er geen foto van.
Zie linksboven: de kleine rondjes zijn gewoon twee laagjes van dezelfde kleur. @victoriahilbrecht
Weer vlogen de dagen voorbij! Oppassen in Nijmegen, kleinzoon 2 mee naar huis om te logeren. Kleindochter 5 ‘geleend’, zodat neef en nicht met elkaar konden spelen. En ik tijd had om zelf alle computeronderdelen handmatig te verplaatsen voordat de monteur kwam om het modem te verplaatsen. Kijk, rechtsonder zie je een voorbeeld van: wie niet sterk is moet slim zijn. De printer was te zwaar en ik heb hem met de bureaustoel verplaatst. Linksonder zie je mijn pc, die kennelijk al jaren dit veranderend licht geeft. Ik zie het nu pas, omdat deze kant altijd tegen de muur aan stond.
Tijdens een fietsritje heb ik dit paard in de poel zien staan. Je kunt zien dat het al droger gaat worden op het land. Zo hoog is deze kikkerpoel nooit geweest. De boer heeft ook eindelijk zijn land kunnen omploegen. Er staat geen water meer op.
Ondertussen ben ik bezig om een fotoboek, gemaakt door nicht H. voor haar vader, van persoonsnamen te voorzien in een apart schrift. Ja, ja, daar moeten nog een paar sessies overheen. Voor de zekerheid nog wat namen controleren; maar hoe leuk is het dan om weer eens op bezoek te gaan bij familie voor die laatste namen.
Tussen het opruimen door neem ik ook de tijd om te sporten. Nog steeds drie keer per week. Morgen naar de crematie van de vader van onze schoondochter. Hij is maar 72 geworden.
