Gisteravond is de tweede groep beoordeeld, o.a. door een docent uit Kumulus, Maastricht. Eerst werden we per tafel bekeken en bevraagd. "Waarom heb je dit materiaal gebruikt? Waarom heb je dit gedaan?" Daarna gingen we naar de eindprojecten kijken. Het was al donker, dus niet elk eindproject kwam in het juiste licht te staan. Die van mij in ieder geval niet. Daarna gingen de docenten, Ans, Helma en Helmut in beraad. Een voor een mochten we naar binnen.
Bij de tafelrondleiding werd me al duidelijk dat ik wellicht niet geschikt was voor de Kunstacademie. In het laatste gesprek vertelden ze me ook waarom. Ik ben technisch goed, heb kleurgevoel, gevoel voor compositie. "Geef me materiaal en ik kan ermee overweg." Ik kan goed tekenen, maar ze misten mijn "ik". Ik laat me niet zien. Die persoonlijke toets konden ze niet vinden. Ik maakte eindproducten. Ze misten de "worsteling". Het enige dat Helmut goed vond was het huisje/interieur, daar zag hij de worsteling, dat was nog niet af. Hij vond het eindproject prachtig, zo heel anders dan mijn andere werk.
Ze denken trouwens dat ik doodongelukkig wordt op de Kunstacademie.
Achteraf vind ik mezelf erg perfectionistisch, erg precies. Welke overtuigingen zitten daar achter? Ik weet nog steeds dat er nog veel in mij schuilt opcreatief gebied. Wat een kunstenaar is weet ik nog steeds niet. Dat ik het leuk gevonden heb om dit jaar op deze manier doorgebracht te hebben, dat is waar. En de hamvraag is: wil ik mezelf wel blootgeven?
Ik zie nog een lange weg voor me...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten