Aan de ene kant ben ik blij dat ik geen beeldhouwer ben. Dat lijkt me namelijk lichamelijk hard werken. Maar wat ik vanmiddag om 15.00 u heb afgekregen kon ik alleen maar door om half 10 achter de naaimachine te kruipen. Dat was heel hard werken, want ik wilde om 15.00 u vertrekken naar de verjaardag van mijn broertje C. Hoewel het resultaat niet zo recht was als ik gedacht had, is het toch een aardig kleed geworden.
Stel je voor, 16 plaatjes in diverse grootte van 10 x 7 tot 12 bij 5 cm. Afgedrukt op papier en sepia-kleurig bewerkt. Daaronder een gescheurd velletje afvalpapier-enveloppen-inpakpapier-bubbeltjesplastic-bananenpapier-... En daaronder weer een gescheurd vel handgeschept indiaas papier, net iets groter. Deze drie lagen heb ik op elkaar genaaid, verschillende steken van de naaimachine gebruikt met garen dat verkleurd van geel tot donkerrood. De begin- en eindstukken draad laat ik gewoon hangen. Deze 16 blokken heb ik op een groot stuk stof genaaid. Niet rondom, maar hier en daar. Gezoomd en lussen voor een bamboestokje.. Klaar.
Ik had op de plaatjes hier en daar nog wat teksten geschreven. Mijn broer was er blij mee. En ik kreeg veel complimenten. Maar nu zijn mijn ogen wel heel erg moe. Nog twee dagen werken en dan ga ik weer met vriendinnen naar de Elzas. Wat heb ik toch een druk leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten