304-Lier

Daar sta ik dan, tussen 16 andere aquarelenthousiastelingen, in een straatje in Lier, bij Antwerpen. Het is warm, en we zoeken de schaduw op. Alvaro Castagnet, zie website, is een charmeur en zeer vaardig met (zijn eigen) kwasten en aquarelverf. Hij praat over values en color temperature, over brushstrokes en passion. Zijn Engels is een mengsel van Spaanse en Australische accenten. Niet iedereen verstaat hem meteen de eerste keer. Tussen ons zijn Nederlanders, Belgen, een Schot, een Hongaarse, een Francaise en een Spaanse. Er zijn vier mannen, de rest zijn vrouwen. Niet iedereen heeft ervaring met buitenschilderen. Sommigen slepen hun hele studio, inclusief tafel mee. Alvaro zal daar op de laatste dag iets over zeggen.
Ook ik ben zwaar bepakt. De buggy voor de kleinkinderen heb ik omgebouwd tot schilderspakezel. Het papier zit in een aparte map. In mijn rugzakje zit water, fototoestel, brood en een banaan. Alvaro doet eerst een demo. Hij tovert met kleuren, grote en kleine verfstreken, en in een mum van tijd heeft hij een kunstwerk gemaakt. Daarna mogen wij aan de slag. Zoals Alvaro de mensen schildert in het straatbeeld! Geweldig. Mijn eerste probeersel lijkt nergens op.

Bij de tweede locatie in Lier (weer een terrasje) beginnen we zijn werkwijze te snappen. Hij kijkt eerst door zijn oogharen. Waar is het licht? Wat wil ik schilderen? Waar zijn de contrasten? We zien hoe hij hij de werkelijkheid aanpast. De kerk staat ook bij mij niet op die plek. Wat wil ik er in hebben? Dat mag ik tekenen! Een boom erbij of juist eraf? Duiven? Mensen, kinderen?
En waar ligt de focus? Daar komen de highlights en de felle kleuraccenten!

Na een tweede nacht vol muggen gaan we met de trein naar Antwerpen. Het zou gaan regenen, vandaar dat we onder dak gaan. Alvaro wil niet in de grote hal van het station schilderen. Het is er te donker, denk ik. En te warm. We installeren ons op perron 2 en 3. Antwerpen heeft drie niveaus van perrons. Het accent komt te liggen op de gietijzeren constructie en het licht hier doorheen.

Achteraf zie ik meteen wat er aan verbeterd kan worden. Onderop mag het donkerder. Er mogen meer mensen op, die met elkaar verbonden zijn. De figuur voorop lijkt op Michael Jackson (net overleden). Ik vind de kleuren nog wat saai, misschien moeten er meer warme kleuren in.

Na de tweede demo op de tweede dag kijken we nu richting de uitgang van het station. Alvaro heeft de linkerfiguurtjes geschilderd. Vergelijk ze maar met mijn lopende figuur.

Het was een drukke dag, de hele dag lawaai van mensen en treinen. Maar ook opnieuw de sensatie van het buitenschilderen in een groep. Collega's die het allemaal op hun eigen manier doen. De een wat vaardiger dan de ander. Ook mijn schildermaatje amuseert zich. Ze vindt de manier van werken heel bevrijdend. Het is een verlengstuk van haar eigen manier van werken. Dat kan ik nog niet zeggen. Ik ben een mens van details en precisie. Ik teken graag. En hier ben ik impressionistisch bezig. Bovendien kan ik nog niet echt goed met verf en een aquarelkwast overweg. Ik ben nog een echte beginneling. Ik heb nog steeds last van bloemkolen (druppels water vloeien uit). Misschien moet ik maar eerst eens aquarellessen gaan nemen, haha.