Zoals altijd begon ik veel te laat aan het poppendekentje voor het jongste kleinkind dat twee jaar werd. Paarse en groene tinten, aangevuld met stofjes van bijna twintig jaar oud en een witte zakdoek. Het werd meteen een beetje een merklap voor wat siersteken van mijn naaimachine. Gebruik ik die ook eens. Ze wist meteen wat de bedoeling was, toen ze het dekentje kreeg. Het driewielertje moest op het kaartje, vond ik. Ze had er net een weekje eerder op leren fietsen, met de voetjes op de trappers. Trotse oma, trots kind! Ik merk dat het maken van een lijntekening en dan hier en daar wat kleur toevoegen me erg veel voldoening geven. Misschien moet ik er maar eens een paar meer van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten