Gisteravond was het me niet meer gelukt de fietswinkel te vinden waar ze fietsbellen verkopen. Ik probeerde al rijdend op mijn scooter aan de ene kant mijn Hollandse beeld van een fietswinkel te vergeten, terwijl ik aan de andere kant zocht naar iets wat met fietsen te maken zou kunnen hebben. Heb een kilometer gereden, en ben toen maar omgedraaid. Jongste broer vertelde dat hij gisteren had willen kitesurfen, maar dat er geen wind was geweest. Hij had wel iemand ontmoet waar hij drie jaar geleden mee gekitesurft had. Hij blijft het ongelooflijk vinden dat de Balinezen in staat zijn jouw gezicht te onthouden, ook na drie jaar. Vanuit de antropologie zijn er onderzoeken waaruit blijkt dat Balinezen je heel diep in de ogen aan kunnen kijken, ze kijken in je ziel en maken echt contact. Mijn vader kuiert de hele dag in zijn eentje rond en praat tegen iedereen die het wil horen. oudste broer zit met zijn gezin een weekje op Lembognan en het nichtje zit in Ubud en daarna in Lovina om weer terug te keren naar Sanur. Jongste broer vertelde ook nog dat Javanen verkleed als Balinezen toeristen beroven. Dat brengt spanning tussen de twee volkeren, want Bali wil zijn reputatie hooghouden.
Zoals gewoonlijk hebben we na het ontbijt (om half 10 dit keer), met omelet met een worstje in schijfjes, van de zon genoten. Ik heb mijn laatste wasje gedaan. Voordat ik thuis ben hoeft het niet meer met de hand. Om 10 voor 2 waren we in Kuta. Het was een stuk rustiger op de weg, maar ik krijg last van dode vingers (oudekwaal) dus de fijngevoeligheid met gas geven is ver te zoeken. We parkeren de motor ergens op de terugweg, en gaan winkeltjes bekijken. In het Hard Rock café gaan we lunchen. Met uitzicht op het strand (binnen in de airco) geniet ik van mijn limonade met aardbeien en basilicumblaadjes. Straks krijg ik mijn kipsalade. Vanavond gaan we inpakken en nog even genieten van de rust bij het huisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten