In mijn jeugd vond ik rozen horen bij oude mensen. Nee, ik gaf veel meer om boterbloemen en korenbloemen, alles wat groeit in de wei.
Pas later ben ik ze gaan waarderen, ik zag mijn oma nog in haar tuintje met de rozen bezig, later merkte ik dat ook mijn moeder ze koesterde en verzamelde.
Ik heb er twee geplant in mijn huidige (bos)tuin. Die achterin de tuin staat is bijna overwoekerd door de wilde braam, deze gele staat aan het terras. Dit jaar had ik hem niet gesnoeid en hij heeft me vele rozen gegeven, en bloeit nu voor de tweede keer. Uiteraard ruikt hij heerlijk. Want dat is voor mij belangrijk, een ruikende roos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten