De dag eindigde bij de bekendste ijssalon van Indonesië. Gewoon bij ons hotel in de straat. Hoe bijzonder. Beetje in de file voor de kassa, en dan maar hopen dat je smaak er nog is. Kleindochter J. was zó assertief dat ze een tafeltje kon bemachtigen! Maar goed, de ochtend had ik ‘vrij’. De rest ging een jeepsafari doen bij de Merapi. Die was helaas niet zichtbaar door laaghangende wolken. In plaats daarvan zijn ze door de rivier gecrosst, met de jeep. Ondertussen was ik naar de geldautomaat gewandeld, en ik wilde naar het winkeltje met de oude batiks, dat ik eerder gezien had. Helaas, ik was te vroeg. Een man sprak me aan, en voordat ik het wist, zaten we met zijn tweeën in zo’n brommerbecak. Bil tegen bil. Hahaha. We gingen eerst naar een batikwerkplaats. Daar kreeg ik uitleg over het proces en kon ik gerichte vragen stellen. Ja ja, weet natuurlijk wel een beetje over batik. Heel toevallig kwam ik zo’n batik tegen als die ik pas gekocht had. De jongen kon me precies vertellen hoe dat precies in zijn werk ging.
Tja, toen heb ik nog maar een klein werkje gekocht. Ernaast was nog een winkeltje met kleding, wayangpoppen en andere nijverheid. Heb daar een klein tasje gekocht en twee tjantings. Als ik zo bezig ben, lijk ik op mijn moeder en ik glimlach daarom. Volgende station was een werkplaats voor wayangpoppen. Superinteressant! Ook daar bleef een werkje aan me plakken, de Tree of life. Heel interessant allemaal. Toen toch maar naar Kota Gede, naar een zilverwerkplaats. Heel interessant vond ik. Ja, je raadt het al: weer bleef er iets plakken. Dat deed mijn moeder, hoor. Toen had ik er genoeg van en liet me terugbrengen. Haha, het gesloten winkeltje was nu wél open. Ben er even binnengewipt. Ze had heel mooie oude batiks, maar te duur voor mijn beurs. Nu ik het verschil weet tussen de batiks uit yogja en Surakarta (Solo) wilde ik ook een batik uit Surakarta. De ondergrond van Yogja is wit, die van Surakarta geel. Gelukkig had ze nog een klein sjaaltje. Op de terugweg naar het hotel weer geld gehaald. Het gaat snel zo. Even uitgerust, een tropenslaapje, heerlijk. En daar waren de kinderen weer. Met L. wat boodschappen gaan doen bij een supermarkt. Gekke broodjes en chips met indomie-smaak. Om half vijf hadden we een kookcursus twee panden verder. Aubergine Balado (is eigenlijk heet, maar wij gebruikten maar een klein pepertje) en Ayam Kemangin, een soort Indonesische basilicum. Weer anders dan de Thaise versie. Het eten was verrukkelijk, zó kruidig. Nog een spelletje Skylo en dan naar de ijssalon…
Inpakken en alles klaarmaken voor bestemming Solo.
Note to self:
- de was is niet allen bijenwas maar er zit iets bij waardoor het geler wordt. Ben vergeten wat.
- batik uit Solo wordt eerst in geel geverfd, daarna motieven
- voorbeeld patronen batik kost 900.000 roepia
- ze gebruiken synthetische verf. Na elk verfbad doe. Ze het in een bepaalde vloeistof (met bubbeltjes). Zodat de kleur beter houdt. Ook kan de kleur veranderen door dit bad.
- als kraakmotief in de achtergrond, dan gebeurt dat door het breken van de was, voor het laatste verfbad
- in de werkplaats werken ze als team aan een doek.
- de mevrouw uit het laatste winkeltje herkende mijn eigen batik tulis (gekocht via Sabine Bolk) dat die uit Lasem kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten