716-Java13-Ubud

Vandaag met de eigenaar naar Ubud. Verslag volgt...
716-Java13-Ubud-Sanur

Het had nog lang geregend, en in mijn halfslaap dacht ik dat het geluid van de airco de constante regen was, maar toen ik rond 7 uur opstond was het droog. In de keuken lekte er vanuit het plafond druppels water, de keukenvloer lag blank. Van mijn pa had ik al een sms gekregen dat ze in Singapore waren. Wij hadden om 9:00 ontbijt en om 9:30 werden we opgehaald om naar Ubud te gaan. Ergens in een dorp waren de riolen overgelopen en was de weg een nieuwe rivier geworden van wel dertig cm diep. Heel eng om daar met brommertjes doorheen te rijden. Je weet nooit of er gaten in de weg zittenRoy bracht ons naar een straat, naast de rijstvelden waar veel witte vogels (white herron) zouden zitten. Misschien kwam het door de regen, maar we hebben er niet veel gezien. Roy vertelde dat de jeugd niet meer op de rijstvelden wil werken, en dat hij het jammer vond dat er heel grote hotels gebouwd werden, net naast zo'n rijstveld. We verbaasden ons erover dat de Balinezen veel moeite doen om de rijst te verbouwen en dat ,als de rijst eenmaal buiten op de grond in de zon ligt te drogen, de kippen er gewoon van mogen pikken. Er zijn twee soorten kippen. De kippen die grote bruine eieren leggen, net zoals bij ons thuis, komen van de boerderij. Kippen die kleine witte eieren leggen heten ayam campung, die lopen los rond in de kampong en krijgen gezond eten dat ze zelf mogen vinden, graan en groente.

Toen we in Ubud waren aangekomen, regende het. Meteen een reden om een hapje te eten. We hadden wat rondgelopen toen M. een sms kreeg van een meisje dat hij in Sumatra ontmoet had. Daarom liepen we naar de ingang van Monkey Forest om haar te ontmoeten. Zij en M. gingen naar binnen. S. en ik gingen winkelen. Mijn oog kijkt naar oude batik, zilveren kettingen, houten beelden en vooral kleine Buddhabeeldjes. Ik kan geen mooie vinden, en ze zijn allemaal te groot. Elke winkel heeft dezelfde waar. Gelukkig is het toch nog gelukt om voor mijn oompje een beeldje te kopen. Er stond er maar eentje. In het restaurant 3 Monkeys komen M. en zijn reisgenote er ook bij zitten. Als we weer uit elkaar gaan, bezoeken M. en ik nog het museum Puri Lukisan. Daar was ik vorig jaar ook geweest, en de tentoonstelling was nog hetzelfde. Om 6 uur haalde Roy ons op. Hij kon ons naar Parigata Resorts brengen. Bij het tweede adres zat pa in de lobby, en wisten we dat we goed zaten. Ze zagen er allemaal moe uit, mijn familieleden, oudste broer met vrouw en kinderen en jongste broer met vrouw. We hebben erbij gezeten toen ze wat gingen eten. Omdat jongste broer vaker in Sanur geweest is merkte hij dat een vertrouwd restaurant er niet meer was. Ook was er naast hun resort een gigantisch bouwproject bezig. Daar kwam een hoop herrie van af. Twee uurtjes later kwam het nichtje met twee van haar kinderen aan. De vier neefjes gingen meteen met elkaar spelen. We hebben een taxi naar huis genomen, en ik ben vrijwel meteen gaan slapen.