Zomaar op een vrije dag, ging ik spelen met lapjes uit de erfenis van mijn moeder, met de twee jongste kleindochters (6 en 4). Ze mochten de lapjes in stukjes knippen en op de plakkant van een stukje plakvlieseline "leggen". Ieder met een eigen stuk natuurlijk. Dit is het voorbeeld van die van vier.
Daarna moest ik de boel vaststrijken en vervoeren naar de naaimachine. Voor de oplettende kijker, ik mis een stukje! De naaimachine gezet in de stand 'vrij borduren', dus zonder boven- en ondertransport. Dat betekent gasgeven en zelf het lapje heen- en weer bewegen. De kleindochters mochten ook zelf gassen en bewegen, ieder op hun eigen stukje.
Voordat het een etuitje werd, moest ik een binnenkantstof knippen, een biaisrandje erlangs naaien (hadden de dames allemaal zelf uitgezocht), een rits met de hand eringezet en er een vorm aan gegeven. Het werden uiteindelijk drie etuitjes. Ik had zelf nog van de restjes van de restjes een etui gemaakt voor de oudste kleindochter.
En nu ben ik bezig om met een onafgemaakt stukje handwerk (patchwork) van mijn moeder nog een laatste etuitje te maken. Gelukkig heb ik nu alleen nog maar kleine ritssluitingen over. De kleinste etui hierboven is 18 cm lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten