Een tijdje geleden liep ik met een vriendin over een pad in mijn buurt. Ter versteviging van de modderige grond had de gemeente er 'puin' gestort. Ooit heb ik er op de vele wandeltochten met mijn honden kilo's scherfjes geraapt en bewaard. Scherfjes van wandtegels in alle diktes en kleuren. Je kon er de tijdsgeest aan aflezen. Op een klein potje na, die ik ervan heb gemozaiekt, liggen ze nog steeds in doosjes te wachten.
Dus toen mijn vriendin C. voorstelde om deze mooie tegeltjes (perfekte vierkantjes en rondjes) te rapen, had ik "nee" geroepen. Maar ja, het verzamelbloed kruipt door mijn aderen... Zie hier, de oogst van twee wandelingen.... Maar wat nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten