Happy New Year
Gutes Neues Jahr
Ik had nog tijd om te fietsen, het was erg koud voor mijn handen en voeten! Thuis hebben we de kamer in orde gemaakt voor het kerstdiner. Ja. We lopen achter, maar het was de dag dat we allemaal konden. Manlief en ik staan nu in de keuken.
Stiekem ben ik begonnen met een naaiwerkje. Wordt vervolgd.
Note to self. Volgende keer het witte vel papier gewoon aan de buitenkant vastplakken.
Met de textielgroep zijn we op excursie geweest in Düsseldorf bij een tentoonstelling van Sheila Hicks (90). Vol weefsels en textiele werken. Ze is al net zolang bezig als ik oud ben. Vanaf 1955 en still going strong. Omdat ik zelf ook geweefd heb maakt mijn hart af en toe een sprongetje. Wat heb ik veel moois gezien. Maar ook de reis erheen was leuk. Eerst naar Korschenbroich met de auto, dan met de trein naar Düsseldorf en dan met de metro drie haltes. Ik liep de Duitse dames maar achterna. Die weten de weg. Een paar kilometer van huis en je waant je op vakantie. Grappig toch? We konden in het atelier van het museum ook zelf aan de slag. Ik ging weven op een stukje karton, is nog niet klaar. Anderen gingen wikkelen met draad. Bij de tweede foto zie je ons werk rechts boven en rechtsonder. Voor het kerstreces hebben we nog een taartje gegeten bij een Portugees café. Jammie Jammie.
Maar als ik met de jongste kleindochters aan het ‘rommelen’ ben, dan kijkt mijn moeder mee en geniet. Dat weet ik zeker.
Wordt vervolgd…
Bij de foto’s: de poesjes zijn een ontwerp van Kate Ward en maakte deel uit van ‘Making Zen online retreat’, een online vijfdaags evenement waar je heel gestresst vier filmpjes moet bekijken omdat je er de volgende dag niet meer (gratis) naar kan kijken. Ze waren zó snel te maken dat ik er twee heb gemaakt. Op de tweede foto ben ik een zelf ontworpen alfabet aan het overtrekken op linnen, naar een idee van Rebecca Ringquist, ook uit ‘makingzen.com’.
Dan foto’s 3 en 4: dit is een klein werkje waar ik nog mee bezig ben. Ze bevatten kleine werkjes en tekening op stof van mijn moeder die ze gemaakt heeft in haar laatste dagen. Ze was ‘vergeten’ hoe ze moest naaien en tekenen. De Maria in het midden was een afdruk met acrylverf van een tosti-stempel. Weet nog steeds niet waar die stempel ligt. Ik heb het veranderd door eroverheen te tekenen. Wordt vervolgd…
Heb het boekje voor Care December 2024 genaaid. Ik ben er klaar voor, over negen dagen begint het op internet. Dit jaar heb ik gekozen voor papier van een gekregen oud en leeg fotoalbum. Er zijn vijftien ‘werkdagen’, dus heb ik nog een paar pagina’s over om mee te experimenteren.
De hele rand is nu naar binnen gevouwen. Klaar om te worden genaaid, maar eerst de indigoplanten plukken voordat het nóg kouder wordt. Ze vormen al zaad, en dat wil ik voor volgend jaar bewaren.
(Vergeten op ‘publiceren’ te drukken op 16 november, daarom staat deze ‘verkeerd’).
Note to self: top gemaakt in 2019 vijf jaar geleden heb ik de bovenkant aan elkaar genaaid. Daarna heb ik uit mijn collectie een achtergrondlapje gekozen en heb ik een katoenen tussenvulling gekozen. Ook de rand had ik al genaaid en lag al die tijd te wachten. Heb wel het idee dat sommige lapjes al verkleurd zijn? De spelden hebben flinke gaatjes achtergelaten. En de katoenen voering heeft een smoezelige indruk achtergelaten op de bovenkant. Moet nog eens met de stofborstel aan de slag. Wat me het meeste verbaast, is dat na het quilten het strakke uiterlijk van de bovenkant helemaal veranderd is in een rimpelig geheel. Hoe dan?