De laatste dag aan zee. Weer een wandeling gemaakt net als gisteren. Ben veel andere planten en vlinders tegen gekomen in de duinen. Mijn app ‘ObsIdentify’ maakte overuren! Deze tekening heb ik gemaakt na de wandeling. De zon scheen wel af en toe en het was heerlijk. Tante had een pasta gemaakt voor het avondeten. En ik had nog een yoghurtje. Helaas konden of durfden we niet te zwemmen. Er waren nog veel teveel kwallen! Het idee dat ze tegen je aan kunnen komen, brrrr.
Dagje aan zee met mijn tante in haar huisje aan het strand in Bloemendaal. De eerste dag kan niet meer stuk. Lekker gewandeld, lekker in de zon gezeten, visje gegeten, wat wil je nog meer?
Van alles geleerd, leve Google, over eiertrossen van de pijlstaartinktvis, blauwe haarkwal (steekt), oorkwal en de gewone zwemkrab.
En neef D. kwam ook nog even ‘Wingen’.
Voor het eerst mee op reis, nou ja, naar het winkelcentrum. Een tasje aan het stuur om een flesje water in te doen. Denk dat er een elastiekje door de bovenkant moet, nu zitten er twee lintjes waarmee ik het kan dichtdoen. Maar dan heb je twee handen nodig. Nog even over nadenken dus. Wordt vervolgd.
Zesenveertig jaar geleden, in 1977, heb ik mijn lief ontmoet op de TT van Assen. Voor hem was het liefde op het eerste gezicht. Ik vond hem alleen maar heel leuk. De rest is historie. Drie kinderen en zeven kleinkinderen en in oktober 45 jaar getrouwd. Dit jaar zijn we op de trainingszaterdag gegaan. Er was ook een Sprint race en het werd heel warm. Ik heb me uitstekend vermaakt, gehuld in een witte bloes met lange mouwen, geen zin om levend te verbranden! Net als 46 jaar geleden zaten we tussen Limburgers op de tribune. Gelukkig kon ik oordopjes kopen want 111 decibel was een beetje teveel van het goede. Omdat we om 7:00 aan het ontbijt zaten werd het een lange dag. Had een klein boekje gemaakt dat in mijn tasje paste. Mijn vulpen heb ik leeggetekend. Denk dat ik met grotere projecten meer gevulde vulpennen mee moet nemen?
Dit zijn mijn Shibori lapjes. Ik had ze eerst in de walnoot gedaan, maar de kleur was erg licht. Daarna nog de boel in het restje mango met ijzersulfaat gedaan. De stoffen zijn van ecotex.nl. Onderaan de wol, rechtsboven hennep, linksmidden zijde, de rest is katoen. Het resultaat is een beetje flauw van kleur, ook de Shibori komt niet goed tot zijn recht. Volgende keer beter.
Dit zijn de werkelijke kleuren na het drogen. Weet nog steeds niet wat er met de kleuren op de bloes gebeurd zijn. Kijk rechts naar het paars op een wollen en katoenen draad. Bij het restje mango (rechtsboven) dat ik van de cursus mee naar huis mee kreeg heb ik ijzer toegevoegd. Daar gingen uiteindelijk nog mijn shiborilapjes in. Die waren wat bleek geworden in de walnoot. Daarover later meer.
Hmmm, de kleuren zijn toch wel wat verbleekt. Heel aparte kleurencombinatie, paars met petrolgroenig en kaki. Het gekke is: volgens mij heb ik een nepbatik die er goed bij past! Eens kijken of dat zo is.
Het ging allemaal zó snel gisteren. Nauwelijks foto’s gemaakt, maar deze dan nog wel. Mijn oude bloes uit de vorige eeuw met eikenblad en cotinus blad. Eerst vouwen, dan oprollen met plastic ertussen en dan in het vlierbessen verfbad. Morgen meer.
Het verhaal hierbij: links zie je de afdruk van een papaver midden in een verwaterde bloem van een aster. Moest wel hard hameren, hihi. Ben nog steeds aan het hameren. Zelfs na het buiten zetten van de vuilnis bij vakantievierende kinderen vond ik nog een vergeet-me-nietje en een korenbloem. Die moest ik bij terugkomst nog even hameren hoor. Ik heb een wat grotere lap waarop ik deze vondsten ‘bewaar’. Wat een leuk idee om je tuin vast te leggen. Helaas te laat voor de tuin van mijn moeder.
Maandag is de laatste les van het ecoprinten. We gaan verfbaden maken. Daarom dacht ik om met mijn gekregen proeflapjes (allemaal bio) Shibori te maken. Ik naai en vouw mijn stof, waarbij het de bedoeling is dat de draad de verfstof tegenhoudt en de stof daaronder wit blijft. We zullen het zien. Het was een prima werkje bij de televisie, motorracen in Duits, 24-uur motorracen in Spa en de Formule 1 in Spanje. Rechtsonder is een lapje wol. Rechtsboven zie je ook de andere lapjes, waaronder een gebreide hennep. Wordt vervolgd.
Deze creatieve fase beheerst nog even mijn leven. Aan de ene kant van de tuin ben ik witte lakens aan het koken in aluin, om ze ‘s morgens te drogen te hangen. Aan de andere kant hamer ik op de tuintafel tot in de donkere uurtjes bloemetjes tot pulp op de gedroogde stofjes. Ik probeer iedereen aan te steken tot hameren en deel de lapjes uit met een korte instructie. Kan niet wachten totdat ik met kleindochters aan de slag ga.
Helemaal vergeten dit resultaat (niet goed gefotografeerd) hier te tonen. In werkelijkheid zijn de kleuren zachter. Vandaag naar Mönchengladbach gefietst om bij Grenzenlo(o)s de dames onverwacht aan het werk te zetten! Ze moesten hameren van mij. Tataki -zome of hapa-zome. Bloemen hameren op voorbewerkte stof. Een eetlepel aluin op 2,5 liter water. Uurtje laten koken, nachtje afkoelen en dan even uitspoelen en laten drogen.
Dit is het resultaat van de dames! Best trots op ze. Zo grappig om te zien welke keuzes ze maken en hoe ze kunnen improviseren. Heerlijk, zulke creatieve zelfdenkende dames als vriendin te hebben. En natuurlijk wilde ik thuis ook enkele ‘ontdekkingen’ zelf proberen, maar helaas, daar moeten we nog even op wachten.
Vorige week was de eerste les over de voorbereiding. De tweede les bij de ECI ging over ‘hameren’. Wat een herrie! Gelukkig had ik oordopjes meegenomen. Niet alle meegebrachte bladeren deden iets. De hop, de wilde roos en de cotinus gaven nauwelijks pigment af op de dubbelgevouwen stof, een oud tafelllaken. Morgen ga ik nog in het midden wat bloemen hameren. Volgende week is het de laatste les alweer. Maar dan krijg ik het nog druk. Ik mag nog wat potjes ecodyeing meenemen en wat resultaten. Nu mis ik het toch dat ik geen goed reclame-materiaal heb voor mijn eco-dyeing.
De laatste dag met z’n achten. Het is ook hier haast tropisch warm. Maar het is rustig en we mogen nog drie dorpjes bezoeken. Het getoonde werk hierboven hing niet in deze kerk.
Soms zijn de kerken mooier dan het werk.
Deze werken en Oekraïense kunstenares (de oudere vrouw) horen wel in deze kerk. We hebben haar denk ik al eens in de Elzas gezien. Ongelooflijk gelijkend werk maakt deze Natalia Lashko. Zie rechtsonder, ze heeft een foto op een A4 en bouwt haar werk op met kleine reepjes stof. Het is niet te bevatten dat ze morgen op de bus stapt naar Oekraïne.
Vandaag hebben we Uithuizermeeden, Uithuizen en Zandeweer gedaan. Tussendoor zijn we ook nog naar het museum van Henk Helmantel geweest. Ja, de tienduizend stappen zijn weer gehaald! Op de foto de Mariakerk, rechts van boven naar beneden: mijn boodschapjes van vrijdag, onze zelf gesmeerde boterhammen voor de lunchpakketten (inbegrepen bij het arrangement), en mijn gisteravond verzamelde strandvondsten.
Bij de avondwandeling kwamen we nog een huilende zeehondenkleuter tegen, die op het drooggevallen zand aan het rondkruipen was. We mochten niets doen, hulpnummer 114 was niet meer ‘aanwezig’, en we hebben het beestje (op ruime afstand hoor) weer alleen gelaten. Een Groningse jongen had het vertrouwen dat zijn moeder hem zó kon vinden. Konden we met een gerust hart weg.
De eerste tentoonstellingsdag zit erop. De temperatuur is goed, soms té goed. We hebben al een paar expositie’s gehad, de een is wat inspirerender dan de ander. Het lukt ook nog om wat te tekenen in mijn boekje. In Warffum kwamen we ook nog in het atelier en tuin terecht van Trudy Veerman. Wat een leuke spontane vrouw, die heel mooi kan tekenen! Ze maakt ook schetsboekjes en je mocht alles aanraken. Ze had ook een soort rariteitenkabinet en haar tuin was een plaatje! Mijn dag kon niet meer stuk.
Na het diner in het hotel nog een kleine wandeling gemaakt; mijn 10.000 stappen gehaald, en om 23:00 dit uitzicht op Eemshaven.
Zit een paar dagen in Noord-Groningen voor het laatste (?) Quiltfestival, met de voltallige groep Grenzenlo(o)s. Supermooi hotel. Veel wind, veel zand. Ook nog in Appingedam geweest. Wat een leuk stadje!
Gisteravond laat nog heb ik deze tweede dode specht getekend, voordat ik hem begraven heb. Dit keer heb ik ook kleurpotlood gebruikt voor de accenten. Als herinnering heb ik vier veertjes bewaard. Laten we hopen dat dit de laatste dode is in de achtertuin.
🤞🏼
Op de tekening van 3 juni heb ik nog wat tekst gezet. De tekening kan nu weer bij een groeiende collectie van dode vogels. Jammer dat de tekst erboven iets te dicht bij de vogel is.
(Met je mobiel kun je dit ‘lezen’ en ga je meteen naar de website)
Op Instagram ben ik door @meaningful.crafts genoemd. Ik heb zelf de tekst aangeleverd, hihi.
Behalve op een groot vel heb ik de specht ook in mijn journal getekend omdat ik er dan ook wat veertjes bij kan plakken. Helaas vloog er vandaag nóg een specht tegen hetzelfde raam te pletter. Óók een juveniel, een jonge specht. Nu was kleindochter Z. er ook getuige van. Het ene moment gingen we even naar binnen, het andere moment wilden we gaan lunchen buiten en daar lag de tweede specht. Triest, treurig 😔. Morgen wordt deze specht weer vereeuwigd. Niet in mijn journal; het wordt dan teveel een ‘dodenboek’. Gelukkig zagen we een moederspecht en nóg een jong dat gevoerd werd. Hoop dat ze deze in de gaten gaat houden.
Wat later op de avond heb ik deze jonge specht getekend voordat hij begraven werd. De linkervleugel leek toch écht lichter dan hier op de foto. Morgen nog wat tekst erbij en ondertekenen, dan kan hij bij de verzameling ‘dode vogels’. #idrawdeadbirds
Afgelopen donderdag vloog hij tegen het raam en na een korte doodsstrijd lag hij stil. Terwijl ik tekende hoorde ik twee spechten in de bomen. Familie?
Voor…
en na de wandeling. Let op de zwarte modderpootjes! Hij was moe na meer dan anderhalf uur wandelen. Ik ook hoor.
