Helaas was het de tweede keer ook niet gelukt om voor mijn pa (92 jaar) een boosterprik te halen. Hij wilde persé zelf gaan, maar werd door de arts weer naar huis gestuurd. Het is me gelukt om na 35 minuten (30 minuten in de wacht) een nieuwe afspraak te maken. Wordt vervolgd…
Het is weer zover! De muizen zitten op zolder. Tijd voor maatregelen, de valletjes zijn gevuld met broodstukjes pindakaas. En inderdaad, een paar uur later zaten er twee muizen in. Uit één valletje was het brood weg, maar de val was niet dichtgevallen. Helaas zat een muisje vast onder het deurtje. Pootjes staken uit. Doodeng dus. Bij het vrijlaten bleek het beestje nog helemaal ‘heel’ te zijn. Met zijn vriendje moet hij nu een nieuw leven opbouwen aan de andere kant van de A73.
Update: net na middernacht muis drie met -2 graden op dezelfde plek vrijgelaten. Het was de dikste van de drie.
Donkerroze rozenblaadjes in een pan… helaas. Dit felle geel was maar even aanwezig. Er is na een uurtje koken een lichtbeige kleur ontstaan. Er zijn nog wat blaadjes over. Misschien dat ik het experiment nóg eens doe.
Mijn Facebook en Instagram vrienden hebben dit al gezien. Dankzij mijn nicht H. weet ik nu dat dit resultaat op mijn oprit ‘efemere kunst’ is. Tijdelijk, totdat de wind er vat op krijgt! De volgende keer wil ik een kinderbezem gebruiken. En ik heb nieuwe plekken gezien waar ik kan oefenen.
De laatste stofjes en garens zijn gewassen. Ik heb er 180 geteld. Ben begonnen met de garens op kaartjes te winden. Zó rustgevend. Ik zal maar even niet denken aan de ruim 300 lapjes en draadjes die ik nog moet vastnaaien.
Dr paarden zijn van de Portugese laurierbessen; de gele zijn van de paarse gladiolen.
