Inderdaad, ik kan geen afscheid nemen van mijn onderbroeken. De gaatjes heb ik, soms voor de derde keer, dichtgenaaid. Ditmaal met de naaimachine. Toevallig zat er neongaren in. Het zij zo. Het is wel grappig dat de gaatjes steeds op dezelfde plek komen.
Door de zon in mijn kristal bij het zijraam ‘vielen’ er regenboogvlekken op de grond en de muur.
Dit zijn mijn gereedschappen om te spelen in mijn art-journal voor #caredecember.
En dit zijn pagina’s 1 en 2. Het begint met een gefilmde opdracht. Wat je op je pagina doet mag je zelf weten. Ik heb mijn boekje al een beetje gevuld met verf en collage. Als ik de opdracht die kan ik binnen een kwartier klaar zijn. Meestal ‘doe’ ik daarna alvast de volgende pagina een beetje. Om 01:00 komt de volgende opdracht. Die kijk ik meestal nog voor ik ga slapen. Help; mijn dagritme komt wel een beetje in de war zo…
Tijdens het kijken naar de Formule 1 heb ik deze chocolaatjes getekend. De motor was voor W. Het beeldje bestaat nu niet meer. Gelukkig hebben we ieder ook nog een letter.
Het was een anders-dan-anders oppasdag. Ze was ziekjes en mocht op de bank. Later werd ze even wakker; ik heb haar verschoond en ze wilde in het bed van haar ouders. Inderdaad, als een heus prinsesje lag ze op haar eigen kussen. Heb wel de video-babyfoon aangezet. Kon ik nog het een en ander in de gaten houden. De katten deden gezellig mee. Een slome dag.
