Wat later op de avond heb ik deze jonge specht getekend voordat hij begraven werd. De linkervleugel leek toch écht lichter dan hier op de foto. Morgen nog wat tekst erbij en ondertekenen, dan kan hij bij de verzameling ‘dode vogels’. #idrawdeadbirds
Afgelopen donderdag vloog hij tegen het raam en na een korte doodsstrijd lag hij stil. Terwijl ik tekende hoorde ik twee spechten in de bomen. Familie?
Voor…
en na de wandeling. Let op de zwarte modderpootjes! Hij was moe na meer dan anderhalf uur wandelen. Ik ook hoor.
Nog steeds een rustdag na alle drukke dagen; tijd voor de tuin. De kliko zit alweer bijna vol met verdroogde klimopblaadjes en resten van bloemblaadjes. Geen water uit de lucht en de regenton is leeg.
Hier zie je mijn moestuin, nou ja, er staan een paar mini-kruidenplantjes en vijf aardappelplantjes. Er zijn nog twee lege plekken. Er staan stekjes van forsythia, blaasjesboom en pruikenboom. Daar houden slakken niet van. Misschien dat ik mijn gekregen tomaat erin durf te planten, maar ik hoorde dat slakken die blaadjes heel lekker vinden. Dus nog even op de vensterbank!
Tussen het wc-raam en de buitenmuur is een nestje. Er beweegt van alles, maar ik kan het niet zo goed zien. Het lijken drie kleine vogeltjes! Morgen maar eens de telelens erop richten.
Zo ziet het er van binnen uit. Er zit een vogeltje met haar staart omhoog op het nest. Ik zag ook een ander vogeltje naar binnen vliegen, met wat wormpjes in de bek. De vogel op het nest lijkt een roodbruine borst te hebben, dus denk ik dat het een roodborstje is.
Wat een bijzondere dag was het vandaag. De zon scheen, prima wandelweer voor de familie. In plaats van elkaar zien bij begrafenissen was het tijd om bij elkaar te komen zonder deze droevige gelegenheid. We waren bij Radio Kootwijk. Een tante riep meteen, bij de voorbereiding al ‘Radio Bandoeng’. Twee nichtjes hebben het liedje Radio Bandoeng gezongen bij dit iconische gebouw. Wat een mooie ervaring. Het ging naast het wandelen, in twee delen, ook om eten en snoepen. Had anderhalve spekkoek meegenomen. Geloof dat het allemaal op was. Het beestje dat op het paaltje zat is een ‘gewone meikever’. We hebben er veel gezien! Eentje heb ik op mijn arm laten lopen, en aan een klein nichtje ‘gegeven’. Ze vond het super, maar heeft hem weer vrijgelaten.
Op onze laatste ochtend hebben we de heuvel beklommen met het Goetheanum, een gebouw ontworpen door Rudolf Steiner, grondlegger van de antroposofie. Het was weer warm. Nog wat getekend bij een café, voordat we het gebouw hebben bekeken.
Wat een vreemde ontwerpen allemaal. En wat een schitterende verlopende kleuren in de gangen en trappenhuis.
De tweede dag begon met een bezoek aan familie in Aesch. Daarna met de tram naar de Marktplatz in Basel. Vreselijk dure aardbeien voor 6 Zwitserse francs. Een Frank is €1,03! Het stadhuis was prachtig.
Daarna zijn we naar de Rijn gelopen waar ik een schetsje hebt gemaakt (rechtsonder). Het weer is heerlijk, maar de zon brandde toch wel flink. Nog even bij de Tinguely brunnen wat getekend (linksonder zoekplaatje), daarna naar een neef van mijn vader (rechtsboven). Hartelijke ontvangst met lekkere koek. De avond met yoghurt en vruchten afgesloten in de tuin. Kon het niet laten om een in Basel gekocht pakketje wat cyanotype proefjes uit te voeren (linksboven). Morgen het resultaat!
De eerste tekeningetjes van mijn reis naar Basel.
Wat een leuk hotel in Dornach! Het is een oud klooster. Ik heb hier een eenpersoons kamer met krakende vloeren en wc’s en badkamers op de gang. Het eten was verrukkelijk, iets teveel. Maar een bitter Lemon voor omgerekend €5,35? Oei. De kloostertuin is heerlijk rustgevend, met jonge zwart-roodstaartjes die nog door hun moeder gevoerd willen worden. Heerlijk om in de avondzon te zitten en te genieten van de rust en de warmte. O ja, af en toe vliegen er vliegtuigen over, en de trein komt hier ook langs, hihi.
Twee dames van de textielgroep Grenzenlo(o)s zijn in de Sinaï geweest. In twee weken tijd hebben de bewoners daar gewerkt aan tweehonderd vierkanten! Die gaan we verkopen op de patchworktentoonstelling in Wilwerwiltz in het Hemelvaartsweekend in 2024.
Kon vandaag ook even mijn nieuwste cyanotypebloes tonen.
Eindelijk mijn met rode kool geverfde lapjes uit de potjes gehaald. In drie potjes zat nog kleurstof, dus daar gingen weer nieuwe lapjes in. De twee paarse lapjes links heb ik niet met water gewassen. Vrees dat het paars verdwijnt.
Vandaag even naar Amsterdam, fotoboeken bekijken van vroeger bij mijn nicht. We verzeilden ook even in een tuincentrum.
Mocht even mee met mijn lief en onze zoon, eergisteren. Ik heb in een kwartiertje deze tekening gemaakt. Kleur heb ik thuis toegevoegd.
Gisteren mocht ik ook nog wat moertjes van de uitlaat vastdraaien. Inderdaad, zat onder het smeer van de ketting daarna, maar ik was blij dat ik even kon helpen.
Een vrije dag, rust op het industrieterrein, mijn lief is aan het sleutelen dus alle tijd voor een meditatieve tekening. Hierna heb ik het ‘verpest’ met inkleuren, hihi. Zal morgen een nieuwe foto ervan maken.
Dit is mijn broer, die op weg is naar Santiago de Compostela. We hebben elkaar ontmoet in Brüggen. Op het moment dat hij een appje stuurde waar hij was, stond ik al voor hem. Gewoon zelf gevonden. Spiritueel verbonden zegt mijn schoonzus, hihi. Ik ben een eindje met hem meegegaan. Oei, zonder e-bike is het afzien met al die hellingen. En er komen er nog veel meer. Tot Bastogne zei hij. Hou vol broer en kom veilig thuis. In Niederkrüchten hebben we afscheid genomen.
Gisteren zat er opeens een baby boomklever roerloos op de grond. De ouders waren in de buurt. Ik dacht, ik ga hem tekenen. Maar gelukkig bewoog het beestje weer snel. Hij keek waar geroepen werd leek het wel, liet een poepje achter en vloog de boom in. Te snel voor een duidelijkere tekening.
Vandaag gaat mijn broer een reis maken, per fiets, naar Santiago de Compostela. Hij heeft alles goed voorbereid, denk ik, hoop ik. Ik heb twee zakjes gemaakt voor hem met de as van onze ouders, licht en composteerbaar. Het lijken theezakjes, het zíjn theezakjes, dubbel genaaid. Maar natuurlijk niet zó te gebruiken. Het zakje waarin ze samen in een plastic zakje zitten heeft aan de ene kant (linksboven) een lapje uit een rok van onze moeder. De andere kant, rechtsboven komt van een kussensloop van oma aan vaderskant, van de Coorsen-kant dus.
Buen Camino, broer 🤗🌺 je begint met wind mee, in ieder geval.
Meer over de taal tijdens deze tocht: https://caminoways.com/camino-de-santiago-lingo
Deze mochten zondag mee de zon in. Kleine gebruikte kleurvangers, een velletje mixed media Fabriano van 200 gram en een lapje meubelstof met veel synthetische garens erin. En uiteraard mijn verdroogde tulpen, die steeds zieliger worden en af en toe bloemblaadjes verliezen.
Was niet tevreden met de eerste versie van deze blouse, en heb het witte gedeelte met bijna 200 ml chemicaliën bewerkt. De zon wilde niet echt meewerken, heb per kant toch 30 minuten laten liggen. Het is nu wat bleker dan de eerste lagen, maar dat kan ook liggen aan de kwaliteit van de eigen mengsels. Het is heel interessant geworden in ieder geval.
Ruim achttien jaar geleden kregen we dit paardje om te oefenen. We bleken voor de eerste keer opa en oma te worden. Het beest woont nog steeds bij ons. Kleindochter 4 is erg van de eenhoorns, ze noemt ze nog steeds ‘eekhoorns’ maar eens zal ze het wel leren. Heb een hoedje gemaakt met een hoorn. Ze moet nu nog alleen nog een regenboog schilderen op die hoorn. Ben benieuwd hoe ze het vindt.
In Maastricht was er een bijeenkomst van de urban Sketchers Maastricht, maar ik heb de keuze gemaakt om te gaan fietsen. Het was heerlijk warm, eerst met wind tegen. In Venlo eerst naar de markt, maar toch naar Biej Benders om wat lekkers te kopen. Via Blerick naar Kessel gefietst en daar het pontje gepakt. En hoewel ik een e-bike heb, word ik door iedereen ingehaald. Die hebben óf meer versnellingen óf fietsen met de hoogste ondersteuning. Haha, ik geniet wel van de omgeving. Op de heenweg hoorde ik eindelijk de koekoek, langs de Maas bij Belfeld! Sterker nog, ik hoorde haar en ze vloog even met me mee om dan een boom in te duiken. Moest het thuis even opzoeken, hoe een koekoek eruit zag. Het klopte!!
Morgen laat ik mijn eenhoorn-transformatie zien!
Het was weer Quality time vandaag. De kleinste kleindochters waren er weer. Die van drie kan inderdaad een vlinder tekenen, zó schattig hoe ze de vleugels tekent. Ze wilde haar knuffel natekenen, maar die paste niet op het papier, en ik hoorde mezelf uitleggen dat ze het rondje van het hoofd moest tekenen en een driehoek voor het lijfje. Hmmm, toch maar mijn instructies aanpassen? In ieder geval had ze later iets getekend en ik verstond ‘draai-engel’. Ze maakte daarbij het gebaar van een driehoek. Later vertelde haar pa dat ze een ‘triangle’ bedoelde. Dus tóch!
Die van tien maanden had een huisjesslak kapot geknepen en bijna in haar mond gestopt. Horror!! Op de foto zit ze te knabbelen op een steentje. Ze had dubbele kleren aan zodat ze lekker buiten kon kruipen in het natte gras. Nergens bang voor, dit grietje! Ze kroop van de tuinbank de tuintafel op, draaide zich en met de beentjes naar beneden gleed ze omlaag. Oma had haar vast, maar toch! Ze deed ook een stapje in mijn richting, liet zich met handjes omhoog op mij vallen. Die loopt binnenkort…
Je krijgt weinig tot niks voor elkaar als je een tienmaanden oude baby op bezoek hebt. Beetje strijken, een film in etappes kijken (the way over pelgrims naar Santiago de Compostela), beetje breien, af en toe een frisse neus halen. Maar meestal heb ik dit kleintje kunnen gadeslaan. Ze staat af en toe los; die loopt wel voordat ze 11 maanden is. Ze is ook echt niet bang. Af en toe praat ze zachtjes in zichzelf, af en toe lijkt het alsof ze zingt. Ze weet hoe de xylofoon werkt en dat alle leuks zich afspeelt op een mobieltje! Ze swiped er op los! Hoe weet ze dat? Omdat grote zus er niet bij was heeft ze twee keer een half uur langer geslapen. Uitzonderlijk! Dit kind is gevoelig voor geluiden. Note to self: een banaan zelf eten is wat glibberig voor zo’n kleintje. Zou het al tijd zijn voor een vorkje?
En ze is nog steeds razendsnel. Oma moet natuurlijk niet het bordje aan de rand van de grote tafel zetten. Die heeft ze zó te pakken. Dom, dom.
Eerst naar familie, achterneefje van mijn pa, en op de terugweg via een kunstenaarsbenodigdhedenwinkel naar het station gelopen. Regen en regen, stop bij een ijstentje bij de Gevangenispoort. Uitzicht op het Binnenhof.
In de trein nog een meneer kunnen tekenen om de bladzijde vol te krijgen.
Die achterneef had nog de batik sarong van zijn grootmoeder geërfd. Ze was de oudste zus van mijn opa Coors. Het schijnt dat ze deze sarong elke dag droeg. De lap is inderdaad wat dun op plekken en ook verbleekt, maar ik vond het heel bijzonder zo’n doek vast te mogen houden. Nou nog een foto vinden waar ze deze aan had.
Tja, vandaag even wat gebakken. Eerst een spekkoek, minder zoet en minder vet. Helaas deed mijn weegschaal een beetje gek en weet ik dus niet hoeveel meel ik gebruikt heb (moest 125 gr bloem in). Ik heb twee laagjes minder dan vorige week, dus ik vrees dat het te weinig was. Zal het nog wel eens maken. Nu heb ik nicht P. haar recept gevolgd. Ondertussen was ik met pisang goreng bezig. Als je toch steeds moet wachten kun je wat anders doen toch? Tip: liever niet tegelijk, want als je pech hebt moeten ze beide op hetzelfde moment aandacht hebben. Uiteraard heb ik ze allemaal geproefd. O, en voor het avondeten heb ik de Coronation quiche gemaakt; niet met tuinbonen maar met erwtjes. En verse dragon hadden ze niet, dus dan maar droge. Tip: de spinazie apart roerbakken omdat er veel vocht vrij kwam.
Gisteren heb ik uit een pakje Pandan cake gemaakt met de driejarige kleindochter. Ze heeft de helft meegenomen.
Op het bordje van mijn moeder, dat mijn vader tot zijn dood heeft gebruikt, pronken hier de bananenhavermoutkoekjes met appel van de kleindochter van 15. Het waren de laatste. Het is nu op.
Ooo, het was zó leuk bij het park Taman Indonesia in Kallenkote in Overijssel! Samen met familievriendin M. een dagje naar Indonesië, zogenaamd. De temperatuur was goed, de zon was heerlijk. Zelf ging ik ook om de tentoonstelling Batik Stories te zien. Zelfs mijn vriendin werd enthousiast over dit textiel.
De vogelgeluiden waren herkenbaar. Ik heb maar zes weken in de tropen doorgebracht maar die vogeltjes herinner ik me nog heel goed. Het eten was eigenlijk meer hartig snoepen en het was genieten op het terras in de zon met een lekker theetje. Heb ook met de ogen van mijn moeder gekeken. Ze zou ook genoten hebben.
Zie ook: https://www.taman-indonesia.nl/
Resultaten van afgelopen donderdag op het atelier in Mönchengladbach. Het was prachtig fietsweer, dus heb ik me dubbel vermaakt. Mijn werk: rechtsboven en linksboven de twee rechter lapjes. Het sjabloon onder midden kreeg prachtige kleuren, maar moest wel gewassen worden. De stoffen worden ingepakt en verkocht op onze tentoonstelling in 2023 in het Hemelvaartsweekend in Lellingen, Luxemburg.
Vandaag waren deze dametjes op bezoek. Heerlijk in de zandbak. Helaas ging het ‘s middags regenen. We hebben allemaal zin in zon en warmte.
De volgende fase! Nu de tulpenmanie in mijn huis bijna voorbij is ga ik deze bijzondere tulpen vereeuwigen door ze te borduren. Heb ze getekend op mijn cyanotype nachthemd-in-wording. Nu kunnen ze in alle rust geborduurd worden. De tulpen zijn nog niet opgedroogd en blijven nog even liggen voordat ze opgeborgen worden. De tulpen werden met bol en al verkocht in een plastic zakje met water. Grappig toch? Als ze geen dienst meer doen als voorbeeld mogen ze in de herfst de grond weer in.
De dag verliep anders dan ik me had voorgesteld. Maar het was supergezellig. Kleindochter L. (15) wilde spekkoek leren maken. Zo gezegd, zo gedaan. Ze werkte heel netjes. Kijk maar eens naar de laagjes. Ze mag er trots op zijn. Het apparaat is van mijn vader geweest.
Weet niet of hij de luxe versie had, een grill heb ik niet gezien bij het leeghalen van zijn huis.
Genoeg zon gisteren, alleen had ik me verkeken op de sterkte ervan. Bovendien lag er een baby in bed en die van drie liep om me heen. Ik heb zeer snel moeten werken!
Was vergeten dat ik ook nog twee ‘ingesmeerde’ schilderijtjes aan de zon moest blootstellen. Dus niet alleen moest ik zo snel mogelijk zorgen dat de tulpen op mijn bloes kwamen te liggen, maar ook kleindochter4 moest ik aansporen om haar lijstjes te vullen. Hierboven zie je dat het resultaat van haar werk niet zo geweldig was. Ook is er bij mijn bloes iets fout gegaan, de kraag is niet goed belicht en bleef wit. Ik zou de kraag er andersom aan vast kunnen naaien, maar ik zou ook de kraag opnieuw kunnen insmeren.
Note to self: de bloes is eerst ingesmeerd langs de bovenkant. Het heeft een tijd gelegen totdat ik nieuwe vloeistoffen over de hele bloes heb gesmeerd. De verhouding van die laatste is 25/10, terwijl de bovenste helft 10/10 is. Ik zie verschil!
Dit kleinkind zit in een fase waarbij ze ALLES wilt onderzoeken, vasthouden, wegvegen en proeven. Ze is snel, reuze onderzoekend van aard, kan van alles van de eettafel afhalen als ze op haar tenen staat. Bijna tien maanden en voordat je het weet kruipt ze op de vierde tree van de trap. Zag haar ook op de bank kruipen, nog geen idee dat je er ook vanaf kan vallen als je verkeerd gaat zitten. Alles ligt op de grond, binnen tien minuten is je huis een slagveld. Speelgoed heeft ze niet nodig, schoenen, een Moleskine boekje en tijdschriften hebben haar volle aandacht. Versnipperen van papieren zakdoekjes is favoriet. Ze oefent de fijne motoriek, dat is duidelijk, en dat kan ze al goed! Ja, ik ben geveld. Heb haar ik weet niet hoe vaak moeten weghalen bij gevaar. Wat dacht je ook van alle kleine spulletjes die in haar mond verdwijnen?
Grote zus voelde zich niet zo goed, maar ze heeft een poppetje getekend waar ik een knuffeltje van gemaakt heb (midden rechts). Schattig toch? De rest ga ik ook nog maken. Wordt vervolgd. De zwarte stift is watervast, de rode niet 🤷🏻♀️. Zij eindigde de oppasdag in opa’s bed. In slaap gevallen met een beetje koorts.
