Nog even kunnen fietsen; langs de Swalm om naar het hoge water te kijken. Gisteren moest ik ergens anders omfietsen omdat de weg overstroomd was.
In mijn laatste blauwe boekje heb ik mijn zelfportret geschetst. Met een dikke bamboe pen en wat verf. Kleindochter Z. keek toe en vond de mond wat vreemd. Ik leer haar nog wel over schaduwen en donker en licht. Nu is ze vooral met vormen bezig. Haar kerstbomen zijn lang en dun, net Italiaanse cypressen en zitten vol met gestructureerd neergehangen kerstballen. Eergisteren had ze in plaats van een kopvoeter (mensje met hoofd, armen en beentjes) ook al een lijfje erbij getekend. De armpjes kwamen nog wel uit het hoofd. Ben benieuwd of dit al een teken is van andere mensfiguurtjes. Zó leuk om dit van dichtbij weer mee te maken. Die van anderhalf kleurt ook vol overgave haar blaadje, de tafel en haar lijf vol. Vrees dat ik binnenkort weer nieuwe stiften moet kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten