3548-Frenkie

 Omdat ik op het huis moest passen van zoonlief, had ik mijn stofjes meegenomen, die nog geadministreerd moesten worden. Lekker buiten zitten, want binnen waren de stukadoors bezig en kwam ook nog de schoorsteenveger langs. Witte mannen en zwarte mannen in huis! Poes Frenkie kwam nog even langs en moest natuurlijk bovenop mijn werk liggen. Ik moet nog twee zakjes ‘verwerken’. Dat hoop ik nog deze week te kunnen doen.

3547-Haku

Kleindochter N. kwam onverwacht haar broek halen. Heb niet alles kunnen borduren wat ik had gewild. Maar ze vindt het prachtig!! En is dit niet een mooie manier om zuinig te zijn op je kleren? De draak kan veranderen in een jongen van 12 jaar, genaamd Haku. 

Oei, er was geen regen voorspeld. En toen kwam het er tóch aan. Met manlief de wasmolen onder het afdakje kunnen zetten. Toen ik weer de tuin inliep, zag ik nog een achtergebleven hoeslaken hangen (rechtsboven) met knijpers en al. Hilarisch!! Uiteindelijk heb ik de was weer droog kunnen krijgen. Rechtsonder zie je mijn aardappelplanten. Het zijn joekels met piepkleine bloemetjes! Geloof dat ik nu moet wachten totdat de planten zielig gaan worden? Morgen nog wat regen en dan kan de zon haar werk weer doen.

 Note to self: had ook de stoffen draak eerst op een stuk vilt kunnen borduren. Dan uitknippen met een klein randje en vastnaaien op de broek.

3546-reparatie

 Voor de oudste kleindochter ben ik een scheur in haar lievelingsbroek (rechtsboven) aan het repareren. Het moet een draak (á la Ghibli) worden met een restje stof van mijn moeder. Slingerend over de scheur. Omdat bruin borduurgaren te weinig contrast had, ben ik overgestapt op oranje. 

Note to self: druk bedrukte stof is niet handig voor zulke smalle figuren als deze draak.

3545-uitje2

Luxeprobleem. Moet nog twee keuzedagen van de trein opmaken voor 13 juni. Door de treinstaking en mijn eigen drukke programma gaat dat niet meer lukken. Jammer, maar één dag kan ik wel gaan. Naar Den Bosch! Had vandaag ook nog wel gekund, maar de tuin heeft mijn aandacht hard nodig. Was erg onder de indruk van dit deel van de tentoonstelling van Magdalena Abakanowicz. Er is ook een deel in het Textielmuseum in Tilburg en in het provinciehuis in Den Bosch. Ik heb gekeken naar een film waar een deel van haar verhaal verteld wordt. Er worden delen van brieven aan haar (overleden) moeder verteld, ook in de oorlogstijd toen de Duitsers Polen binnenvielen.

Ze maakt alles, vooral installaties. Hierboven zie je een ruimte waar je met film ondergedompeld wordt in Tsjernobyl, na de kernramp. Dichterbij kun je niet komen.

Dit is een wat ouder weefsel, maar nog steeds schitterend. Ze hergebruikt ook materialen, zoals touwen van sisal die ze weer losmaakt.

Of oud Koreaans beddengoed. Voor de vulling van de vormen rechtsboven gebruikt ze berkentakken en jute.

Het rode weefsel is indrukwekkend. En de bruine vorm ruikt inderdaad nog naar de touwen en naar olie. De woorden van haar moeder: ik kan jouw werk niet mooi vinden, het ruikt naar oorlog. Heftig. Een arm van die moeder werd in de oorlog erafgeschoten. 

Magdalena Abakanowicz (1930-2017) is overleden aan de gevolgen van Alzheimer. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Magdalena_Abakanowicz

En : https://m.youtube.com/watch?v=Xrxx3tpEuco 
 

Als toetje van mijn uitje heb ik een nieuwe bh gekocht (in dezelfde straat als het museum!), lekker Indisch eten (heel gesprek met eigenaresse) en Bossche bollen!

3544-uitje

 Tweede Pinksterdag was het familieuitje. Eerst wandelen rond een meer en daarna Indisch eten in de schuur van Ruud. Hij is de man van een nicht en is hovenier, en zeer creatief. Net als mijn nicht, trouwens. 

Er waren emotionele momenten, hartverwarmende gesprekken en verrassingsbezoeken. Ja, ook ik ben dat rondje meer gelopen en daar heb ik twee dagen last van gehad, hahaha. Oeps, zie nu pas dat ik mijn bordje eten in beide collages heb toegevoegd. Kijk, zo belangrijk is eten voor mij. Kreeg het met moeite op hoor.

3543-tekeningen

 Mijn tekeningen van afgelopen zaterdag. De Aston Martin op het eerste plaatje heb ik nagetekend van een foto. Door de regen is deze tekening wat smoezelig geworden. 

3542-Zandvoort

 Als ik aan Zandvoort denk, dan kan het alleen maar over het circuit gaan. Als meisje van vijf, zes ging ik er al heen met mijn vader, oom en neefjes en nichtjes. Later, vanaf 1985, kwam ik er ook toen manlief ging motorracen. Nu waren we er met een VIP- kaart via zoonlief. Mijn eerste keer op de grid dus. Heerlijk, al die monsterlijke autogeluiden! Helaas regende het af en toe en ik heb nog nooit zoveel banden zien wisselen. Ik heb nog wat getekend. 

3541-emotioneel

 Tegen mijn gewoonte in toch een paar (niet zo duidelijke) foto’s met kleindochter3 (rechtermeisje) in haar eigen gemaakte dans voor school. Ik werd er helemaal emotioneel van, voelde mijn moeder in de buurt, wilde dit moment met haar delen. Wat heeft kleindochter er een mooi geheel van gemaakt!! Zo grappig ook dat ze een deel van de Pencak Silat oefeningen in haar dans heeft verwerkt. En zo knap dat haar danspartner dat in een paar dagen heeft moeten leren. Woensdag hebben ze het voor het eerst opgevoerd voor publiek. Ze kregen een enthousiast verdiend applaus. Na afloop kwam een oud-lerares (ja, ook Indisch) vragen of ze geen interesse had om de beginselen van de Indonesische dans te leren. Haha, daar zegt ze geen nee tegen.

3540-Dubbelportret

 Vandaag was ik in het atelier van Miranda Straten in Nijmegen om haar workshop Dubbelportret te doen. Ik heb mijn moeder uitgekozen en we hadden huiswerk te doen. Dus op zoek naar foto’s, maar ik had weinig recht-van-voren foto’s. We (groepje van zes) gingen aan de slag met het overtrekken van de gezichten. Eentje met hulp van carbon papier en eentje met overtrekpapier. Daarna mocht je gaan spelen met de helften. Soms kreeg je een heel breed gezicht, soms kreeg je een te smal gezicht. 

Ja, ik lijk op mijn moeder. Als experiment heb ik mezelf eens zónder bril getekend. Ik was verbaasd van de resultaten. Ik heb er maar twee kunnen plakken (eerste collage linksmidden en linksonder). Maar ik kan er nog verder mee spelen, want ik heb nog kopieën. En wat als ik mijn vader neem? Of een kleinkind? Of je innerlijk kind? 

Het was enorm leuk om te doen, maar ik was wel moe, misschien ook omdat ik nog een oude boodschappentas had ‘gepimpt’ met geverfde Grenzenlo(o)sstofjes. Daarover later meer. Vroeg naar bed dan maar.

@mirandastraten mirandastraten.nl

3539-onverwacht

 

Onverwacht bij een vriendin op flitsbezoek. Ze had haar heup gebroken en kwam net thuis van het ziekenhuis. Twee van haar dochters waren er ook. Hoop dat ze lekker kan slapen. Wat een pech, hoor. Zo ben je een energieke vrouw en zó ben je een patiënt. Maar ik twijfel er niet aan dat ze in no-time weer up-and-running is. Thuisgekomen zag manlief de spechten bezig. Mamma specht pikt aan de pinda’s en voert die aan haar grote kind. Gisteren zag ik ook een ‘jonkie’ , alleen op pad. Zou dat een broertje zijn? 

3538-pasar

 Afgelopen zaterdag was ik op pad naar een Pasar (Indonesische markt) in Rijswijk met de oudste drie kleindochters. Zó leuk! Eten, eten, overal rondstruinen tussen kleren en snoeperijen. Maar ook een stukje wajangpoppenspel gezien (met vertaling op een scherm), een afsluiting van een modeshow bekeken, muzikanten beluisterd en als klapstuk: een demonstratie van Pencak Silat, een Indonesische vechtsport. De drie kleindochters deden mee!! Lachen! Maar wel goed hoor. Ik moest op de tassen en schoenen passen, haha, excuus om niet mee te doen. We hebben na afloop nog met die schooleigenaar gesproken. Ze komen uit Maastricht. Verleidelijk dichtbij. 

Trouwens, bij binnenkomst kreeg je een grote stoffen tas. En inderdaad, de mijne zat helemaal vol met Javaanse kroepoek en knabbeltjes. Kleindochter3 kon nog een paar mooie spelden kopen voor haar Javaanse dans (volgende week de primeur). En we hebben kleindochter1 gehaald en gebracht vanuit haar nieuwe kamer in Nieuwegein. Ook leuk!

Op de terugweg kwam we in noodweer terecht. Zonder hagel maar wel met regen, onweer en bliksem. Ben helemaal blij met mijn nieuwe banden.