3587-opruimen

Gelukt! De handen zijn nu wél gelukt. Omdat ik moet opruimen vanwege bezoek, wilde ik nog even een kwartiertje de cyanotype-opstelling neerzetten om de negatieven op de juiste manier te belichten. De gedroogde bloem met los blaadje komt uit Basel.

In mijn naar beneden gebrachte collectie voorwerpen van mijn moeder was ook dit Maria-beeldje. Kleindochter T. (net drie jaar) heeft dit beeldje uit haar hoofd nagetekend. Wonderlijk. 

 

Ook dit katje is van haar hand. Zó schattig! Oma is trots!

 

3586-zon

 Nog even genieten van de zon en de warmte. 

Foto 1: het resultaat van het cyanotype-experiment vandaag. Had er eerst geen vertrouwen in, omdat het ‘wit’ eerst lichtblauw was. Maar na drogen viel het toch mee. Op het bovenste plaatje zit ik voor mijn Honda 400 als 22-jarige. Het onderste plaatje is een tekening gemaakt voor een linosnede. Het zijn de handen van mijn ouders toen ze elkaar nodig hadden. Plaatje is op zijn kop en spiegelverkeerd? Hmmm, moet nog opnieuw dus. 

Foto 2: omdat ik de motorfoto al eens hebt ‘afgedrukt’ wist ik dat er meer contrast moest komen. Dat heb ik met Photoshop gedaan hoor. Heb het negatief twee keer afgedrukt op transparant plastic. Dan twee op elkaar leggen en dan in de zon. Zo laat in het jaar heb ik weinig zon in de achtertuin. De zon verplaatst zich ook zó snel dat ik in een half uur twee keer in actie moet komen en de cyanotype moet verplaatsen. In theorie is er ook UV in de schaduw, maar geef mij maar de echte zonnestralen. 

Foto 3: ik heb al bijna twee emmers vol met eikels geraapt. Voor straks bij het kasteel in het dorp, voor de herten en de zwijnen. 

3585-achternichtje

Mijn achternichtje (61) is heel plotseling, na een heel kort ziekbed (ja, de ziekte met de K) overleden. Vandaag konden we afscheid van haar nemen. Heb een kaartje gemaakt.

Dit stuk marmer heeft ze zelf gemaakt en stond ook op haar afscheidskaart. Familie en vrienden hadden hetzelfde gevoel: niemand kon het nog geloven dat ze er niet meer was. 

 

3584-tussendoor

Hahaha, je had me moeten zien zitten in de namiddagzon. 8 Minuten lang met mijn handen op een stofje met cyanotype-spul erop. Omdat ik scheef zat zag ik de schaduw heel breed worden. Dat was niet de bedoeling. Ik heb mijn polsen opgetild en ben zo gaan zitten. Kramp!! En mijn rechterhand had beter gekund, maar het was een leuk experiment.

De oorzaak van de cyanotype-actie was dat ik de pols-corsages met bloemen van de bruiloft had meegekregen. Die ben ik gaan vereeuwigen door ze op de cyanotype-stofjes te leggen. Gisteravond met de UV-lamp. En vandaag ook gewoon in de zon.

Hier zijn de roosjes en bloemen los van elkaar neergelegd. Ik bewaar nog een paar blaadjes voor een stoomsessie (eco-printing). Nu nog de stofjes netjes strijken.

Note to self: stofjes zijn voorbewerkte lapjes van twee jaar geleden van Jacquard. Ik heb er elf gebruikt, nog 19 te gaan. Met de UV-lamp vijftien minuten belichten en 15 minuten spoelen. Eén lapje had ik ook nog in de citroenzuur gegooid, maar daardoor werd het wit veel turquoizer dan ik wilde. Ik wil ook nog experimenteren met bleken met baking soda en dan ‘verven’ met thee of koffie. Wordt vervolgd.

 

3583-nagenieten

 Het grote nagenieten begint. Gisteren trouwde ons oudste kind in de Hompesche molen in Stevensweert. Beetje frisser dan vorige dagen maar het bleef droog. Wat een gezellig en mooi feest vol lieve woorden en mooie mensen. De kleine kleinkinderen vermaakten zich prima in de tuin. We hadden er geen kind aan, zegt het spreekwoord. Een bruidstaart, hapjes, drankjes, barbecue en ook de sweet table waren goed verzorgd. Hulde voor het bruidspaar die dat zo goed verzorgd had. Haha, mijn outfit lijkt wel een beetje te ruim, maar het was heerlijk dragen. Er kwam nog een sjaal bij, hoop dat tussen alle foto’s van de fotografe er ook nog een leuke bij zit van mij.

3582-Shibori

Voorkant

Achterkant.

Heb het even nagezocht op deze webblog. In 2008 hadden we verfles van de Belgische Lia Flemings. Ze heeft ons de beginselen van het Japanse shibori bijgebracht. Door naaisels en vouwen kun je witte gedeeltes vormgeven in textiel. Bijna al de katoenen proeflappen heb ik gebruikt in dit kimono-achtige jasje, dat ik morgen op de bruiloft van onze oudste dochter zal dragen. Er zijn nog maar een paar lapjes over. Omdat het zo waaide moest ik het tuinhuisje gebruiken als achtergrond. Ik neem aan dat ik morgen nog wel gefotografeerd ga worden - in het wild-. Het is op de pojagi-manier in elkaar gezet. Het is dus tweezijdig draagbaar.

 

3581-voorbereiden

Plan B. Mijn kapster ‘doet’ geen opgestoken haarkapsels meer. 

Nou moet ik zelf aan de slag. Dat is wel schrikken hoor, zulke foto’s. Wel om te lachen. Die krullers hadden totaal geen effect en ik had constant ruzie met ze eruit te halen. Gelukkig heb ik nog een paar dagen om te oefenen voor de bruiloft van de oudste dochter. De foam en de versteviging zijn een blijvertje, dat weet ik nu wel.

Ondertussen zit ik achter de naaimachine om mijn shibori-werkjes aan elkaar te naaien tot een kimonojasje voor de bruiloft. Bijna klaar! Alleen nog de armingangen naaien, omzomen en strijken. Gelukkig is de temperatuur in huis weer normaal. 

 

3580-verbazing

 Even een plaatje van de jongste kleindochter. Ze had een cadeautje verdiend, omdat de stempelkaart ‘zes keer poepen op de wc’ vol was. De voorlaatste keer (zes keer plassen) had ze al iets mogen uitzoeken. Grote zus Z. had toen af en toe een suggestie gedaan in de winkel, die T. dan structureel afwees. ‘ ik wil het zelf uitzoeken ‘. En ik dacht in al mijn onschuld dat ze mijn suggesties wél zou aannemen deze keer. Niets was minder waar. Ze stond erop het allemaal zélf uit te zoeken. Het werd dus Lego; daar was ze te jong voor, maar ik heb geholpen. Het gaf me ook de kans om te kijken of ze ruimtelijk inzicht had. Ja, dus. Oma is trots hoor. 

De verbazing kwam toen ik van de organisatie van Kunststroom Roerdalen een e-mail kreeg dat we tóch een andere ruimte-indeling kregen. Hadden we gisteren net alles besproken wat we waar gingen ophangen, kunnen we weer opnieuw beginnen. Het is wel goed voor de grijze hersencellen.

Ben stiekem begonnen aan een Pojagi-werkstuk. Op de naaimachine. Misschien wordt het wel een kimonojasje?

3579-oeps

To do: maak van deze stofjes een jasje. Stofjes zijn van shibori en indigo-experimenten uit het verleden en heden.

Het moet er maar eens van komen om deze stofjes te gaan verwerken! Afgelopen dagen druk bezig geweest met klussen (lees: verven en schuren bij dochterlief), oppassen (hond en kleindochters), uitje naar een prachtige voorstelling Mamma’ku met documentaire en dans in Den Bosch en met het uitlezen van het volgende boek.

Ter info: Michel Maas is een jeugdvriend van mijn lief en heeft 18 jaar in Indonesië gewoond. Hij schrijft heel eerlijk en verhelderend over het Indonesië van nu en het Nederlands-Indië van vroeger. 

 En het ‘oeps’ slaat natuurlijk op mijn dagenlange afwezigheid op mijn webblog. 

3578-vrijedag

 Toegegeven, vandaag heb ik wel draad en naald vastgehouden. Maar dat was om een broekrokje te repareren. Ben nog aan het bijkomen van dagen achtereen verven en schuren, terwijl de jongste kleindochters zichzelf én mij bezig hielden. Heerlijk in de speeltuin en daarna een ijsje eten. Een droomscenario toch?  Hier nog een T-shirt dat ik met rijgwerk (shibori) bewerkt heb. Het resultaat is heel subtiel geworden. Met al die nieuwe t-shirts heb ik een bijpassende broek dringend nodig!

3577-batikresultaat-klussen

De bovenste lap was een ‘vies lapje’ gebruikt bij verven en bij batikken. De onderste twee zijn mijn proefjes batikken met pure bijenwas. Nou, dat was niet echt gelukt dus. Veel geknoei. Het uitwassen vond ik ook niet zo fijn. De was zat aan mijn vingers en aan de pan. In het bovenste lapje zitten nog plekjes was. Die strijk ik er wel uit met tissuepapier. Uiteraard gingen deze kapjes ook in de indigo. 

Met klussen kwam ik zelf op twee ideetjes. Als de deurhandvaten eraf zijn kan je met een tang het slot naar binnen draaien. Dan kun je beter verven. Linksonder gebruik ik de deurhandvaten als wig om de deur te barricaderen. Zo kan ik beide kanten verven zonder dat de deuren ergens tegenaan komen. Rechtsonder: wat een heerlijk geluid om de afplaktape te mogen verwijderen. Klaar ✅! Voorlopig valt er niets te verven. Eerst verhuizen… zaterdag.

 

3576-nogmeerklussen

 Huur me maar in hoor, als er iets te verven valt! Vooral als het contrast groot is. Morgen de laatste dag om te verven en dan kan het grote verhuizen beginnen. (Bij tweede dochter). 

3575-klussen

 Toch nog even twee resultaten van de indigo laten zien. Linksboven is een dunne lap katoen, rechtsonder een rest linnen van een oud dekbed, reeds geverfd in de indigo, toen dubbelgevouwen en geregen. Subtiel kleurverschil. Ik merk dat ik niet het geduld heb (of de tijd) om de geregen lap meerdere malen in de indigo te verven. 

Vandaag heb ik weer geschuurd, maar ik mocht ook verven. En ik kon het niet laten om de verwarming schoon te maken. Zeg nou zelf: daar krijg je toch een voldoening van? Het verschil tussen vies en schoon?

3574-Venlo

 Wat een leuke dag was het vandaag met de urban sketchers van Eindhoven en die van Maashegge. Het regende af en toe en daarom zaten M. en ik eerst in het Limburgs Museum, waarna we de stad ingingen. 

3573-weekeinde

Een van de eerste Shibori-lapjes die ik heb ‘uitgepakt’. Het is van katoenen batist, heel dun. Het was een soort worstje toen ik het in de indigo heb gedaan. 

Dit was de schuurklus van afgelopen woensdag in Nijmegen. 

En hier even wat thee om verder te gaan met het schuren op donderdag.

Vanavond ga ik mijn andere ‘uitgepakte’ shiboriwerkjes wassen. Spoiler alert: sommige vallen een beetje tegen. Wordt vervolgd.