3507-haasjes

 

Zoals beloofd de foto van de haasjes en eieren.

Ze hangen sinds gisteravond! En ze zijn al ontdekt door de trainers. Haha. De gezichtjes had ik nog wat witter gemaakt met gouache, maar ze vallen toch wel op. 

Note to self: oude canvas broek gebruikt, restjes lint en kant. Restjes vulling gebruikt. Katoenen pluche, dat is luxe, maar erg zacht.

3506-volle-zondag

 Er is weer veel gebeurd op zondag. Allemaal leuke dingen, hoor. Eerst op de fiets naar de stofjesmarkt in Roermond gegaan. Af en toe regen gehad. Wat een gekke poezenstof! Toen met de auto naar een vriendin om samen naar het theater te gaan in Weert. Heel bijzondere muziekvoorstelling over de Blue Diamonds met the New Diamonds. Naast veel muziek met uitstekende gitaristen werd ook het verhaal verteld over de twee broers Ruud en Siems de Wolff. Heel indrukwekkend. Gek ook dat ik emotioneel werd na het horen van bepaalde gitaarakkoorden. Mijn pa speelde dat ook zo! 

Bij de fitness heb ik de haasjes opgehangen… foto volgt.

3505-volle-zaterdag

 Een volle zaterdag, de warmste zaterdag tot nu toe met 24 graden. Heerlijk, even naar de markt gefietst voor nootjes. Ook heerlijk, twee wassen buiten gedroogd; de wind had helaas drie keer het wasrek omgegooid. Kleindochter L. kwam op bezoek. We gingen Indonesische snacks maken, Wajik, linksboven en - onder, gemaakt met kleefrijst (ketan), Javaanse suiker en geraspte kokos. Rechtsboven en -onder zie je het maakproces van de Wingko babat, gemaakt van ketanmeel, niet zo zoet. Babat is een stadje in Oost-Java. Over de Wingko: je kunt het in de oven maken en dan in stukken snijden. Deze versie is in de pan gemaakt, een poffertjespan heb ik niet. We hebben meelballen gedraaid en platgedrukt voordat ze de pan in gingen. Als je goed kijkt zie je drie ‘kleuren’ koekjes. Die zwarte zijn (te lang?) in roomboter gebakken (ik had geen margarine), de lichtste zijn op een zachter vuurtje in een soort vloeibare boter gemaakt, dat ging al beter. De middelbruine zijn in de airfryer gebakken. Die moet ik nog proeven. Verheug me al. De Wajik is mislukt, het is te zacht. Het is nu geen koek meer, maar een soort dikke pudding (Wingko Bubur = pap), te eten met een lepeltje. Erg zoet. Ben benieuwd of een nacht in de vriezer wonderen doet. 

3503-paasgrapje

Op mijn naaitafel liggen nog onafgemaakte werkjes voor Pasen. Als grapje ga ik wat haasjes en eieren maken met de gezichten van de eigenaren van mijn sportschool. Die ga ik volgende week hangen aan de paastak in de sportschool. Als ik ‘s avonds in mijn eentje mijn oefeningen doe. Ligt eraan hoe mijn week eruitziet. Deze week is het anders, dan sport ik woensdag, vrijdag en zondag. 

Vandaag was het erg koud in de ochtend, maar ‘s middags kon ik nog een groot rondje fietsen. Ook nuttig omdat ik boodschappen heb meegenomen. Deze wilde kers zoemde van de bijen. 

 

3502-smikkelen

Dinsdag met vriendin en drie van haar zussen naar een High Tea geweest in Hotel des Indes in Den Haag. Drie gangen met kleine hapjes. Het was supergezellig. Vereerd dat ik deel uit mag maken van deze ‘sisterhood’.

 En dinsdagavond was ik met familie in Venlo naar een bijeenkomst georganiseerd door het Indisch Herinneringscentrum. Ook daar waren hapjes, linksboven een klein pasteitje met gehakt, rechtsboven zoete pangsit van bladerdeeg en een kokosvulling met suiker van kokkin Francis Kuijk. Stacey de Graaff, eigenaar van restaurant IntoIndo in Venlo (linker van de drie personen) had de Wingko babat gemaakt (foto linksonder), gemaakt van kleefrijst. Ook heerlijk! Die ga ik eens maken! 

 

3501-shibori

 Had nog twee witte uitverkoop-t-shirts en tijd over. Op het lijf van de ene heb ik rijen geregen met witte katoen. Na het aantrekken van de draadjes kreeg ik foto linksonder. Het tweede t-shirt heb ik puntjes gemaakt met de witte katoen, zie foto rechtsonder. 

Hoe nu verder? Deze stukken wachten totdat ik een indigoverfbad ga maken. Er zijn nog een paar werkjes te rijgen die ik af moet maken voordat het zover is. 

Deze techniek noem je Shibori. Door het rijgen zijn sommige stukken van het textiel minder bereikbaar voor de indigoverf. Daar blijft het wit(ter). Moet nog even geduld hebben…

3500-onverwacht

Hier zat een gat, nu woont er een beestje op.

Jongste kleindochter vindt het prachtig!! (Mooi grasveld hè?)

In mijn e-mails vond ik dit plaatje. Liz Haywood woont in Australië waar ook heel erg weinig regen valt. Zuinig met water zijn is het devies. Dus: minder wassen.

Vandaag ook bericht gekregen dat we, textielgroep Grenzenlo(o)s, in oktober aan de kunstroute in Roerdalen en Wassenberg meedoen. We weten nog niet in welke locatie, maar ik ga me sterk maken voor onze voorkeurslocatie in Wassenberg. Wordt vervolgd.
 

3499-aftrap

Onder de bezielende leiding van R.S., vooraan in witte bloes hebben we vandaag de eerste bijeenkomst van de Urban Sketchers Roermond gehouden. Op het Stationsplein, met echt lenteweer!

Mijn tekeningen, ik hoefde me alleen maar om te draaien. Om 13:00 was het gedaan. Vriendin A. kwam ook nog langs. Goede wandeling voor haar, want ze ging nog bloemetjes kopen bij het station.

Toch wel moe na twee uur staan (foto van R.S.). 

 

3498-klusjes

Moet op het huis van zoonlief passen en op de kinderen. Er komen nieuwe kozijnen, dag 1 van 3. Het kleintje is ondanks de herrie toch gaan slapen. Ondertussen kan ik een wit T-shirt met Shibori-rijgsteekjes klaarmaken voor een indigobad. Hier rijg ik van beneden naar boven, rondom, denk dat ik de mouwen niet doe. Een ander t-shirt krijgt kringen. 

Ook ondertussen ben ik de dubbel-achtfilms van mijn vader aan het inventariseren. Er zijn zwartwitfilms bij waar ik als baby op sta, dus heeeeel oud. Vroeger keken we vaak naar de films, met de hele familie op verjaardagen. Ik laat ze straks digitaliseren. Helaas is meer dan de helft beschimmeld. Nee, niet in mijn huis. Linksonderaan zijn twee films die ik zelf gemaakt heb. Eentje toen ik met de HBS-B-klas naar Parijs ging. In de ander speelt mijn echtgenoot de hoofdrol, rondom het rijden op de motor. Een Suzuki GS 750! 

 

3497-weeronderweg

 Vandaag ging ik weer naar Oostvoorne, naar een nichtje van mijn vader. Lekker fietsen door de duinen en dan lunchen bij restaurant Aan Zee (linksboven). Met uitzicht op het Oostvoorne meer met de industrie op de Maasvlakte (rechtsonder). Vroeger kon ze zwemmen in de zee, maar na de bouw van de Maasvlakte verdwijnt langzaam het water (linksonder). 

Heb weer van alles geleerd. Het vrouwtje van de citroenvlinder heeft witte vleugels. Wat ik aanzie voor hondsdraf blijkt de paarse dovenetel te zijn, hahaha. Nooit te oud om te leren, toch? Voor het eerst in mijn leven een dodaard (soort kleine fuut) gezien; wel vier! En op de terugweg heb ik ook twee kievieten in een weiland in de Betuwe gezien. Ja, de lente is echt begonnen! 

3496-onderweg

Vandaag onderweg geweest. Zakenreis met mijn eega. We moesten ijzeren frames ophalen in Denekamp. Onderweg veel militaire colonnes gezien; die gingen naar Friesland. Let ook op het kenteken van de Belg rechtsboven.

Heb kunnen tekenen en heb wat genaaid. We hebben in Duitsland net over de grens bij Denekamp wat geluncht. Allemaal 70plussers in het restaurant!

Hieronder het tekenresultaat in mijn speciale reisboekje…

 

3495-start

 Ben begonnen aan een nieuw werk. Mijn moeder heeft zoveel krullen op de foto, dat wordt nog een uitdaging.

3494-experiment

 Daar komt ze dan! De selfie in linosnede en borduurwerk. Hahaha, moet er wel om lachen. Wat een kleuren! Wat een uitsnede! Wat een gekke selfie! Tja. 

Note to self: kleurgebruik kan beter. De haren zijn met twee kleuren draden geborduurd. Wit net zwart, wit met grijsgroen, zwart met grijsgroen. Misschien eens investeren in een kleur garen dat lijkt op mijn haarkleur.  De tweede linosnede met dezelfde selfie op een andere manier borduren! Nog even wat ideeën verzamelen.

3493-trots

 

Ja, ik ben een trotse oma. Vandaag had ik weer de jongste twee kleinkinderen op bezoek. Ze hebben nog even getekend. Hierbij de resultaten en de uitleg. Eerste tekening door T. (2,5 jaar), het is een bed, met daarop een kussen, bovenste rondje. Daaronder een baby (inderdaad de kopvoeter), met een knuffel en een speen. 

Toen heeft ze opa getekend. Met snor, haren, oren en een bril. Helaas pastte zijn lange benen niet meer op het papiertje. Ze kan goed kijken! Net als grote zus Z. (5 jaar), want die heeft mij getekend. Let op de bril in twee kleuren! Ik had een jurkje aan met witte vlekjes. Op mijn zwarte panty zijn groene klavertjes drie geborduurd. Voor de lol heeft ze oorbellen getekend met bungelende roze hartjes. Ik vind het knap hoor. Het wordt tijd dat ik ook weer eens portretten ga tekenen. 

3492-waarom

 Waarom making het mezelf zo moeilijk? Ik heb geen ervaring met gezichten borduren. Ik heb geen ervaring met ontwerpen met uitsneden. Maar ik ga stug verder. Het is een en al experimenteren, toch? 

Voor wie het nog niet wist. Dit is een linosnede van mezelf, afgedrukt op een stukje linnen.

3491-nogmeer

 Na de yoghurtjes komen de slagroompotjes. De linosnede op stof heeft al zijn eerste steekjes gekregen. Het wordt een tussendoortje, want ik wil verder met mijn ‘story cloth’ over mamma en haar jeugd in Nederlands-Indië. 

3490-verder

 Het is alweer een tijdje geleden. Volgens mij had ik deze nog niet laten zien. Ook dit project gaat in de kleine uurtjes verder. 

Jammer, jammer. Was bij De Kantfabriek gevraagd of ik mijn geborduurde ogen wilde tentoonstellen vanaf 18 mei. Helaas gaat dat niet door. Maar ze bewaren mijn foto’s, ook die van de portretjes; dus wie weet. Ooit?

3489-selfie

 Had even de tijd vandaag om een linosnede te maken. Afgedrukt op een lapje linnen. Het is de bedoeling om een deel van deze ‘tekening’ te borduren. Wordt vervolgd! Was vandaag ook in de Kantfabriek in Horst. Er was een tweedehands boekenmarkt. Heb wel wat kunnen meenemen over batik. Er lag nog veeeel meer maar ik moest een keuze maken vond ik. 

3488-ogenserie

De laatste! Van de oudste kleinzoon. Ik had het oog al opgespannen toen ik erachter kwam dat ik de zwarte wimperharen nog moest borduren. Oei, oei. Het is tóch gelukt. 

 Tja, en dit zijn ze allemaal bij elkaar. Hoe ga ik ze ophangen? Los, of zo bij elkaar op een doek met een baklijst eromheen? Of misschien wel wat dieper in een houten lijst? Eerst maar eens betere foto’s maken.

3487-serie

 Ze mochten even in de zon, mijn serie met de ogen. Rechtsboven is nog niet af.

3486-naaiwerk

Gisteren was het een dag van naaien en wandelen. Oudste kleindochter had gordijnen die nog korter gemaakt moesten worden. En ook haar vriend had ik beloofd om gordijnen op maat te maken. In het gratis boekwinkeltje op Utrecht Centraal kon ik een boek over Thailand meenemen voor de oudste kleindochter! Hoe toevallig!

We zijn met de bus naar het centrum gereden om al wandelend door de stad bij vriendlief aan te komen. Iets teveel stappen voor mij, en ja, ze loopt ook sneller dan ik. Help, de jaren gaan tellen. Maar wat is Utrecht, met deze zon, een leuke stad!

In de trein kon ik nog verder werken aan dit oogje van de jongste kleinzoon. Nog even strijken zodat de blauwe balpenstreepjes verdwijnen en dan kan ik aan het laatste oog beginnen. 

 

3485-eetcultuur

 

Gisteren met familievriendin M. naar Zwolle geweest, naar de Toko Tour die ging over familierecepten, uit voormalig Nederlands-Indië. 

Heel interessant, en je kon ook proeven. Voor de pauze was dat lemper van ‘oma’ (rechtsboven), die was opgepimpt met kokos-pandan mousse, lombokhaar, een omeletje en wasabi-groen. Lemper 2.0 volgens kok Stanly Rutten van Rumah Rasa. De discussie ging ook over: in hoeverre kun je familierecepten aanpassen aan je eigen smaak of omgeving?

 Kookboekenschrijver Tom van de Have heeft het receptenboek van zijn moeder online gezet op nenek.eu (nenek betekent oma). Die van zijn oma komt er ook nog aan. Hij heeft alles origineel gehouden. 

Er was ook een intermezzo van een saxofoniste en Demi Kleinmeulman, die op zoek ging naar sporen van haar oma in Indonesië. Pas later, toen ze meer wist kon ze anders kijken. Toen ze met haar eigen moeder ging was die emotioneel. Demi had de zwartwitfoto’s van vroeger kleur gegeven, zei ze. Ik dacht ook meteen aan de opmerkingen van de kleinkinderen van mijn pa, die op Java riepen: opa, nu zien we in het echt waar jij altijd over hebt verteld!

Na de pauze was chef Titi Waber (linksonder) van restaurant Waber in Zwolle aan de beurt met een recept van haar oma uit Surabaja van ‘rujak cingur’, van een koeiensnuit. Het kraakbeen moet uren koken. De saus was lekker, maar dat kleine harde chewy stukje (ik had er drie stukjes in) had voor mij niet gehoeven! Tja, en van petis had ik ook nooit gehoord (gefermenteerde tonijn, maar kan ook van iets anders gemaakt zijn). En alles gemaakt met de tjobek. De kruiden en pinda’s worden fijngewreven. Ze ziet het haar oma nog doen. Zo kan eten herinneringen terugbrengen, en de smaak naar een ander werelddeel brengen. Nee, geen blender gebruiken zegt ze. Ook in Indonesië vind je de blenders overal, maar zelf fijnwrijven is veel lekkerder. 

En zij kan zich ook niet altijd houden aan het oorspronkelijke recept. Als er geen verse ingrediënten zijn bijvoorbeeld of als het niet duurzaam is ze te halen uit het verre Oosten. 

Het was een geweldige belevenis, zo met zijn allen. Praten over eten, over de generaties, over ‘vroeger’. 

De volgende Toko Tour is op 7 april ‘s avonds in Venlo. Ik ga zeker. Wie nog meer?

3484-tweetegelijk

 

De laatste twee ogen gaan haast tegelijkertijd. De kleinzonen hebben dezelfde kleur ogen, maar een heel andere vorm. Dus heb de draadjes zwart voor de pupil maar meteen twee keer geborduurd. En ook de e blauwtinten met het wit konden tegelijk. Maar nu gaan ze  een voor een, het wordt te ingewikkeld. Voor de jongste gaan er wat toefjes legergroenkleuren bij. Heb nog tijd om na te denken over extra kleuren bij de oudste. Ik verheug me al over de oogharen die ik mag borduren. Dat gebeurt op het laatst. De lapjes zijn erg krap, passen net in het borduurraam. Moet nog even nadenken hoe ik het goed vastkrijg. Het blauw van de tekening is van een uitstrijkbare balpen. 

3483-zes

 Het zesde oog is af, even nog de achterkant afwerken en dan ik aan de laatste twee oogjes beginnen. Het is mijn eigen rechteroog. Helaas had ik niet de juiste kleuren, bovendien maakte het ook uit of ik een foto mét of zonder zonlicht maakte. Heb maar wat gedaan. Er zit minder roze in dan ik van plan was geweest. De kleuren van mijn huidige bril zitten er ook in verstopt. Niet goed te zien op deze foto.

3482-slomezondag

 Er gebeurde niet veel dit weekend. Ben nog steeds herstellende van de griep. Beetje fietsen, beetje wassen, kleindochters, sporten en genieten van de zon. Mens, wat word je daar sloom van. Dit oog is wel afgekomen. Met een donkerblauw Suzuki-accentpuntje onder het oog. Nog drie ogen te gaan en dan vind ik het wel weer goed geweest. 

3481-verder

 Ondertussen gaat het borduren gewoon verder. Dit is het linkeroog van mijn lief, toen het mij nog kon zien. Sinds 2019 heeft dit oog het zwaar te verduren gehad en verloor het zijn zicht. De foto was onscherp, maar daar merk je nu niets van. Het is grappig om te spelen met kleur deze keer. Omdat het oog zelf zo duidelijk is lijkt het alsof de andere kleuren erbij weg vallen. 

3480-yoghurtparade

 Mijn eerste yoghurtpotjes zijn getekend. Ongeveer op ware grootte. Er zijn meerdere vaste vormen. Versie mét en zonder hengsel; er bestaat ook een platte pot en er zijn halve potten. Laat u verrassen. Ik heb de van Gogh aquarelpotloden gebruikt, maar het toevoegen van water is met dit 100 grams papier niet aan te raden. Het papier gaat bobbelen. 

3479-oogvier

 Het is me weer gelukt om het oogje van ons jongste kleinkind af te maken. Op het laatst heb ik nog een puntje geel en oranje toegevoegd. Ik kon ook meteen de laatste twee werkjes in een borduurring opspannen. Die waren vrijdag al aangekomen. 

3478-verder

 Constant snottebellen wegvegen bij kleindochters kan grote gevolgen hebben. Na hoestbuien, die donderdag over leken te gaan, werd ik die avond zó bibberig ziek dat ik vroeg naar bed ging. Had zelfs geen Duolingo gedaan! Vrijdag mocht ik weer oppassen en kon ik af en toe een slaapje doen. Ze hebben lief gespeeld. Gisteren was ik nog een dweil, maar vannacht had ik al beter geslapen. Ik had weer lucht. Het gaat langzaam beter. Ook zoonlief heeft al een week te kampen met deze verkoudheid met koorts. Ben nog niet gaan sporten. Dat moet nog even wachten. Gelukkig had ik vandaag (ja, ze waren er weer) nog tijd om wat te borduren. Foto’s maken doe ik morgen wel. Nog twee of drie kleurtjes! En de oogharen in zwart maken het dan compleet.

3477-ondertussen

 Ondertussen ben ik begonnen met het tekenen van yoghurtpotjes. Toen ik ging verzamelen (vanaf 2018 tot 2021) wilde ik ze naast elkaar op een vel papier tekenen. Omdat ik van die berg potjes af wilde heb ik ze maar provisorisch in een schetsboek getekend. Een potje per bladzijde. Niet dat ik er zoveel heb; nu eet ik meer kwark. Alleen de jongste kleindochters eten bovenstaande yoghurt, soms met besjes, meestal gewoon puur. Met een babylepeltje!! Dat hoort bij de traditie. Nu nog wat goede foto’s nemen van de rest…

3476-startnummervier

 Daar gaan we weer. Een nieuw oog. Nu van de jongste kleindochter, het jongste kleinkind. Je leert wel kijken als je zo’n oogje afdrukt en gaat borduren. Het valt me op dat ze een oogplooi heeft die bijna over de binnenkant van het valt. Bijna zoals een Aziatisch oog. Ze zijn ook amandelvormig en buigen naar boven af aan de zijkanten. Zo heel anders dan de ogen van grote zus! Moet toch eens de ogen van zoonlief eens bekijken. Heeft ze zíjn ogen?

Ik heb kleine borduurringen besteld, maar helaas nog niet gekregen. De ringen van 7,5 cm zijn perfect voor de kleinere oogjes. Je zou denken: hoe kleiner het oog, hoe sneller het klaar is. Niets is minder waar. Keuzes voor kleuren blijven ingewikkeld. En ik zie op de zwart-wit foto andere plekken lichter dan op de kleurenfoto. Oei. 

Bovendien ben ik begonnen aan een project, gestart in 2018. Daarover later meer. Het maakt deel uit van het #100dayproject.

3475-nummerdrie

 Oppassen met logeren, fietsen, sporten, genieten van de zon, uitrusten van een lange wandeling op donderdag, borduren en tekenen. Voordat je het weet is de week voorbij. Dit oogje is 3,5 bij 2,5 cm groot. Ook hier heb ik moeite met de kleurkeuze. Wat ik wél wist was dat ik een regenboog onder het oog wilde. Nou het is heeel subtiel geworden. Voor het eerst heb ik oogharen kunnen borduren; ze waren zichtbaar op de foto. Het is het oog van kleindochter nummer vier! Misschien verandert er nog iets. Eerst maar eens wat langer bekijken.

3474-klaar

Het oog is gisteren klaargekomen. Snel gewassen. Mooi opgedroogd. Niet heel erg tevreden mee, teveel ‘streepjes’ i.p.v. blokjes kleur (colour blocking). Hmmm, ik stoom maar gewoon door met meer ogen. Totdat mijn ondergrondstof op is bijvoorbeeld. 

 

Vandaag met een oud-collega en vriend naar Sittard geweest. Een wandeling van 5 kilometer door de stad. Ook nog even over de markt gewandeld. Wat leuk! Er zijn ook kraampjes met carnavalsstoffen. Dat hebben we niet meer in Roermond. Even bij Wollstreet (wolwinkeltje) binnengewipt, wat een prachtige sjaal is dit, krijg al meteen ideeën.. Kon in ieder geval twee houten borduurringen kopen voor de ogen van mijn ouders. Het staat erg mooi. Nu nog een plekje vinden om ze op te hangen of neer te zetten.

3473-verder

De vlucht van de kraanvogels ; website ligt er af en toe uit (teveel gebruikers).

Vanaf zaterdag hoor ik af en toe kraanvogels overvliegen. Via waarneming.nl zoek ik dan op ‘kraanvogel’ en dan kan ik zien of ik het goed heb. Vanochtend hoorde ik een kraanvogel, en ja hoor, om die tijd vloog er eentje over Swalmen!

Dit werk vordert gestaag, hoop het vandaag af te krijgen. 

 

3472-keuzes

 Welke kleuren kiezen; geen echte keuzestress, maar het kost wel tijd. Ik maak een paar steekjes in de gekozen kleur en zoek alvast de volgende kleur uit. Zo hangen mijn draden aan de voorkant. Ze hangen niet in de weg. En hoewel ik veel kleuren al heb verzameld mis ik toch nog een warmer paars. Hmmm.

Dit is het oog van mijn moeder. Ja, ze keek hier zielig. Ze was eerder gevallen (in 2011) en had blauwe plekken op haar gezicht. Ze kijkt ook niet echt ontspannen. Jongste kleinkind vindt het reuze interessant allemaal. Is dit jouw mamma? En dat is jouw pappa? En doe je mijn oog ook? Oei, zo blijf ik wel aan het werk, want grote zus wil ook, en mijn ogen zijn ook interessant al zeg ik het zelf. Wordt vervolgd… eerst klussen in Nijmegen.