3552-de-dagen-vliegen

Oei, vandaag moest ik dit twintig jaar oud vogelhuis vervangen door een nieuw exemplaar. Jaren hebben we geprobeerd zijn leven te verlengen, maar nu is echt alles kapot. 

Heb gisteren deze vijf vilten bloemetjes opgestuurd naar de nationale herdenking van 15 augustus 1945. Deze ‘melati’ (jasmijn) komt op de kransen die gelegd gaan worden voor alle slachtoffers van de tweede wereldoorlog tijdens de oorlog met Japan in Nederlands-Indië. Er zijn nu 2 miljoen Nederlanders die een Indisch oorlogsverhaal in de familie hebben.

Zie ook: https://15augustus1945.nl/nationale-herdenking-15-augustus/ 

Note to self: dit vilt is van polyester en is verschrikkelijk om mee te werken. Ik kan daar niet zo goed tegen, de stof piept en kraakt. Geef mij maar echte wol.
 

3551-weekend2

 Zondag weer vroeg op! Bachelorparty met oudste dochter, die ook nog eens jarig was. Ik haalde twee kleindochters bij hun vader op, toen dochterlief bij haar huis en het derde kleinkind van het station. We gingen naar het museum van Bommel van Dam in Venlo. Totdat we op het terras plaatsnamen wist dochter S. niet wat haar te wachten stond. Dochter L. was er ook; zij had alles geregeld! Helaas moest de jongste kleindochter nog dansen in het theater en kon daardoor niet mee lunchen. Er was een tentoonstelling van Gisele Kusters. Ook was er een tentoonstelling met de titel: it’s not a joke. Je ziet me hierboven bij ‘authenticity haha’. Rechtsonder dochter S. met een ‘haha’-stickertje op haar rug. 

3550-weekend1

Afgelopen zaterdag was er een ‘National Sketch Day’ in Amersfoort. Superwarm, maar genoeg wind en schaduw. We waren met driehonderd mensen. Hierboven de afsluitende foto. 

Op lange tafels konden we ons werk aan de collega’s tonen. De lange in het midden is van mij. De stempel is van een Franse, zeer inspirerende Raul Budusan, die ons liet werken met ‘ongemakkelijke’ kleuren. Kijk maar: een oranje lucht!

Het geheim was ook om kleuren op meer plekken terug te laten komen. 

Eerder op die dag heb ik onder een boom op een bankje gezeten, met rechts het museum Flehite en boven mij de kraaien. Helaas viel er poep op mijn rugzak. In deze tekening heb ik alleen groen en blauw gebruikt. Naast mij een tekenaar, die in Den Haag geboren was, en die nog nooit van de Urban Sketchers gehoord had. Tekenen kon hij wel!

Mijn eerste tekening in Amersfoort was van de Volmolen en een stukje Koppelpoort. Ik heb met aquarelpotloden van Winsor en Newton gewerkt, bij de post van Julia Henze. 

Dit is ín de Volmolen. Daar zit de Katoendrukkerij; een plek waar je kunt leren drukken met blokken . Ik moest me er wegrukken; wat een inspirerende plek! Er was ook een tentoonstelling van Paapje-stoffen. De kenners begrijpen me!

Reizen van en naar Amersfoort duurde nog wel even, maar ik heb me uitstekend vermaakt.

 Update: Voor wie me volgt inzake het rattenprobleem in ons huis: de tweede rat is vandaag gevangen en uitgezet bij de Maas in Asselt. Hij was erg boos, was dus wel eng om hem vrij te laten. Loop ik met de lege val naar mijn auto komt er een auto van handhaving langsrijden. Wat ik daar doe? Je had die gezichten moeten zien! Een lévende rat? Is dat wel de bedoeling? Mijn antwoord: de rat woont in de natuur en ik zet hem terug waar hij geen kwaad kan. Maar dan kan hij weer nestjes maken, zegt de man. Ik lach en wens ze een fijne middag nog. Hilarisch!! Bij terugkomst merkte ik dat de uit de val gevallen pinda’s weg waren. Hmmm. Er zit er nog eentje. De val is weer gevuld met pindakaas en pinda’s.

3549-Kantfabriek

 Omdat ik nog een cadeautje in Horst wilde halen voor kleinzoon1, besloot ik maar meteen er een uitje naar de Kantfabriek van te maken. Twee plaatselijke kunstenaars stelden tentoon. ‘On a portrait’ heet de tentoonstelling. Jeanny van Lieshout had portretten waar ook af en toe textiel bij zat. Roel Sanders had grote en kleinere werken. Weer eens wat anders, al die portretten. Het werkte wel inspirerend. 

Al dagen ben ik bezig om een rat te vangen, die af en toe in de keuken zit. Afgelopen zaterdag zag ik hem onder de koelkast uitkruipen. Geen muis dus, maar een echte rat! Meteen een val gekocht en klaargezet. Afgelopen woensdag keken de rat en ik elkaar verschrikt aan in de keuken, en besloot ik ander voer als lokmiddel. Pinda’s! Helaas werden de pinda’s opgegeten, maar de val klapte niet dicht. Mooi. Wist ik dat de rat mijn pinda’s lekker vond. Volgende lokmiddel was een piepklein boterhammetje met pindakaas en losse pinda’s. Helaas. Broodje weg, rat niet gevangen. Weer een boterhammetje gesmeerd, maar nu een beetje vastgezet op de loktafel. Na het poetsen van de keuken, net bezig met wat collages, hoorde ik de klap van de val. Het was al 22:00. Ik heb het beest losgelaten in het Drakenrijk, een pretparkje in het volgende dorp. Aan de andere kant van de A73. Eens kijken of er nog meer ratten in huis zitten.

3548-Frenkie

 Omdat ik op het huis moest passen van zoonlief, had ik mijn stofjes meegenomen, die nog geadministreerd moesten worden. Lekker buiten zitten, want binnen waren de stukadoors bezig en kwam ook nog de schoorsteenveger langs. Witte mannen en zwarte mannen in huis! Poes Frenkie kwam nog even langs en moest natuurlijk bovenop mijn werk liggen. Ik moet nog twee zakjes ‘verwerken’. Dat hoop ik nog deze week te kunnen doen.

3547-Haku

Kleindochter N. kwam onverwacht haar broek halen. Heb niet alles kunnen borduren wat ik had gewild. Maar ze vindt het prachtig!! En is dit niet een mooie manier om zuinig te zijn op je kleren? De draak kan veranderen in een jongen van 12 jaar, genaamd Haku. 

Oei, er was geen regen voorspeld. En toen kwam het er tóch aan. Met manlief de wasmolen onder het afdakje kunnen zetten. Toen ik weer de tuin inliep, zag ik nog een achtergebleven hoeslaken hangen (rechtsboven) met knijpers en al. Hilarisch!! Uiteindelijk heb ik de was weer droog kunnen krijgen. Rechtsonder zie je mijn aardappelplanten. Het zijn joekels met piepkleine bloemetjes! Geloof dat ik nu moet wachten totdat de planten zielig gaan worden? Morgen nog wat regen en dan kan de zon haar werk weer doen.

 Note to self: had ook de stoffen draak eerst op een stuk vilt kunnen borduren. Dan uitknippen met een klein randje en vastnaaien op de broek.

3546-reparatie

 Voor de oudste kleindochter ben ik een scheur in haar lievelingsbroek (rechtsboven) aan het repareren. Het moet een draak (á la Ghibli) worden met een restje stof van mijn moeder. Slingerend over de scheur. Omdat bruin borduurgaren te weinig contrast had, ben ik overgestapt op oranje. 

Note to self: druk bedrukte stof is niet handig voor zulke smalle figuren als deze draak.

3545-uitje2

Luxeprobleem. Moet nog twee keuzedagen van de trein opmaken voor 13 juni. Door de treinstaking en mijn eigen drukke programma gaat dat niet meer lukken. Jammer, maar één dag kan ik wel gaan. Naar Den Bosch! Had vandaag ook nog wel gekund, maar de tuin heeft mijn aandacht hard nodig. Was erg onder de indruk van dit deel van de tentoonstelling van Magdalena Abakanowicz. Er is ook een deel in het Textielmuseum in Tilburg en in het provinciehuis in Den Bosch. Ik heb gekeken naar een film waar een deel van haar verhaal verteld wordt. Er worden delen van brieven aan haar (overleden) moeder verteld, ook in de oorlogstijd toen de Duitsers Polen binnenvielen.

Ze maakt alles, vooral installaties. Hierboven zie je een ruimte waar je met film ondergedompeld wordt in Tsjernobyl, na de kernramp. Dichterbij kun je niet komen.

Dit is een wat ouder weefsel, maar nog steeds schitterend. Ze hergebruikt ook materialen, zoals touwen van sisal die ze weer losmaakt.

Of oud Koreaans beddengoed. Voor de vulling van de vormen rechtsboven gebruikt ze berkentakken en jute.

Het rode weefsel is indrukwekkend. En de bruine vorm ruikt inderdaad nog naar de touwen en naar olie. De woorden van haar moeder: ik kan jouw werk niet mooi vinden, het ruikt naar oorlog. Heftig. Een arm van die moeder werd in de oorlog erafgeschoten. 

Magdalena Abakanowicz (1930-2017) is overleden aan de gevolgen van Alzheimer. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Magdalena_Abakanowicz

En : https://m.youtube.com/watch?v=Xrxx3tpEuco 
 

Als toetje van mijn uitje heb ik een nieuwe bh gekocht (in dezelfde straat als het museum!), lekker Indisch eten (heel gesprek met eigenaresse) en Bossche bollen!

3544-uitje

 Tweede Pinksterdag was het familieuitje. Eerst wandelen rond een meer en daarna Indisch eten in de schuur van Ruud. Hij is de man van een nicht en is hovenier, en zeer creatief. Net als mijn nicht, trouwens. 

Er waren emotionele momenten, hartverwarmende gesprekken en verrassingsbezoeken. Ja, ook ik ben dat rondje meer gelopen en daar heb ik twee dagen last van gehad, hahaha. Oeps, zie nu pas dat ik mijn bordje eten in beide collages heb toegevoegd. Kijk, zo belangrijk is eten voor mij. Kreeg het met moeite op hoor.

3543-tekeningen

 Mijn tekeningen van afgelopen zaterdag. De Aston Martin op het eerste plaatje heb ik nagetekend van een foto. Door de regen is deze tekening wat smoezelig geworden. 

3542-Zandvoort

 Als ik aan Zandvoort denk, dan kan het alleen maar over het circuit gaan. Als meisje van vijf, zes ging ik er al heen met mijn vader, oom en neefjes en nichtjes. Later, vanaf 1985, kwam ik er ook toen manlief ging motorracen. Nu waren we er met een VIP- kaart via zoonlief. Mijn eerste keer op de grid dus. Heerlijk, al die monsterlijke autogeluiden! Helaas regende het af en toe en ik heb nog nooit zoveel banden zien wisselen. Ik heb nog wat getekend. 

3541-emotioneel

 Tegen mijn gewoonte in toch een paar (niet zo duidelijke) foto’s met kleindochter3 (rechtermeisje) in haar eigen gemaakte dans voor school. Ik werd er helemaal emotioneel van, voelde mijn moeder in de buurt, wilde dit moment met haar delen. Wat heeft kleindochter er een mooi geheel van gemaakt!! Zo grappig ook dat ze een deel van de Pencak Silat oefeningen in haar dans heeft verwerkt. En zo knap dat haar danspartner dat in een paar dagen heeft moeten leren. Woensdag hebben ze het voor het eerst opgevoerd voor publiek. Ze kregen een enthousiast verdiend applaus. Na afloop kwam een oud-lerares (ja, ook Indisch) vragen of ze geen interesse had om de beginselen van de Indonesische dans te leren. Haha, daar zegt ze geen nee tegen.

3540-Dubbelportret

 Vandaag was ik in het atelier van Miranda Straten in Nijmegen om haar workshop Dubbelportret te doen. Ik heb mijn moeder uitgekozen en we hadden huiswerk te doen. Dus op zoek naar foto’s, maar ik had weinig recht-van-voren foto’s. We (groepje van zes) gingen aan de slag met het overtrekken van de gezichten. Eentje met hulp van carbon papier en eentje met overtrekpapier. Daarna mocht je gaan spelen met de helften. Soms kreeg je een heel breed gezicht, soms kreeg je een te smal gezicht. 

Ja, ik lijk op mijn moeder. Als experiment heb ik mezelf eens zónder bril getekend. Ik was verbaasd van de resultaten. Ik heb er maar twee kunnen plakken (eerste collage linksmidden en linksonder). Maar ik kan er nog verder mee spelen, want ik heb nog kopieën. En wat als ik mijn vader neem? Of een kleinkind? Of je innerlijk kind? 

Het was enorm leuk om te doen, maar ik was wel moe, misschien ook omdat ik nog een oude boodschappentas had ‘gepimpt’ met geverfde Grenzenlo(o)sstofjes. Daarover later meer. Vroeg naar bed dan maar.

@mirandastraten mirandastraten.nl

3539-onverwacht

 

Onverwacht bij een vriendin op flitsbezoek. Ze had haar heup gebroken en kwam net thuis van het ziekenhuis. Twee van haar dochters waren er ook. Hoop dat ze lekker kan slapen. Wat een pech, hoor. Zo ben je een energieke vrouw en zó ben je een patiënt. Maar ik twijfel er niet aan dat ze in no-time weer up-and-running is. Thuisgekomen zag manlief de spechten bezig. Mamma specht pikt aan de pinda’s en voert die aan haar grote kind. Gisteren zag ik ook een ‘jonkie’ , alleen op pad. Zou dat een broertje zijn? 

3538-pasar

 Afgelopen zaterdag was ik op pad naar een Pasar (Indonesische markt) in Rijswijk met de oudste drie kleindochters. Zó leuk! Eten, eten, overal rondstruinen tussen kleren en snoeperijen. Maar ook een stukje wajangpoppenspel gezien (met vertaling op een scherm), een afsluiting van een modeshow bekeken, muzikanten beluisterd en als klapstuk: een demonstratie van Pencak Silat, een Indonesische vechtsport. De drie kleindochters deden mee!! Lachen! Maar wel goed hoor. Ik moest op de tassen en schoenen passen, haha, excuus om niet mee te doen. We hebben na afloop nog met die schooleigenaar gesproken. Ze komen uit Maastricht. Verleidelijk dichtbij. 

Trouwens, bij binnenkomst kreeg je een grote stoffen tas. En inderdaad, de mijne zat helemaal vol met Javaanse kroepoek en knabbeltjes. Kleindochter3 kon nog een paar mooie spelden kopen voor haar Javaanse dans (volgende week de primeur). En we hebben kleindochter1 gehaald en gebracht vanuit haar nieuwe kamer in Nieuwegein. Ook leuk!

Op de terugweg kwam we in noodweer terecht. Zonder hagel maar wel met regen, onweer en bliksem. Ben helemaal blij met mijn nieuwe banden.