186-buiten

Gisteren regende het wel, maar kleindochter en ik hebben toch in de tuin gezeten, met een paraplu tegen de druppeltjes. Omdat er heel veel beestjes waren heb ik er eentje getekend. Met een witte wasco heb ik geprobeerd het te lang getekende lijf in te korten. Mijn les: niet doen, gewoon accepteren. De hommel is uit mijn hoofd. De twee streepjes zijn hangende wormpjes aan de eikeboom. Kleindochter heeft de oranje versie getekend.

Vorige week had ze na een paar kleurige werkstukken deze laatste versie van de "serie: Ronde vormen met kleur". Ze had er zin in om alleen maar met roze te werken. Het was veel werk voor een driejarige, die liever alleen maar liedjes zingt en rondhopst.

185-kunstig

Kunst ligt gewoon op straat.

Toen ik afgelopen week op het station Utrecht stond, mocht ik een soort performance aanschouwen. Spaanse (?) mannen en vrouwen stonden als standbeelden tussen het wachtende publiek bij het hoofd-mededlingenbord van de NS. Na een tijdje wisselden ze van plaats. Niemand anders had het in de gaten, zo druk was iedereen om een trein te halen. Ik werd getriggerd door hun gebrek aan lichaamstaal, ze stnden als beelden. Jammer genoeg moest ik ook de trein halen en kon ik niet het einde "zien".

Bij mijn bezoek (met vriendin) aan de Pasar Malam Besar in Den Haag, onze geboortestad, werd ik ook getroffen door alle visuele beelden. Maar ook onze neuzen (de durianvrucht stinkt), oren (muziek) en gevoel (ik hoor bij de tweede generatie Indische nederlanders) kregen voedsel. De oude vrouwen zijn njai's, de oermoeder van de Indische nederlander. HUn verhalen waren hier opgetekend. Ze ontroerden me.

Omdat het de laatste tijd erg druk is, heb ik geen ruimte in mijn agenda om te tekenen. Ik heb de odnerste tekeningen gemaakt tijdens een wandeling met de hond. Het papier is wat dun, de volgende tekening schijnt er doorheen. En het regende die ochtend ook nog! Dat is lastig tekenen met een niet-permanente viltstift. De schaapjes gingen op een gegeven moment "lopen" en gingen verder weg staan onder een eik. Ik wil de volgende keer de essentie van hun kopjes en oren nog beter tekenen.

184-treinkunst

Voor mijn werk moest ik vandaag naar Utrecht. Met de trein. Omdat een collega al een tijdje "zeurt" om foto's van mij te zien, toon ik hier een foto tijdens het wachten op de trein. Op de terugweg heb ik nog wat tekeningen van medepassagiers gemaakt. Toevallig allemaal met een Dell-computer. Ik toon er hier twee. De meneer links was te snel weg, of ik was te laat begonnen met tekenen. De mevrouw rechts keek erg zorgelijk. Ze werkte bij de NS!

183-tuin

Afgelopen vrijdag ben ik eerst naar mijn schildermaatje geweest. Hoewel het waaide zijn we toch haar tuin in geweest. Mét de tekenspullen. Ik heb er twee grotere en vier piepkleine tekeningen gemaakt met mijn non-permanent en tekenpen. Mijn tweede grotere tekening staat hierboven.
We hebben de goudenregen aandachtig bekeken en gefotografeerd. Hoewel ik er een aquarel van heb gemaakt, bevalt het me niet. Ik denk dat ik nóg sterker de essentie van de goudenregenboom moet vangen. Het plaatje is te saai, qua kleur en qua compositie. (Plaatje niet bijgevoegd)
Na het tekenen ben ik op een crematie geweest. Na afloop was ik heel erg moe.

De zaterdag hebben W. en ik wat spullen uit het huis van de overleden neef naar zijn broer J. gebracht. J. zit in een verzorgingstehuis, hij heeft MS, en heeft vroeger heel veel getekend. Zijn kamer hangt vol met pastellen en acrylwerkstukken. Ik denk dat ik hem nog eens een bezoekje breng. Misschien kan ik nog van hem leren.

Zaterdagavond waren we uitgenodigd voor een feest mét diner. Het is laat geworden, maar ik was vandaag toch gewoon om zeven uur wakker. Ben met de hond gaan wandelen en heb wat plantjes getekend met de non-permanent viltstift.

182-update

Er gebeurt van alles deze week. Weer een sterfgeval in de directe omgeving. Zoonlief heeft nu een corset om en loopt alweer rond. Niet echt van harte maar het gaat al beter. Hij mag naar huis zodra zijn darmstelsel weer normaal werkt. Nog even wachten!

Gisteren, op mijn oppasdag, heb ik nog even de tijd gevonden een kleine tekening te maken. Kleindochter N. was zelf druk bezig met kleurrijke waterverftekeningen te maken. En ik wilde een perfecte tekening maken. Dat is niet echt gelukt, maar eigenlijk zou je dat ook niet moeten willen. Ik zet mezelf daarvoor heel erg onder druk, en dat weerhoudt me ervan om dan ook echt die lijnen te zetten. Gelukkig heeft de viltstift wat kuren, zodat ik niet altijd een lijntje krijg. Ik krijg dan als het ware een tweede kans. Het is een goede oefening in meten en verbanden zien. Het resultaat zie je hierbij. Kleindochter L. heeft haar rechterarmpje omhoog en achter haar hoofd. Mijn volgende tekening van haar wordt een wat grotere aquarel waarbij ze helemaal te zien is. Ik wil nog twee ansichtkaartenformaattekeningen van haar maken, en die dan in één lijst (laten) inlijsten. Ik kan niet wachten totdat ze echt contact met me maakt..

181-ongeluk

Geen plaatje vandaag.
Onze zoon M. heeft op het circuit in Oss een ongeluk gekregen. Een klein foutje met grote gevolgen. Hij heeft drie rugwervels gebroken, moet voorlopig plat liggen, kan gelukkig al zijn tenen nog bewegen en na een morfineprik heeft hij weer praatjes. We hebben hem achter moeten laten. Morgen wordt hij overgeplaatst naar een ziekenhuis hier in de buurt. Daar laat hij zich opereren zodat hij weer eerder op de been is.
Twee maanden zal hij er wel minstens zoet mee zijn.

181-zomer

Afgelopen vrijdag heb ik vier van mijn kunstwerken weggebracht om te laten inlijsten. Het kost me een vermogen, maar de stukken zijn voor mij onbetaalbaar, ha-ha. Ik heb wat wit toegevoegd aan een tekening op kraftpapier. En ik weet nog steeds niet of ik daar wel goed aan heb gedaan. Uitgummen kan niet meer. De andere paars-hemdje-mevrouw hoort bij een eerder getoond werk, zie 174-schiele. De inlijster vond het verrassend om weer eens wat naakten te mogen inlijsten. Naakten zijn "uit". Dus: loop ik achter of voor? Het deed me goed te horen dat hij mijn werk mooi vond. Ik ben benieuwd hoe het geheel gaat worden. De tekening op kraftpapier gaat hij eerst "ophogen", voor het achter museumglas gaat. Ik wist niet dat er zoveel soorten glas zijn!

De figuren in het hart heb ik gemaakt voor een 25 jarig huwelijksjubileum van vrienden.

De twee foto's van beelden zijn net gekochte kunstwerken op de keramiekmarkt in Swalmen.
De hond hoort op een stok tussen de planten. De kunstenares Hilde Groen heeft ook mooie "hele" honden. De andere drie figuren heb ik twee jaar geleden ook gezien, het zijn "bus stop ladies" van Geoff Cox, een engelsman. Het was niet gemakkelijk om te kiezen.

179-kijken

Ik kan uren kijken naar dit nieuwe mensje. Hoe ze tevreden slaapt om dan het volgende ogenblik een pruillipje te trekken of lief te lachen. Ook kan ze opeens gaan huilen of haar oogjes openen in haar slaap. Het blijft een wonder zo'n kind, maar voor de ouders wel vermoeiend omdat ze de nacht met de dag verwisselt. Bijna elke dag heb ik nu wel een foto van haar, die de moeite waard is om na te tekenen.
Nu alleen de tijd nog vinden.
We zijn van de winter (vriesnacht) meteen in de zomer (26 graden) gestapt. De natuur is ineens helemaal uitgekomen. Zelfs de eiken hebben nu allemaal hun groene blaadjes. Het lijkt me een uitdaging om alle kleuren groen te mengen in aquarel...