338-Maastricht-uit-de-verte

Daar stond ik dan. Op de St. Pieter, uitkijkend op een zonovergoten Maastricht. Af en toe hoorde je een carillon spelen. Voor de rest was het vrijwel stil. Helaas was het in de schaduw toch nog wel frisjes. Het was niet handig schilderen met dit vest aan, want er zat een soort flap aan, maar ik had blote armen, dus ik moest het wel aanhouden. Achter me zat mijn schildermaatje met haar blik op Maastrciht. Zie je die trapjes op de foto? Nou, ik stapte een keer naar rechts en ik viel bijna. Een mirakel hield me op de been, of was het mijn reactievermogen?

Dit ging ik schilderen. Mijn eerste probeersel was te klein.

Dit tweede probeersel was weer teveel van het goede. Ik heb wat uitgelopen vlekken nog kunnen bijwerken. Ik had bijvoorbeeld niet gewacht totdat de lucht echt droog was, dus toen ik met rood ging schilderen vloeide de kleur in de lucht. Gelukkig kon ik dat met redelijk gemak nog verwijderen. Ik heb Hahnemulle papier van 450 gram gebruikt. Ik ken dat papier niet zo goed, de afplakband ging helaas scheuren, maar de correctiemogelijkheid was subliem.

Voor dit werk heb ik eerst met oostindische inkt de skyline en wat gebouwen getekend. Pas daarna ben ik gaan schilderen. Heel dik, maar ook heel dun. Achteraf dacht ik pas: wat wilde ik nu schilderen? Het is nu gewoon teveel op dit vel papier. Wat is de focus? Voor mij was dat toch de rode kerk tegen de blauwe achtergrond van de lucht.

Zoiets als dit dus. Alleen dit zou al genoeg zijn voor een schilderijtje.

Of deze tegenstelling tussen het paars en het geelgroene..

Het smaakt in ieder geval naar meer...

337-Peyton

Afgelopen dinsdag heb ik in mijn eentje de tentoonstelling van Elizabeth Peyton bezocht in het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Omdat het volgende blok bij Kumulus gaat over portret en de mens wilde ik deze tentoonstelling zien. Wat me ten eerste verbaasde was het kleine formaat van de werken. Meestal A4, soms groter. Ook schildert ze op board met een paar lagen gesso denk ik. De randjes waren niet netjes afgewerkt en dat liet ze maar gewoon zo. Heerlijke oplossing. De mensen hadden allemaal een fijne rode mond, waarschijnlijk die van haarzelf. Ook viel het me op dat ze soms heel aquarelachtig schildert met olieverf. Dun, in één streek. Ik vind het mooi hoe ze met een paar kleurvlakken diepte kan suggereren. De tekeningen die er hingen lieten zien dat ze echt wel kan tekenen. Er hing heel veel werk.

336-water's-edge

Afgelopen zondag met mijn schildermaatje naar Seneffe, België gegaan voor de aquareltentoonstelling 'On the water's edge'. Daar exposeerden Joseph Zbukvic, Nicholas Simmons, Janine Gallizia, Stéphane Heurion, Xavier Swolfs en Marc Folly. Van de laatste staan hier wat werken. In de weerspiegeling kun je mij herkennen ;-(.

Het was voor mij de eerste keer dat ik kennismaakte met het werk van Zbukvic (tenminste live) en van Nicholas Simmons. Niet alles vond ik mooi, maar ik kreeg wel meteen zin om te schilderen.

335-grijzen

Bij Kumulus krijgen we de opdracht om vanuit een zwart-witfoto vierkantjes te halen en die op een vlak te zetten dat verloopt van licht naar donkergrijs. We gebruiken daarvoor Photoshop CS3, een programma dat ik thuis niet heb. Pas als ik de fotocollage heb afgedrukt zie ik dat er twee dezelfde beeldjes op staan en dat sommige niet netjes uitgelijnd zijn. Over twee weken kan ik er weer verder mee.
Het thema van Kumulus dit jaar is familie. De docent vond mijn maaksel de moeite waard om straks te exposeren, maar dan zullen er toch eerst die fouten uit moeten.
Als ik de foto afdruk zie ik duidelijker wat ik moet zien... De fotootjes die op een donkere achtergrond staan hebben binnenin een groter contrast dan die op een lichtere achtergrond. Het is subtiel, dat geef ik toe.. Misschien moet ik de achtergrond nog donkerder grijs maken.
Het is een uitdaging om dit in Paint Shop Pro te doen... En dan gewoon wat simpelers als fotootje.

334-herfstochtend

Als het 's ochtends nog donker is, en de zon opkomt, maak ik graag foto's. Ook als ik in de auto zit. Hierboven zie je de nieuwe kantoortoren in Roermond.
Er was file, en er bleek een oliespoor te liggen. De brandweer was er al bij.
Een hoop mensen voor een lang spoor olie. Plotseling zwaaide een van de brandweermensen naar me. Toen herkende ik hem, mijn fitnesscoach!
Wat doe je nou? schijnt hij te zeggen... Ik zal het hem morgen vragen.

333-testvideo

332-glas

(Gestold licht van Bieke Claessens, mijn tweede keus)

(v.l.n.r. schilderijen van Tejo van den Broeck, Trix van Batenburg en Lieve Moyart (mijn eerste keuze op deze lokatie.))

Samen met Y. was ik afgelopen zondag bij de 31ste aquareltentoonstelling in Mol, België. Deze tentoonstelling vindt plaats op twee plekken, een midden in de stad en een in 't Kristallijn, een prachtig huis midden tussen het water. Het thema van dit jaar is 'glas'.

Het was heel interessant om te zien hoe de diverse kunstenaars dit op hun eigen manier uitgebeeld hadden. Er waren schilderijen met glazen wijn, met weerspiegelingen in glas en spiegels, met flessenstillevens, knikkers en kapot glas.

Het is best leuk om eens zelf zo'n thema uit te werken.

331-kleur4D

Van de vorige week gemaakte collage heb ik fotokopieën gemaakt. Die moesten we bij de eerste les van 4D in vierkantjes knippen. Op een zwart vel papier heb ik diverse nieuwe combinaties/collages gemaakt.

Hier wilde ik eerst de 'effen' stukken verwerken.

Rood en blauw waren hier mijn hoofdtonen. Het gekke is, dat het neerleggen van deze vierkantjes van 4,5 cm zo verslavend was, dat ik haast niet kon stoppen.

Toch kwam het maken van deze collages me bekend voor. Als je een lapjesdeken maakt doe je hetzelfde. Alleen zijn het dan lappen stof.

Door het neerleggen van een los vierkant kun je je eigen ontwerpen aanpassen.

Volgende week gaan we op de computer verder..

330-text-trifft-textil

De Duitse 'Mandala Quiltgruppe' hield dit weekend een tentoonstelling van hun quilts met als thema 'vrouw'. Drie vrouwen van de 'Luxemburgischen Schreibwerkstatt' hadden naar aanleiding van deze quilts verhalen en gedichten geschreven. In een lezing presenteerden zij hun werk. Er waren korte gedichten bij, spannende verhalen en vooral voor de pauze ook ernstige stukken. Een van de schrijfsters maakte er zelfs een soort performance van. Heel leuk. Ik kreeg meteen enorm veel ideeën om zoiets te doen bij mijn eigen creaties en bij de tekeningen van mijn kleindochter. Ik schreef meteen van alles op..

De inleiding van de ochtend, met de drie schrijfsters aan de rechterkant.

Pas na afloop mochten we klappen, en dat was best moeilijk. Soms ben je zo enthousiast dat je dat meteen wilt laten horen. Hoewel alles in het duits was, heb ik toch best veel begrepen.

Hier bekijken Elisabeth Demmer (links), Wally Differding (rechts) en Octavia Vandewiele (midden) mijn aantekeningen, waar ook hun getekende gezichten op stonden! Een van de quiltgroepleden vond dat ik het moest laten zien. Ik schaamde me wel een beetje. Echt lijken deden die hoofdjes niet. Octavia riep meteen dat ook zij vroeger alles volschreef en tekende en dat ze daar veel straf voor had gehad op school. Pas later begreep ze dat het prima was geweest. Ik denk dat we daarmee op dezelfde golflengte zitten. Even had ik het gevoel ook een kunstenaar en een schrijfster te zijn.

329-kleurenverven3

Als huiswerk voor de zaterdagacademie mochten we stoeien met complementaire kleuren (de onderste rij) en met een primaire en een tertiaire kleur (de bovenste rij).
Het viel de docente op dat ons paars zo donker was. Kennelijk gebruiken we niet de juiste kleuren rood en blauw.


Daarna hadden we tijd om op een groot vel een collage te maken waarbij we licht-donker of complementair of transparant-dekkend en nog een paar kenmerken mochten verwerken. Daarbij mogen we gebruik maken van alles wat we tot nu toe geleerd hebben. Ik heb veel gebruik gemaakt van de primaire kleuren. Mijn complementaire paar oranje-blauw komt niet zo goed uit de verf. Hieronder nog wat details. Het is de bedoeling dat we met het ontwerp verder gaan in de volgende les.

328-kleurenverven2

In de tweede les over kleur gingen we aan de slag met de tertiaire kleuren. Je mengt een secundaire kleur met een beetje (of juist veel) van een primaire kleur. We mochten zelf weten of we warme of koude kleuren namen. Op een groot vel mochten we een "herfsttafereeltje" schilderen. Daarbij mocht je zelf de compositie op het vel bepalen, maar ook bijvoorbeeld de grootte van een eikel. Tanya noemde mijn werk "schilderachtig, expressief". Inderdaad had ik er flink de snelheid in. Ik vond het ook leuk om te mengen, en kwam meteen in de moeilijkheden om een kleur twee keer te moeten maken. Acryl is zo snel droog, en waarschijnlijk gebruik ik ook te weinig water.

Bij de tweede oefening moesten we complementaire kleuren gebruiken. Ik koos rood (vermilioen) en groen, dat eigenlijk een beetje geelgroen is geworden. We bespreken dat volgende week.