De Duitse 'Mandala Quiltgruppe' hield dit weekend een tentoonstelling van hun quilts met als thema 'vrouw'. Drie vrouwen van de 'Luxemburgischen Schreibwerkstatt' hadden naar aanleiding van deze quilts verhalen en gedichten geschreven. In een lezing presenteerden zij hun werk. Er waren korte gedichten bij, spannende verhalen en vooral voor de pauze ook ernstige stukken. Een van de schrijfsters maakte er zelfs een soort performance van. Heel leuk. Ik kreeg meteen enorm veel ideeën om zoiets te doen bij mijn eigen creaties en bij de tekeningen van mijn kleindochter. Ik schreef meteen van alles op..
De inleiding van de ochtend, met de drie schrijfsters aan de rechterkant.
Pas na afloop mochten we klappen, en dat was best moeilijk. Soms ben je zo enthousiast dat je dat meteen wilt laten horen. Hoewel alles in het duits was, heb ik toch best veel begrepen.
Hier bekijken Elisabeth Demmer (links), Wally Differding (rechts) en Octavia Vandewiele (midden) mijn aantekeningen, waar ook hun getekende gezichten op stonden! Een van de quiltgroepleden vond dat ik het moest laten zien. Ik schaamde me wel een beetje. Echt lijken deden die hoofdjes niet. Octavia riep meteen dat ook zij vroeger alles volschreef en tekende en dat ze daar veel straf voor had gehad op school. Pas later begreep ze dat het prima was geweest. Ik denk dat we daarmee op dezelfde golflengte zitten. Even had ik het gevoel ook een kunstenaar en een schrijfster te zijn.
De Duitse 'Mandala Quiltgruppe' hield dit weekend een tentoonstelling van hun quilts met als thema 'vrouw'. Drie vrouwen van de 'Luxemburgischen Schreibwerkstatt' hadden naar aanleiding van deze quilts verhalen en gedichten geschreven. In een lezing presenteerden zij hun werk. Er waren korte gedichten bij, spannende verhalen en vooral voor de pauze ook ernstige stukken. Een van de schrijfsters maakte er zelfs een soort performance van. Heel leuk. Ik kreeg meteen enorm veel ideeën om zoiets te doen bij mijn eigen creaties en bij de tekeningen van mijn kleindochter. Ik schreef meteen van alles op..
De inleiding van de ochtend, met de drie schrijfsters aan de rechterkant. 
Pas na afloop mochten we klappen, en dat was best moeilijk. Soms ben je zo enthousiast dat je dat meteen wilt laten horen. Hoewel alles in het duits was, heb ik toch best veel begrepen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten