338-Maastricht-uit-de-verte

Daar stond ik dan. Op de St. Pieter, uitkijkend op een zonovergoten Maastricht. Af en toe hoorde je een carillon spelen. Voor de rest was het vrijwel stil. Helaas was het in de schaduw toch nog wel frisjes. Het was niet handig schilderen met dit vest aan, want er zat een soort flap aan, maar ik had blote armen, dus ik moest het wel aanhouden. Achter me zat mijn schildermaatje met haar blik op Maastrciht. Zie je die trapjes op de foto? Nou, ik stapte een keer naar rechts en ik viel bijna. Een mirakel hield me op de been, of was het mijn reactievermogen?

Dit ging ik schilderen. Mijn eerste probeersel was te klein.

Dit tweede probeersel was weer teveel van het goede. Ik heb wat uitgelopen vlekken nog kunnen bijwerken. Ik had bijvoorbeeld niet gewacht totdat de lucht echt droog was, dus toen ik met rood ging schilderen vloeide de kleur in de lucht. Gelukkig kon ik dat met redelijk gemak nog verwijderen. Ik heb Hahnemulle papier van 450 gram gebruikt. Ik ken dat papier niet zo goed, de afplakband ging helaas scheuren, maar de correctiemogelijkheid was subliem.

Voor dit werk heb ik eerst met oostindische inkt de skyline en wat gebouwen getekend. Pas daarna ben ik gaan schilderen. Heel dik, maar ook heel dun. Achteraf dacht ik pas: wat wilde ik nu schilderen? Het is nu gewoon teveel op dit vel papier. Wat is de focus? Voor mij was dat toch de rode kerk tegen de blauwe achtergrond van de lucht.

Zoiets als dit dus. Alleen dit zou al genoeg zijn voor een schilderijtje.

Of deze tegenstelling tussen het paars en het geelgroene..

Het smaakt in ieder geval naar meer...