1191-bloedmaan

Daar stond ik dan, in de kou (7 graden) om 4 uur 's ochtends in een weiland in Asselt.
Ik had mijn Canon 400 DS op een statief staan, met een Tamron telelens van max. 250 mm. Toen ik thuis wegreed zag ik nog net een streepje licht van de zon op de maan schijnen. Hierboven zie je dat streepje vergroot met de Canon. Ik schrik van de hoeveelheid stof, die er op de chip moet zitten.
Het lukt me niet om te zien wat ik fotografeer..

Mijn Panasonic Lumix LX7 presteert beter. Wel met het 'Night-Shot-Filter', moet daarvoor de camera stilhouden en ik heb maar één statief.

Hier zie je mijn opstelling. Las een tip op internet om het UVfilter van je camera af te halen. Dat heb ik gedaan. Helaas beslaat de lens en moet ik poetsen. Er zit nu een hoop stof op de lens, niet leuk.

 Dit is mijn eerste keer dat ik zo'n maan zie. De maan wordt rood omdat er toch een beetje licht langs de aarde van de zon komt. Dat licht zit in het rode spectrum.

 Ondertussen kijk ik wel door de telelens, en merk dat ik steeds lager moet 'richten'. 
Gek, dat je niets voelt van de draaiing van de aarde. Ik zie vier vallende sterren en doe voor ieder die ik liefheb een wensje. 

 Na 5.11 piept de zon er weer langs. Het valt me op hoeveel lichter het nu al om me heen is. Op deze plek is weinig lichtvervuiling, maar ik zie het licht van Swalmen, het Outletcentrum in Roermond en iets aan de andere kant van de Maas, kassen misschien?
Wat me wel opvalt is dat ik al die tijd een onophoudelijke stroom auto's hoor van de A73. Niks rustig platteland.

Tegenover mijn huis is alles nog in diepe rust bij de buren, de maansverduistering is bijna voorbij. En als ik weer in mijn bed kruip komen aan de andere kant van ons huis de eerste werknemers van het buurbedrijf weer aan.