(klik op de tekening voor een grotere versie)
Vandaag is het alweer drie jaar geleden dat mijn moeder zachtjes is ingeslapen.
Al een week ben ik haar stofjes aan het organiseren, op zoek naar batikstof, die ik zelf kan gebruiken. Zo kwam ik ook terecht bij haar naaidozen. Ze had een hele collectie, de meeste waren gevuld. Onderin een van haar oude houten (engelse?) exemplaren vond ik het visum naar Indonesië uit 2010. Het was haar dierbaar anders had zij het niet zorgvuldig bewaard. Ik heb een keuze moeten maken uit de attributen die zij graag om zich heen had. Het zijn er zóveel. ;) Heb er een tekening van gemaakt.
Terwijl ik haar stofjes in voor mij logische stapeltjes legde kwam het idee naar boven dat mijn moeder juist een voorliefde had voor stoffen (lees: patronen/kleuren) die overal uit de boot vielen. Zij kon als geen ander daar tóch een geheel van maken. Dat maakt haar quiltwerk zo uniek en onnavolgbaar. Ik ga dat niet proberen na te doen. Bovendien hield zij van heel andere kleuren dan ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten