Boro is een oude techniek in Japan om versleten kleding weer draagbaar te maken. Omdat ons linnen dekbed door ouderdom gaten vertoonde dacht ik in mijn onschuld dat ik dat wel even kon repareren. Niets was minder waar. Mijn geborduurde steekjes deden juist het tegenovergestelde. De versleten stof kwam nog meer op spanning te staan en scheurde bij elke beweging. Natuurlijk had ik eigenlijk een extra lapje erachter moeten bevestigen. Dan werd het wél steviger.
Om een lang verhaal kort te maken, het dekbed is geen dekbed meer maar een mooie lap om mee te verven. Wordt vervolgd!
Hoewel het een prachtige techniek is, boro, heeft het voor mij nu ook een andere kant. Ik kan me goed indenken dat er weer een zucht geslaakt werd als er weer een scheur ontdekt werd in het reeds vele malen verstelde kledingstuk. Het gaf mij in ieder geval het gevoel van diepe armoede, en daar is niets mooi aan.
Hoewel het een prachtige techniek is, boro, heeft het voor mij nu ook een andere kant. Ik kan me goed indenken dat er weer een zucht geslaakt werd als er weer een scheur ontdekt werd in het reeds vele malen verstelde kledingstuk. Het gaf mij in ieder geval het gevoel van diepe armoede, en daar is niets mooi aan.
We slapen met dit warme weer onder een nieuwe linnen dekbedhoes. Voor mij heeft linnen een onnavolgbare aantrekkingskracht, het is zó zacht en met de jaren wordt het alleen maar zachter. Alleen de wasdroger laat het meer slijten dan wellicht nodig is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten