Het is weer zover. Anderhalve dag de keuken in. Mijn lief wordt morgen 72, en uiteraard hebben we eters. Dit keer op de dag zelf en extra op de zondag. Heb al veel moeten huilen. Tijdens het snijden en fijnstampen van de bananensjalotten kwamen mijn tranen. Eigenlijk wilde ik nog mijn nieuwste cyanotype-kleed afmaken. Maar die moet maar met spelden en al naar boven. Ondertussen ben ik met mijn stamboom bezig. Helemaal verslaafd!! En het heeft geloond. Ik weet nu waar en wanneer mijn betovergrootmoeder geboren is. Ik zal eens een tekening maken van dat deel van mijn stamboom.
2 opmerkingen:
Oh ja dat huilen ken ik ! Gefeliciteerd nog en een gezellig feest (hihi : wij ook zondag)
Dank..
Een reactie posten