Inderdaad, een hele lange dag. Nu ben ik moe. Eerst naar de tweede dag van de cursus van Pascale Goldenberg. En dan naar de cursus van het Centrum van de Kunsten. Bij Pascale leerden we met Filmoplast werken. Stofjes plakken en dan versieren met band en garen. Zij heeft zoveel voorbeelden gemaakt, dat ik me afvraag of ze nog wel slaapt. Maar dat geldt natuurlijk ook voor mezelf ;-). Ik vind het heel bijzonder dat ze zo open is en zo vrijgevend. Ze heeft een heel verhaal verteld over de groep van 250 Afghaanse vrouwen (in een vlakte noordelijk van Kabul), die 'voor haar' aan het werk zijn met het borduren van stukjes stof. Daarmee kunnen deze vrouwen geld verdienen en in hun onderhoud voorzien.
's Avonds, welhaast een cultuurshock na zoveel achter de naaimachine gezeten te hebben, zijn we aan de slag gegaan met papier en houtskool. Een doos natekenen vanuit verschillende hoeken. Het ging me wel goed af. Gelukkig kon ik een beetje gummen. Maar toen gingen we juf Helma natekenen. Daar hadden we een kwartier voor. Merk dat ik meteen spanning krijg. Zal ik het wel goed doen? Lukt het me om iets fatsoenlijks op papier te krijgen? Per tekening hadden we een kwartier. Dat helpt ook niet echt voor een langzaam en precies mens als ik. Maar het is me gelukt. Ben van het gezicht "afgebleven". Want uit ervaring weet ik dat dát heel lang duurt. Ai, en toen mochten we nog in vijf minuten een heel persoon tekenen. Ook dat is me gelukt. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf, voor iedereen trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten