Aan eigen kunst ben ik niet meer toegekomen deze zondag. Ben met mijn echtgenoot op stap gegaan en eindigde met oppassen op onze kleindochter. Tussendoor heb ik twee rokjes afgemaakt en ook mijn blazer kan ik morgen aan. Als ik zo achter mijn naaimachine zit dan voel ik me helemaal thuis. Ik ken het apparaat al vanaf mijn tiende, al was dat toen een trapnaaimachine. Mijn nieuwste naaimachine kan quilten en borduren en ik heb er al een jaar niet mee genaaid. ;-(
Op Ned. 2 heb ik gekeken naar een reportage over Akseli Kallen-Gallela, een finse kunstenaar, een homo universalis. Dat is volgens Wikipedia een mens die al zijn mogelijkheden en vaardigheden heeft ontwikkeld (ook zijn lichaam). Kallen-Gallela was heel veelzijdig in zijn technieken. Kon ik dat ook maar laten zien! Ik weet dat er een tijd komt dat ik al mijn vaardigheden kan laten zien. Geduld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten