Voor de kerst heb ik mij opgegeven voor een avondje "vrij" vilten bij Annemie Koenen in Sittard. Drie jaar geleden heb ik daar mijn eerste viltstappen gemaakt. Terwijl ik raad en daad kon vragen voor mijn projectje "roze das" waren een collegaatje en andere viltsters op de andere tafel bezig met "schaapjes". De roze das is gemaakt van draden zelfgesponnen wol. Op zes plekken worden die draden bij elkaar gehouden door gevilte stukken witte merinowol. Het was niet geworden zoals ik in gedachten had, maar ik heb nog genoeg wol om te oefenen.
De kerst was gevuld met poetsen, opruimen, koken, bezoek, logeerpartijen, onverwachte gebeurtenissen, cadeaus en een hoop gelach. Ook heb ik nog een boek over een hond uitgelezen. Daar moest ik van huilen omdat ik aan mijn overleden hond Mara moest denken.
Na al deze emoties wilde ik ook weer iets maken. Met mijn moeder en oudste kleinkind ben ik schaapjes gaan maken. Ik heb er nu spijt van dat ik niet stiekem gekeken heb bij mij collega hoe zij het schaapje gemaakt heeft. Het hoofdje zat er niet echt vast op. En ook het staartje was maar erg wiebelig. In het schaapje zit een steen. Na droging heb ik met de viltnaald correcties aangebracht.
De middelste lijkt net een cavia ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten