Sinds we in dit huis wonen (met een grote tuin) hebben we een windbuks klaarliggen. Niet alleen omdat manlief ooit in zijn jeugd veel geschoten heeft met zijn vriendje Michel Maas (nu correspondent in Azië), maar ook om boeven van ons terrein te houden, ha-ha.
En opeens zat hij in de tuin met een blikje op de pergola twintig meter verder te schieten. Het blikje had niet eens in de gaten dat hij beschoten werd, want het bleef gewoon staan met gat en al. Ik had weinig tijd om de schietpose te tekenen. Helaas was hij al klaar voordat de tekening van hem af was. Elk kogeltje moest opnieuw erin gelegd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten