1155-strandleven

 Het heeft even geduurd voordat ik achter de computer zat om deze blog te maken.
Gisteravond heb ik buiten gezeten om mijn tekeningen van het strand in Westkapelle af te maken. Er hoefde alleen nog wat kleur en wat tekst bij. Het meisje kwam toevallig in beeld en het hondje bleef niet lang genoeg voor een betere tekening.

Eigenlijk zou ik de hele dag willen tekenen, maar daar is niet altijd tijd of de gelegenheid voor. Even stilstaan doet een mens goed. Het is lang geleden dat ik in de Noordzee zwom, en het blijft heerlijk. Een jongetje van 8 spreekt me aan, misschien weet hij onbewust dat ik mijn kleindochters hier mis? Als ik weer op het warme zand ben opgedroogd, ga ik op een paaltje zitten om te tekenen. Ik vroeg me af waar de mensen waren van de twee zonnestoelen. Toen ik er net een had getekend, kwamen ze uit de zee en namen de stoelen mee. Dan maar vertrouwen op mijn geheugen. De meeuw had op dit tijdstip van de dag, rond 18:00 niet veel te doen, er waren te weinig mensen. Het werd de derde dag op rij dat mijn vriendin en ik de zon NIET in de zee hebben zien zakken...
Omdat ik gebruik maak van mijn reissetje Winsor & Newton had ik niet de Napels geel om het zand een realistische kleur te geven. Het blijft een uitdaging om met beperkte kleuren te werken.