Daar zaten we weer, in het ziekenhuis, mijn pa en ik. Tijdens zijn gesprek met de verpleegkundige heb ik hem getekend. Toen ik haar vragen moest beantwoorden heb ik uiteraard het boek dichtgedaan. Nu alleen nog wat kleur toevoegen.
Als ik een boek maak vol met mooi aquarelpapier lukt het me toch steeds weer om in zwart-wit te blijven steken. Ik neem de tijd niet om lekker te spelen met verf en mijn mooie kwasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten