(klik op de foto om hem te vergroten)
Daar stond ik dan, in de kou, met mijn oude Canon 400D en een Tamron lens van 250 mm.
Om 04:00 was ik al eens wakker geworden, maar zag nog niets vreemds aan de maan. Net voor 06:00 stond ik dan toch buiten, lekker ingepakt in de vrieskou. Ik zag nog net de laatste aardeschaduw voor de maan schuiven. Via een artikeltje op internet wist ik hoe ik mijn camera moest instellen. F11, 1 sec, ISO 3200! Helaas had mijn camera maar ISO 1600 als hoogste waarde. Ik moest ook steeds mijn statief verstellen, want telkens zakte de maan een stukje naar beneden en een beetje naar rechts. Wist niet (meer) hoe ik manueel scherp moest stellen en was genoodzaakt om de camera dat maar zelf te laten doen. Daardoor heb ik wellicht toch af en toe iets bewogen, getuige de laatste foto, waar een dubbel beeld was ontstaan. Eigenlijk had ik de maan wel wat roder verwacht. Misschien kwam dat door het omgevingslicht. Vanwege de kou was ik niet met de auto naar de Maas gereden; daar zou het wel een stuk donkerder geweest zijn.
De overbuurman was vroeg wakker en kon op mijn aanraden ook nog genieten van dit schouwspel.
Ondertussen was ik toch wel erg koud geworden, en dook ik even later weer gezellig naast manlief in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten