Hopelijk is het de laatste keer deze lente dat ik kinderen in een winterjas teken. Dit is de jongste kleinzoon. Het is altijd een uitdaging om een kleurenfoto om te zetten naar zwart-wit.
Er was gisteren ook tijd om wat te fietsen.
Deze rimpelingen vielen me op. Die daarachter zijn van vissen, die hiervoor van twee eendjes.
Het was erg stil in het bos aan de Duitse kant. Ik heb gewoon stil gestaan om de stilte als een deken om me heen te voelen. Wat een genot! Met af en toe de zon op je gezicht! Mijn dag kan niet meer stuk.
Update: de Wongaduiven in mijn tuin zijn er nog steeds. De overbuurman probeert ze te vangen. Is niet te doen. Het is een paartje. Het mannetje slooft zich uit, maar ze heeft nog geen interesse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten