Ach, vandaag moest de auto van manlief terug naar de lease-maatschappij. We wisten dat het zou komen, maar voor mij is het toch een afscheid. Ja, voertuigen zijn voor mij gewoon familieleden.
Bij het leegruimen (uiteraard op het laatste moment; manlief en ik zijn hetzelfde) vond ik nog een parkeerkaartje van de dag dat mijn vader overleden was.
Gelukkig was er ‘s middags ruimte voor pruimenvlaai, verjaardagscadeautjes en het opruimen van pas geverfd borduurgaren, nee niet door mij. Grenzenlo(o)s is bijna klaar voor de tentoonstelling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten