Voorlopig zijn dit de laatste etuitjes (hoor wat ik zeg) van de restjes van mijn moeder. De laatste (achterste) heeft een randje van mijn stof, waar ik ooit een hondenkussen mee heb bekleed. Zo heeft elk stofje wel een herinnering en een verhaal. Mijn collectie lange ritsen is helaas erg gekrompen, en om nu alleen maar kleine etuitjes te maken vind ik ook zo wat. Ben nu weer aan de slag om oude textiele werken af te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten