Ondanks al het oppassen ben ik toch weer bezig met mijn nieuwjaarswens. Ondertussen verbaas ik me over het gevoel dat 2020 zo snel voorbij is gegaan. In het begin heb ik hard gewerkt aan de tentoonstelling in de ECI. Dan was er ook nog de geboorte van ons zesde kleinkind. En Corona, waardoor alle plannen, reisjes en geplande tentoonstellingen niet door gingen. Stille wegen, waar je maar 100 km/u op mocht rijden. Bizar allemaal. Het jaar stond ook in het teken van een nieuwe hobby van manlief, handboogschieten! De tuin kreeg een face-lift. Ik heb er ook uren in doorgebracht met experimenten met natuurlijke verfstoffen. Ik heb nieuwe routes op de fiets ontdekt. Er ging van alles kapot; televisie, wasdroger, oven. Er moest een nieuwe computer komen, want Windows 7 werd niet meer ondersteund. We hebben onze verjaardagen moeten vieren op meerdere dagen. Ik ben verslaafd geraakt aan het volgen van online workshops en ik heb nog nooit zoveel online besteld. Een raar jaar. Ben niet de enige die dat zegt. Ik mis de ontmoetingen met familie en vrienden, de kussen en omhelzingen, de gezellige reisjes met de trein, het tekenen samen met vrienden, de korte vakanties in het buitenland, op terrasjes zitten met mijn lief. Ik maak me zorgen over alle mensen in de zorg, over alle zieken, over mensen die iemand verloren hebben, of die eenzaam zijn. Ik denk aan de jeugd die zich even geen raad weet, en aan de ondernemers met dalende inkomsten en een onzekere toekomst. En dan kijk ik naar de jongste kleindochter die probeert te lopen, die precies weet dat het stokje bij de xylofoon hoort, die smakelijk een mandarijn kan eten en die ‘eten’ kan zeggen. Ik krijg nu meer oppastijd toegewezen omdat crèches en scholen dicht zijn. Eigenlijk is dat heel erg genieten!
Zo, nu weer verder met ‘steken’ in dit iets te harde materiaal. Het zal wel weer een uitdaging zijn hier een fatsoenlijke nieuwjaarskaart van te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten