Eerst naar Bogor naar de plantentuin… zou mijn opa Piet in dit laboratorium gewerkt hebben? Denk het wel. We hebben er ook wat gegeten en gedronken.
Na de tuin een bezoekje aan de kathedraal waar de kinderen Burer gedoopt zijn, mijn moeder dus ook. We zijn in haar voetstappen getreden. Letterlijk.
Daarna gingen we via de tolweg (via Jakarta dus) weer verder naar Bandung. Beetje file, maar het ging uitermate gemoedelijk. Veertig kilometer voor Bandung zijn we gestopt. De chauffeur moest naar de wc, wat eten kopen en een sigaretje doen. Op de parkeerplaats tussen alle eettentjes stond een man (goed) te zingen. Toen hij kleindochter N. zag, vroeg hij of ze wilde zingen. Dat wilde wel. Nou daar ging ze dan! Goed hoor. Daarna hebben alle drie de kleindochters samen een liedje gezongen, wat leuk!! Helaas ging mijn telefoon sneller leeg dan ik wilde. Wél nog een filmpje kunnen maken. Toen we verder gingen rijden kwam de chauffeur met een karaoke microfoon en hij klapte een soort iPad uit. We konden nu allemaal meezingen. Tja. Toen ik aan de beurt kwam hoorde ik geen muziek en ik kreeg de slappe lach. Heb gauw de microfoon aan dochterlief gegeven; die zong het lied wél goed
Laatste foto is het uitzicht vanuit ons restaurant aan een drukke doorgaande route. Joepie, daar ligt ons hotel ook aan. Gelukkig is het maandag en wordt het al stiller.
2 opmerkingen:
Hoi..wat leuk om jullie zo te volgen. Er zijn zeker herkennings dingen voor ons. Jij kan leuk vertellen. Jouw zingen niet gehoord..ook nie van Rens ha ha...geniet van elkaar en het land...grtjes Dineke
De zingende familie maakt naam! Mooi die planten daar he en ow lekker eten! Geniet ervan
Een reactie posten