714-Java14-Sanur-Legian

 

Verslag volgt nog...
714-Java11-Sanur-Legian

Om 10 uur hadden we het ontbijt, om 11 uur werden de scooters gebracht. Omdat zoonlief wilde leren surfen bedden we het adres en naam gekregen van Lansers surfschool, een vriend van de eigenaar Roy.

Ik kreeg al meteen in de gaten dat het niet te doen was om M. bij te houden in het verkeer. Ik weet uit motorervaring dat degene die achteraan rijdt veel harder moet werken dan die vooraan rijdt. Het verkeer is niet te beschrijven. Het is druk, overal uitlaatgassen, de wegen zijn slecht met gaten, links en rechts komen de motortjes en auto's langs je heen, en zelf doe je het ook. Net zoals toeteren, thuis doe ik het nooit, en hier geef ik aan dat ik naast iemand rijdt, of iemand wil inhalen. Gillen! Hoewel Roy had gezegd dat er nog voor de helft benzine in zat, stond het wijzertje al op de E van empty. Omdat ik M. al kwijt was bij een stoplicht bij een grote weg (soms kun je nog wel eens door rood rijden, dat doen de anderen ook), besloot ik mijn eigen plan te trekken. Eerst maar eens naar Kuta, Legian en vragen naar de surfschool. Dus eerst getankt langs de kant van de weg, twee flessen benzine en een drankje voor mezelf. Daarna weer in het verkeer. Soms is de weg maar voor een rijbaan voorzien van een goede asfaltlaag, de slechte ligt dan 10 cm lager, met een soort glooiende overgang. Tramrails zijn er niets bij vergeleken. Jaloers keek ik naar de andere scooterrijders die lange mouwen hadden, en niet levend verbrand werden door de zon. Eenmaal lukte het me om naast een bus te wachten, die het raampje open had waardoor aircolucht kwam. Heerlijk. Het was een lange rit, en ik ben het helemaal niet meer gewend. Heb alle spieren gebruikt in mijn lijf voor evenwicht. De remmen waren niet zo goed, dus moest anticiperen als een gek. In Kuta was ik iets te ver gereden, maar ik dacht als ik de kust zie, dan zie ik wel verder. Helaas was er veel eenrichtingverkeer, dus ik kwam op heel andere plekken terecht. Uiteindelijk is het me gelukt de scooter te parkeren, en het strand op te lopen in de buurt van de surfscholen. Wat een hoge branding! Je wordt heel erg meegezogen met de golven. Na een tijdje lopen, had net een rode zijden doek om mijn hoofd gewikkeld tegen de zon, hoor ik zoonlief mij roepen. Ze waren net aangekomen, want ze waren te ver naar het noorden gereden. Hoe toevallig! Toen we gingen navragen naar de surfschool stonden we er vlakbij.. Dus: M. ging eerst droog oefenen, daarna het water in. Er zijn twee tijden per dag dat je goed kan surfen, die hadden we 's ochtends al vernomen. Ik heb wat foto's kunnen maken en daarna ging ik in de schaduw en S. in de zon op een ligbed. Zoonlief kreeg nu een uurtje les, en rond 15:00 nog een keer. Tussendoor mocht hij het surfboard gebruiken. Vraag hem zelf maar hoe het ging.

Toen het bijna donker begon te worden, en heel gezellig op het strand met muziekmakende mensen, gingen we weg. De volgende uitdaging was elkaar weer te vinden, omdat onze scooters niet bij elkaar stonden. En ik had al gezegd dat er eenrichtingverkeer was.. Ook hier hebben we elkaar gevonden. Nu de weg terug nog, was ook niet gemakkelijk. In Sanur zijn we gestopt om te eten en te winkelen, en om wifi te gebruiken. Na een paar vergeefse rondjes zijn we dan eindelijk in het pikkedonker, met overal blaffende honden, op ons logeeradres aanbeland.

Ben meteen in het zwembad gedoken ter afkoeling.