718-Kesiman-Tanah-Lot
Het wordt saai. 's Ochtends rondom het zwembad totdat het huisje gepoetst is, dit keer door Budi. En 's middags ben ik nog even gaan wandelen het dorp in. Over een heel drukke straat, maar met dubbele rijbanen zodat je maar tot de helft hoeft. Er was niet veel te doen. Op zondag zijn toch veel zaken gesloten. Net toen ik had besloten om te draaien bij de waringinboom, waren er jongetjes die mij riepen. Ze zaten op de stoep bij een kleermaker met een stuk of vier naaimachines. Kebaja's hingen buiten als voorbeeld. We raakten in gesprek, hij kon goed Engels omdat hij in het toerisme had gewerkt. Het schijnt dat meisjes en vrouwen op 7-jarige leeftijd al 10 Kebaja's bezitten. En dat ze daarna in hun hele leven bij elke ceremonie wel een nieuwe laten maken. De man kijkt naar tv, internet en leest zijn literatuur om de laatste mode bij te houden. Hij doet het al 17 jaar. Hij ontwerpt, onderhandelt met zijn klanten, neemt de maten, koopt de stoffen bij een ahndelsman die langskomt en knipt de stof. Dan heeft hij hulp. Hij laat me de nieuwste creaties zien, die net van de naaister komen. Dan moet ik me haasten want om 16:00 worden we gehaald voor de Sunset bij Tanah Lot, de tempel bij het water. Tanah = land, Lot = oceaan. We rijden door Denpasar en het is druk. We hebben nog een half uur voordat de zon ondergaat maar we halen het. Alleen gaat de zon niet in de zee onder maar achter een berg. We maken veel foto's. Af en toe hoor je mensen gillen. Het blijkt dat de golven op de kust komen met donderend geweld, en soms word je nat, soms niet. We kijken ook nog even naar het vijfsterrenhotel bij de golfbaan, voordat we bij een vijf meter slang gaan kijken. In het donker rijden we terug. Via Mcdonalds omdat daar wifi is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten