Gisteren was het afscheid van mijn vader. Hier zie je het bordje eten op zijn altaartje, een Indonesisch gebruik bij sommigen in de familie. Wát een prachtige, emotionele dag was het. Zoveel lieve mensen gesproken en gezien! De dienst zelf was warm en ontspannen, er werd gelachen en gehuild. Achterkleinkinderen hebben de kaarsjes aangestoken. Tante L. had een afscheidswoordje ingesproken. Er was veel muziek. Neefje N. had een rap gemaakt (het op een ritmische wijze zingen van een (rijmende) tekst), geschreven na zijn opa’s overlijden. Nichtje L. zong op een opname uit 2014 ‘autumn leaves’ waarbij pa op de gitaar speelde. Er was van die dag nog een filmpje waarbij pa op de piano speelde, dat werd ook afgespeeld. Het meest bijzondere was eigenlijk om met elkaar binnen te komen in de ruimte, achter de kist aan, en ook bij het weggaan tegelijk opstaan en afscheid te nemen. Helaas liep ik nog met een mondkapje op en moest afstand houden.
Zó fijn om deel uit te mogen maken van deze familie. Pa zou trots geweest zijn. Gelukkig zijn er heel veel herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten