Vandaag kwamen drie jongedames mij filmen, oudste kleindochter had me gevraagd. Ik figureer in hun profielwerkstuk over dementie. Ja, ik speel een oma die vier fases van dementie doorloopt. Uiteraard heb ik meegedacht en heb steeds een ander kledingstuk aan waarbij mijn haren steeds slordiger worden. Het klapstuk? Dat mijn eega mij troost door dansend, nou heupwiegend eigenlijk, met me mee beweegt. Hilarisch, want hij dacht dat ze nog niet aan het filmen waren en stond er als een zoutzak bij. We zullen wel zien wat het resultaat wordt. We kregen namelijk ook de slappe lach, en die wordt als blooper gebruikt.
Bij toeval kwam als laatste beeldje van een live-foto dit juweeltje tevoorschijn. Kunst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten