922-selfie2

De week is nog niet voorbij en ik ben nog steeds een strijd met mezelf aan het voeren. Het lukt me in geen honderd jaar om een gelijkend portret te tekenen. Natuurlijk maak ik het mezelf wel moeilijk door nog steeds met die ene lijn te werken in niet uit te gummen inkt. 
De eerste was op een ochtend gemaakt. 
De tweede als een ultieme poging tot eenvoud, waarbij ik als vanouds de tekst in spiegelschrift heb geschreven. Als kind deed ik dat heel vaak.
De derde is nagetekend van mijn foto van Facebook, maar ook daar gaat het fout.
Voor de vierde heb ik mijn bril afgezet en heb in een spiegeltje mijn ogen proberen te tekenen. Waarom zijn ze niet even groot? Het is een ramp!