Gisteravond hoorde we dat we niet naar het hotel konden en dat er een ander hotel geboekt was, net iets buiten Solo (lees: Surakarta). Het is de stad waar mijn overgrootmoeder, haar vader en haar man zijn geboren. Wat we tot nu toe gezien hebben is te weinig om een oordeel over te hebben. Maar goed. We begonnen vanochtend met een lekker ontbijtje, daarna gingen we in Yogyakarta naar Kota Gede, naar een zilversmid, fabriekje met winkel. Die werd net geopend en de meisjes konden nog wat uitzoeken voordat we naar Prambanan gingen. Daar heeft onze chauffeur een gids geregeld. We mochten ook in de torens en kregen de hele tijd uitleg. Ik werd nog geïnterviewd door scholieren die Engels leerden. Ook J. moest eraan geloven. Maar ze vonden het allemaal leuk. Ze schrokken alleen dat ze pas 13 was, omdat ze een kop groter was dan zij. De torens beklimmen was een hele uitdaging met mijn knieën, maar het ging zonder kleerscheuren. Poe poe, een extra workout deze week.
Op naar Solo, via Klaten waar mijn overgrootmoeder- oma Moes- getrouwd is. Het hotel is prima, alleen kan onze balkondeur niet dicht??? Er zijn mieren en muggen. Hmmm. Kleindochter L. en ik hebben er al een paar vermorzeld. We zijn eerst wat gaan eten bij een tentje langs de weg. En daarna doken we het zwembad in. Ik weet niet hoe mensen dat doen hoor, zonder omkleedhokje. Met een kletsnat badpak door een hotel lopen is niet mijn ding. Niet verder vertellen: ik heb gewoon mijn jurk aangedaan en het badpak stiekem uitgedaan om te laten drogen. Daarna ben ik met blote billen op mijn handdoek gaan zitten. Ahum, niemand heeft iets gemerkt hoor. Eerst gingen we met een taxi naar de stad. Maar waar ‘de stad’ is, is moeilijk te zeggen. Er waren geen winkeltjes meer open. Leve Google Maps! We konden een winkel vinden met batik. Ze hebben ons daar zelfs geholpen om een taxi te vinden. Heel lief. Zo leuk ook hoe de oudste kleindochter gaat helpen. Allemaal zijn ze behulpzaam. De taxi (soort Uber) bracht ons naar een restaurant schuin tegenover ons hotel. Er was live muziek. Na een paar liedjes vroeg de zangeres of iemand wilde zingen. Daar ging ze weer, oudste kleindochter, die ook na het eten nog twee liedjes zong met haar zusjes. Ik heb eindelijk ‘es klappa muda’ gedronken.
Het is geregeld, we kunnen hier twee nachtjes slapen.
1 opmerking:
Heerlijk om te lezen over je reis !!!! (brengt herinneringen terug van toen we jaaaaren geleden ook een rondreis hebben gemaakt) VEEL PLEZIER, maar dat zal wel lukken !
Een reactie posten