046-schaduwen

Op de tekenles heb ik een 'oud' werk verbeterd. Ik had november vorig jaar een tandenborstel getekend, die werd vastgehouden door een eendje. Afgelopen weekend merkte ik dat een schaduw ontbrak. Die heb ik nu toegevoegd. En omdat de voegen tussen de tegeltjes wat terugliggen, was ook mijn schaduw verkeerd. Ik merk dat ik liever naar waarheid teken, dan dat ik 'uit mijn hoofd' probeer te redeneren hoe de schaduw zou moeten lopen. Nu komt mijn ruimtelijk inzicht goed van pas, ha-ha.

Omdat er bij de tekenles goed licht is, heb ik meteen mijn vier tekeningen voor bij de gedichtjes gefotografeerd. Ik heb nog niet gekeken of ze gelukt zijn. Zonlicht achter wolken om tien uur 's ochtends is toch het beste licht. Ben benieuwd of ik nog foto's kan maken vóór 7 februari. Wel heb ik gemerkt dat een tekening niet helemaal klopt. In het gedichtje heb ik het over 'heel veel schoenen', terwijl ik maar twee paar getekend heb. Ik laat het maar zo.
Nog één tekening voordat ik mijn eerste gedichtenboekje af heb.

045-zondagsrust

Vier albums heb ik dit weekend volgeplakt. Buiten regent het weer. Er is te weinig daglicht om mijn tekeningen te fotograferen. En als ik naar de weersvoorspellingen kijk blijft dat de hele week zo. Balen! Had ik nu maar een privé-studio met mooi licht. Ik denk dat mijn tekeningen eigenlijk wel erg braaf zijn, te netjes, te precies. Maar nu voel ik dat ik mezelf dat moet bewijzen. Dat ik het kan. Dan kan ik het later ook loslaten. Maar ik weet nog niet wat ik morgen ga tekenen.

De zondagse rust werd vanochtend verstoord door een tegenstribbelend kleinkind dat door haar vader na een logeerbeurt in de auto werd gezet. Verder heb ik opgeruimd en administratie gedaan, lekker in de stilte. De schilder komt over twee weken en daarvoor moeten alle muren in de gang en hal leeg zijn. Alleen zoonlief moet zijn spullen nog opruimen. Ik hoop dat ik nu het goede voorbeeld gegeven heb, dat zegt veel meer dan wat voor woorden dan ook.

044-kaarten

Opruimen is "killing" voor je creativiteit. Eigenlijk heb ik altijd al het gevoel dat ik eerst moet opruimen voordat ik iets voor mezelf mag doen. Dom natuurlijk, en ik wijk er ook heel veel van af. Maar vandaag was zo'n dag dat ik het nuttige met het aangename heb verenigd. Kaarten en brieven met of zonder foto heb ik ingeplakt. Twee jaar van mijn leven zag ik voorbij gaan. Feesten, geboortes en overledenen kwamen door elkaar maar wel chronologisch langs. Mijn rode metalen doos is nu weer helemaal leeg.

043-waterval

Er gebeurt weer heel veel in mijn week. Teveel. Op de logeerbedden liggen nog steeds de stofjes waar ik iets van wil maken. Op de strijkplank liggen gestreken linnen lapjes die een deken gaan worden. Op internet (Holland Doc van VPRO) een documentaire gezien met Lidewij Edelkoort, een trendwatcher. Zij vertaalt gevoel, beelden, trends in stoffen en kleuren. Dat is een opdracht die we volgende week gaan doen, en waar ik nu al mee bezig ben. Deze week heb ik de tekening met de laarsjes van N. afgemaakt. Ik laat het nog een week liggen om te kijken of ik er iets in mis.

Op de les hebben we foto's gemaakt met een echte spiegelreflex. Die zijn we later gaan bewerken. Kijk maar eens. Het is wel zwart op zwart.

042-dag-is-te-kort

Op 7 februari vindt er een tussentijdse beoordeling plaats van de vooropleiding. Op een klein briefje heb ik eens geïnventariseerd wat ik zoal mee zou kunnen nemen. Je moet de werkstukken van de cursus meenemen en daarnaast mag je ook eigen werken meenemen. Nu heb ik veel textiele werkstukken weggegeven, en ik wil toch iets daarvan laten zien. De meeste patchworkkleden, die ik echt de mooeite waard vind zijn nog niet af. En die krijg ik ook niet op zulke korte termijn af. Help. Sommige tekeningen wil ik nog inlijsten, en ook het gedichtenboek zal in dummyvorm ''klaar'' moeten zijn. Zoals gewoonlijk zal het allemaal laatste moment werk worden. Ik ken mezelf. Heb gisteren wel in mijn dummy gewerkt, maar daar moet ik nog een staartje aan maken. En ook het stoffen telboek met vilten stippen voor Nonna's tweede verjaardag is bijna af.

Ideeën krijg ik altijd op het laatste moment. Zo lag het logeerbed vol met allemaal stofjes en folders van drie jaar de quilt- en patchworktentoonstelling in de Elzas bezoeken. Het komt dan allemaal langs. Al die ideeën die ik toen had voor een bepaald stofje, worden weer werkelijkheid. En ze veranderen naarmate ik meer aan het uitpakken ben. Voordat ik (weer te) laat naar bed ging, vind ik dan de perfecte oplossing voor het verwerken van een klein transparant geweven lapje. Dat wil ik dan eigenlijk ook meteen gaan uitvoeren. Helaas kan dat niet. Heb andere huishoudelijke verplichtingen.

041-scheve_trappen

Elk half jaar mag ik een nieuw schilderij uitzoeken in de Kunstuitleen van het Bonnefantenmuseum. In Roermond is ook een vestiging op de eerste etage van het Gemeentemuseum. Je moet daarvoor een levensgevaarlijke met tapijt beklede scheve trap op.

Het laatste anderhalf jaar was ik heel erg gehecht aan een grijs/witte grafiet pastel tekening van Ad van Campenhout. De afmeting is 100x110 cm en het is loeizwaar. Niet te tillen, en zeker niet die trap op en af. Toch wilde ik het vervangen door iets anders. Ik kijk eerst naar de afmeting, die moet groot zijn. Dan kijk ik of het binnen mijn budget valt. Vervolgens kijk ik naar de kleuren en dan pas wat het voorstelt. Dan kies ik drie mogelijke kandidaten om mijn definitieve keuze uit te maken.

De laatste jaren had ik voor twee plekken in huis al grafisch werk aangekocht. Maar boven de televisie is een heel groot stuk muur dat wel wat kleur kan gebruiken. Vooral nu we een grijswitte bank hebben. Deze keer kon ik geen keus maken en ging ik met twee grafische werken naar huis. Die waren samen goedkoper dan de pastel.
En ik moet zeggen dat ze heel mooi hangen. Over een half jaar moet ik er misschien weer afstand van nemen. Helaas heb ik niet zoveel muren voor eigen werk, maar die moeten er zeker komen.
Voor de toekomst heb ik bij Intratuin 5 open kasten van 2 bij 1 meter gekocht. Voor mijn knutselspullen en tijdschriften! Voor in mijn werkkamer annex atelier. Gelukkig hebben zoon en vrienden geholpen om de kasten het huis binnen te dragen.

040-test

Eens kijken of ik plaatjes kan toevoegen...

Ja, dat kan, dus. Moeten het wel "mooie" plaatjes zijn, natuurlijk ;-)

Hier zie je lapjes naast elkaar op dubbelzijdig plakbaar vlies geplakt. Daarna is er garen op de naad genaaid met een brede zigzag. Vervolgens is oranje wol toegevoegd (met een smallere zigzag), die op de kruispunten naar de andere kant geleid worden. Hier is het nog niet af.

039-lange-dag

Inderdaad, een hele lange dag. Nu ben ik moe. Eerst naar de tweede dag van de cursus van Pascale Goldenberg. En dan naar de cursus van het Centrum van de Kunsten. Bij Pascale leerden we met Filmoplast werken. Stofjes plakken en dan versieren met band en garen. Zij heeft zoveel voorbeelden gemaakt, dat ik me afvraag of ze nog wel slaapt. Maar dat geldt natuurlijk ook voor mezelf ;-). Ik vind het heel bijzonder dat ze zo open is en zo vrijgevend. Ze heeft een heel verhaal verteld over de groep van 250 Afghaanse vrouwen (in een vlakte noordelijk van Kabul), die 'voor haar' aan het werk zijn met het borduren van stukjes stof. Daarmee kunnen deze vrouwen geld verdienen en in hun onderhoud voorzien.

's Avonds, welhaast een cultuurshock na zoveel achter de naaimachine gezeten te hebben, zijn we aan de slag gegaan met papier en houtskool. Een doos natekenen vanuit verschillende hoeken. Het ging me wel goed af. Gelukkig kon ik een beetje gummen. Maar toen gingen we juf Helma natekenen. Daar hadden we een kwartier voor. Merk dat ik meteen spanning krijg. Zal ik het wel goed doen? Lukt het me om iets fatsoenlijks op papier te krijgen? Per tekening hadden we een kwartier. Dat helpt ook niet echt voor een langzaam en precies mens als ik. Maar het is me gelukt. Ben van het gezicht "afgebleven". Want uit ervaring weet ik dat dát heel lang duurt. Ai, en toen mochten we nog in vijf minuten een heel persoon tekenen. Ook dat is me gelukt. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf, voor iedereen trouwens.

038- draadjes

Voel me een beetje schuldig, vandaag. Lekker weg, terwijl kleindochter ziek is en haar ouders wel extra oppas kunnen gebruiken. Dinsdag en woensdag heb ik een cursus bij Pascale Goldenberg. Zij leert patchworkvriendinnen en mij een op traditie gebaseerde handwerktechniek. Zij werkt in Afghanistan met vrouwen, die haar liefde voor stof en handwerken aan den lijve mogen ondervinden. Mooie stukjes stof worden daarbij tegen elkaar op een ondergrond gelijmd. Dan komt er een soort afvaldraden-koord over de naden, die vastgezet wordt met een afstekende kleur garen. We krijgen acht oefeningen, waarvan de meeste op de naaimachine worden genaaid. Het huiswerk bestond uit het verzamelen van draden en het snijden van vierkantjes en driehoeken.
Pascale wil graag dat je de techniek zelf exploreert en geeft daarvoor wat aanwijzingen en voorbeelden. Ze neemt geen genoegen met excuses, je moet aan het werk!
Lekker handig als je het snoertje van je naaimachine vergeten bent en een uurtje kwijt bent om dat te halen.

037-auto's en een overslagdoos

Afgelopen vrijdag ben ik met echtgenoot naar de Interclassics-beurs in het MECC, Maastricht geweest. Ik ben gek op auto's. Vooroorlogse Bugatti's, Jaguars uit de jaren 60 en 70, en supersnelle sportwagen waar je in moet kruipen. Ik hou van het geluid, de geur, het avontuur en de verhalen die bij deze auto's horen. Het zal wel komen door jarenlang in de Tarzanbocht staan met vader, ooms en broertjes en neefjes.

Ik durfde geen foto te maken van een man in een kraampje dat vol lag met verdeelkappen. Het was van een ongekende schoonheid. De uitstupsels leken op omgekeerde uiers. Heb ook nog gekeken naar materialen, rubberen slangen en klokjes en metaal. Ik kan alles wel gebruiken, alleen weet ik nog niet waarvoor, ha-ha. W. ziet me al aankomen!

Er stond een man, die prachtige tekeningen en schilderijen had gemaakt van auto's en stillevens van tassen van automerken. En bij een Engelsman heb ik een ontwerptekening van de Formule 1 auto van Maserati uit 1956 gekocht. Prachtige ontwerplijnen. Nu nog een leeg kantoor. ;-)

Bij mijn neefje heb ik gisteren een overslagdoos leren maken. Het snijden van het karton had hij al gedaan, maar de rest moest ik zelf nog doen. Het was nog niet zo gemakkelijk, maar ik heb het volbracht. (foto volgt nog, ga nog experimenteren met een andere mogelijkheid om foto's toe te voegen aan deze weblog).

036-interieurstappen

Helaas lukt het me nog steeds niet om wat plaatjes toe te voegen. Misschien moet ik toch over naar de nieuwste versie van deze weblog.
Voorafgaand aan de les, tussen het oppassen en het aftuigen van de kerstboom in, heb ik in de dummy gewerkt. Ik heb daar plaatjes geplakt van mijn mini-kamers. De allereerste kamer heb ik voor de verjaardag van een vriendin gemaakt in 1996. Daarna heb ik zelf ook nog een keuken ingericht. De kast en de tafel heb ik van hout gemaakt, de taarten en gebak van Fimoklei. Het servies had ik ook eerst van Fimo, maar later heb ik op een poppenbeurs echt porselein gekocht.
Na de keuken kwam de naaikamer (met een computer) en een oosterse kamer (met boedhabeeldjes). Drie jaar geleden heb ik ook een kersttafereeltje ingericht.

Voor mijn opdracht wilde ik nog een kamer inrichten, maar helaas. Vandaag bij IKEA is zo'n showdoos niet meer te krijgen. Dat wordt zelf knutselen. De achtergrond is een kamertje van Ingeborg Meulendijks. De inrichting heb ik in gedachten al rond. Er komt een kroonluchter voor meer licht, een gordijn met kraaltjes voor de deur, een schilderij aan de muur, een schatkist langs de muur en een hangmat om te slapen. Het is tenslotte een slaapkamer.
Misschien maak ik er ook nog een verhaal of een gedichtje bij, iets sprookjesachtigs.

Als ik Ans Verdijk hoor vertellen over kunstenaars en wat hen drijft, dan kan ik uren luisteren. Heerlijk als je in zulke inspirerende kringen kan vertoeven. Ik krijg alleen maar zin om ook te scheppen en uit te voeren. Had ik maar meer tijd.

Vandaag in het verkeer kwam ik twee keer langs een kettingbotsing. Het stormt en giet en het is nog steeds warm met 10 graden.

035-klaar!

Eindelijk is de tekening van N. af waarop ze op de hond zit. In zwart-wit met potlood in B, 2B, 4B en 6B. De hond kon beter, maar ik heb het zo gelaten. Het blijft een interpretatie van de werkelijkheid en geen foto.

De hele Kerstvakantie heb ik gedacht aan de CVK-opdracht met Ingeborg Meulendijks zie ook http://www.ingeborgmeulendijks.nl/. Maar ik heb er geen werk van gemaakt omdat die les niet op 10 januari was. Met een foto van een interieur gaan we verzinnen hoe en wat we ermee zouden kunnen. Zelf dacht ik aan het bouwen van een bewaarkist en aan het haken van een hangmat. Nu hebben we woensdag tóch die les. Help! Dat wordt weer eerst snel huiswerk maken. Het beschrijven van je denkproces in de dummy.

034-Kallen-Gallela

Aan eigen kunst ben ik niet meer toegekomen deze zondag. Ben met mijn echtgenoot op stap gegaan en eindigde met oppassen op onze kleindochter. Tussendoor heb ik twee rokjes afgemaakt en ook mijn blazer kan ik morgen aan. Als ik zo achter mijn naaimachine zit dan voel ik me helemaal thuis. Ik ken het apparaat al vanaf mijn tiende, al was dat toen een trapnaaimachine. Mijn nieuwste naaimachine kan quilten en borduren en ik heb er al een jaar niet mee genaaid. ;-(

Op Ned. 2 heb ik gekeken naar een reportage over Akseli Kallen-Gallela, een finse kunstenaar, een homo universalis. Dat is volgens Wikipedia een mens die al zijn mogelijkheden en vaardigheden heeft ontwikkeld (ook zijn lichaam). Kallen-Gallela was heel veelzijdig in zijn technieken. Kon ik dat ook maar laten zien! Ik weet dat er een tijd komt dat ik al mijn vaardigheden kan laten zien. Geduld.

033-afmaken

Meestal heb ik totaal geen problemen om met iets nieuws te beginnen. Op de een of andere manier trekt me dat enorm aan. Ik ken mezelf. Ik kan dan alles laten vallen om met driehonderd procent met het nieuwe te beginnen. Dat kan heel lastig zijn als ik ook iets wil of moet afmaken. Het lukt me niet altijd om resultaatgericht bezig te zijn. Eigenlijk gaat het me meer om het proces dan om het daadwerkelijk af te maken. Toch ben ik ook heel trots als ik dan eindelijk iets volbracht heb.
Bijvoorbeeld: een twee bij drie centimeter schilderijtje gemaakt voor een van mijn poppenkamers of voor de interieuropdracht van de cursus.
Wat ik nog af wil hebben: een nieuw zwart rokje en het korter maken van de mouwen van een zwart jasje. Maandag ga ik weer werken!

032-muziek

Ben net terug van het wegbrengen van moeder en jongste dochter. Ze hebben twee nachtjes bij ons geslapen. In de auto, terwijl het bijtijden heel slecht weer was, heb ik naar Radio 4 geluisterd, er was even geen "betere" zender. Er werd een heel modern muziekstuk gespeeld. Qua muziek kan ik daar niet zo veel mee. Mooi vind ik het niet. Het wordt interessanter als je er beelden bij bedenkt. Spannende en droevige stukken komen er voorbij, in de vorm van violen, gekraak (?), fluit, drums en stilte. Het was een leuk spel om gewoon maar beelden in je op te laten komen. Het was niet goed of fout. Het lijkt me echt een uitdaging om bij moderne klassieke muziek een film te maken.

031-natuurkunst

Tijdens mijn wandelingen met de honden heb ik genoeg tijd om rond te kijken. Meestal wandel ik langs de hei en door het bos. Maar kortere rondjes leiden langs vleeskoeien, paarden, herten, schapen, kippen en wat boerderijen. De gevallen blaadjes van de wintereiken in de buurt van het voetbalveld vertonen nu allemaal gaatjes. Heel wonderlijk, heel mooi. Als je deze vormen als inspiratie gebruikt voor je kunstwerk, dan heb je zoveel mogelijkheden dat je nog jaren vooruit kan. Er is nog zoveel te zien. De grillige vorm van takken of van een stam. De kleuren van paddestoelen, de vormen van schimmels op stronken. Het waaien van de wind door het lage gras. De natte glinstering op de blaadjes van de klimop in de zomereik. De kleuren van de lucht bij zonsondergang of van het licht bij zonsopgang. De ganzen, die in formatie overvliegen en daarbij elkaar roepen. Ik hou van de seizoenen. De kerstboom staat binnen en buiten is het nat en 9 graden.

030-Bond

Er zaten maar acht mensen in de bioscoop. De film: Casino Royale met de nieuwe James Bond, Daniel Craig. Volgens W. een tweede Steve McQueen. Er zijn scenes geweest waar ik mijn ogen heb dichtgedaan, een beetje veel geweld. En toen de aftiteling kwam bonste mijn hart nog steeds. Gelukkig is het maar film, toch? Ik hoop niet dat ik er van ga dromen.

De nieuwjaarswensen zijn allemaal gepost. De volgende klus is het voor 2007 geschikt maken van een historische Porschekalender uit 2003.