Het valt niet mee om met een baby op je arm een foto van een bijtje-op-bloem te maken.
Ze was na haar slaapje nog moe, maar bleef wakker toen we bijna een uurtje in de buurt gingen wandelen. Hier staan we voor kasteel Hillenraad.
Het valt niet mee om met een baby op je arm een foto van een bijtje-op-bloem te maken.
Ze was na haar slaapje nog moe, maar bleef wakker toen we bijna een uurtje in de buurt gingen wandelen. Hier staan we voor kasteel Hillenraad.
Twaalf A4-tjes liggen op de tafel. Als ik ze geknipt en aan elkaar geplakt heb, heb ik een voorbeeld dat ik op stof ga uitwerken. Maar eerst dus knippen en plakken!
Deze lapjes hebben het niet ‘gehaald’. Ze zijn te flets en gaan opnieuw in de sojamelk. Gelukkig hoef ik ze dus niet te strijken. Daarna ga ik ze gebruiken in verf-experimenten door middel van koken en stomen van (bloem)blaadjes. Via Instagram kwam ik terecht bij de Portugese Francisca Nunes, ze heeft een gratis cursus!
Meer: https://www.franciscanunes.com/flowers-magic-free-class
Onverwacht is het deze week twee keer oppassen geblazen. Jongste kleinkind vindt de enige zonnebloem in haar moeders tuin schitterend!
Dit keer heb ik niets te naaien meegenomen maar ben ik begonnen aan een Bullet Journal. Kleindochter2 wil dat gaan doen en ik mag het haar ‘leren’. Ze noemt het ‘knutselen’ omdat Creachick (YouTube) dat ook doet. Zelf wil ik juist het plannen leren. Twee jaar geleden had ik in het Japanse winkeltje TahWa aan de Bloemgracht in Amsterdam een (Chinees?) bullet journal gekocht. Nooit iets mee gedaan. Nu is de tijd! Ik kan niet meer terug. Weet niet of het iets voor me is.
Zondagavond (en een beetje van de nacht) en vanochtend heb ik gewerkt aan dit borduursel, of is het geborduurd aan dit werkje? Hmm, het lijkt niet echt op mijn oorspronkelijke tekening, maar moet dat ook? Ik laat het nog even rusten. Gewoon elke dag even er naar kijken en dan krijg ik er vrede mee, óf ik zie wat er nog ontbreekt..
Het begon met het borduren aan de achterkant...
Mijn eerste pijl ging buiten de ringen, dit was de tweede pijl. De derde ging helaas helemaal erover, tegen een boom. Ik kreeg de slappe lach toen manlief de kunst van het schieten ging uitleggen. Ondankbaar, toch?
Helaas is het nog niet af.. wordt vervolgd.
Gisteren gaf kunstenaar Karen Webb een reactie op mijn Instagrampost met een tekening van mijn jongste kleinkind. Het leek wel op de Gerber-baby, zei ze.
Dat moest ik even opzoeken dus. In 1929 was er een wedstrijd wie de mooiste tekening kon maken voor een nieuw merk babyvoeding in potjes, Gerber.
Dorothy Hope Smith tekende de vier maanden oude Ann Turner Cook na. De tekening was nog niet af, zei ze, maar werd toch uitgekozen.
Bij de foto’s: eerste: hier heb ik mijn tekening in spiegelbeeld met een waterverdwijnstift getekend. Ik ga het borduren. Na afloop wat water erover en de tekening verdwijnt!
Tweede: dit is Ann Turner Cook op 93-jarige leeftijd. Derde: de tekening die decennialang de potjes versierd heeft.
Aan de slag!
Vandaag ben ik begonnen met een transformatie of renovatie van een oud, nooit afgemaakt quiltje. Linksboven zie je bovenaan de oorspronkelijke stof met vissen, en daaronder overgeschilderd met magentaroze acrylverf. De onderste twee foto’s laten zien hoe ik met stempels roze strepen heb gemaakt. Volgende week verder met neongeel!
We noemen het nog steeds nichtenweekend, maar dit jaar is het een nichten-diner geworden. Self-made door ondergetekende.
Een schotel met kikkererwten, mais, spekjes, kerrie, paprika, paprikapoeder, ui, heb er nog wat bosui door gedaan. Op het laatst komt de crème fraiche er bij en geraspte Parmezaanse kaas. Lekker hoor.
We zijn nog even naar de tuinen van West geweest, wat een leuke plek om wat te drinken, en om te wandelen!
Hmmm, beetje moeilijk fotograferen in de avondzon. De kleuren zijn niet representatief, de vorm is wel duidelijk. Kleine lapjes van mijn eerste verfexperiment in Coronatijd zijn nu vastgenaaid als bewijs van een bijzondere tijd van bezinning en focus.
Wat ik vandaag leerde? Als ik de gewassen lapjes van de blauwe erwt was, is er nog niets aan de hand. Ze drogen lichtblauw op. Als ik ze strijk verdwijnt de kleur?? Aï, dat worden dus zinloze lapjes.
In mijn administratie kan ik nu zien welke lapjes weer in een sojabad mogen om ze later wél een kleurtje te kunnen geven. De eikels vallen al, daar kun je ook mee verven; het wordt bruin, maar met ijzerwater een mooi grijs of misschien wel zwart.
Deze keer heb ik geleerd van míjn verfexperimenten. Ten eerste zegt het verfwater niets over hoe de stof er uit komt. In mijn geval dus helemaal weer wit, of hooguit tintje wit. Ik gooi deze na het drogen weer in de sojaweek. Ten tweede gaf het experiment waarbij ik stof gewerkt heb met sojameel in water opgelost, niet de resultaten die ik gehoopt had.
Mijn lessen? 1. Als ik de potjes na twee weken in de zon leeggooi, krijg ik bezoek van strontvliegen, oeps. 2. Altijd sojamelk in huis hebben! 3. Op tijd stoppen met potjes vullen. Als het lapje al erg pastellerig van kleur is, niet nóg eens vullen. Tóch kan ik het niet laten nog een keer te verven, zie rechtsonder. Er zijn nog maar twee potjes over. 4. Vaak gewassen stof verft beter dan nieuw gekochte stoffen. 5. Altijd in soja geweekte stof in huis hebben! 6. Alles administreren helpt!
Swatches per natural resource. Lot of adminstration! #ecodyeingfabric #naturalcolours #naturalcolors #soyamordanted method of #rebeccadesnos #planetree #mahoniaaquifolium #pomegranate #stjohnswort #avocado #bluebutterflypeaflower #phragmitesaustralis #blackbeans #plataanschors #mahoniabessen #granaatappelschillen #sintjanskruid #clitoraternateaflower #rietpluimen #zwartebonen
Onverwacht kon ik vandaag de grote container op de achtergrond vullen met tuin- en ander afval. Dus in plaats van lekker fietsen en mantelzorgen bij mijn vader, heb ik de hele dag zitten zagen en weggooien. Ja, het was warm, soms heel warm, zodat transpiratie gewoon mijn ogen in liep. Zagen ging met de handzaag op steel en met een boomzaag. De Amerikaanse vogelkers hierboven had een doorsnee van 20 cm, denk ik. Ik was bang dat mijn zaag niet groot genoeg zou zijn, maar het is uiteindelijk toch gelukt.
Omdat ik zo moe was heb ik eens mijn stappen bekeken. Wow, 12.000 stappen...
Weer een poging het jongste kleinkind op papier te krijgen! Klopt niet helemaal, maar ze kijkt hier zó ernstig in de iPhone-lens! Iets teveel schaduw, maakt het tekenen wat moeilijker. Haar ouders waren blij dat ze zo vrolijk was (en deed) toen ze me weer aflosten vanavond. Soms kan ik niet wachten totdat ze groter wordt, maar ik geniet maar weer snel van deze beweeglijke dame. We hebben samen onderzocht hoe een metalen en een plastic fles aanhoort als je erop tikt. En kun je geloven dat haar grote teen een blaar heeft, omdat ze zich met één voetje steeds afzet? Ik heb er een foto van gemaakt. Even geen handwerken deze dagen. De tuin wacht...
Waar de zaterdag warm en sportief verliep, was de zondag warm én nat, en stond in het teken van mijn kleurexperimenten. Stukjes van alle tot nu toe geverfde lapjes gingen in de handwas. Drogen ging snel met dit warme weer; moest wel binnen want het regende en dreigde af en toe. De gedroogde lapjes heb ik weer in stukjes geknipt, voor mijn stalenboek in wording. Vandaag kan ik daarmee verder. Hoop nu wél een stukje te kunnen fietsen.
Eigenlijk lijkt dit portretje dramatischer dan ik het heb getekend. Misschien komt dat ook door het accent op de ogen. Als ik teken met sterkte B, en de accenten met sterkte 4B aanbreng, dan is het zwart misschien net een tikkeltje té zwart.
Daar doe ik het voor! Dit quiltje had ik een tijdje geleden voor dit kleindochtertje genaaid. Zó heb ik het bedoeld. Lekker in de tuin...
Vandaag weer eens een nieuwe route gedaan met de fiets. Na afloop heb ik de jongste kleinzoon van een zelf gemaakte foto nagetekend. De schaduwen mogen nog wel wat donkerder. Maar ik was te lui om potlood 6B te pakken.
Omdat ik een andere telefoon heb durf ik ook Strava te gebruiken. Geen angst dat de batterij op gaat, Hihi. Helaas had ik de heenweg niet opgenomen, moest daarvoor iets aan of uit te zetten. Jammer. Totale rit: 50,2 km! Op de terugweg werd het wel wat frisser..
Er zijn nog een paar potjes die over anderhalve week geleegd kunnen worden. Dit is het voorlopige resultaat van mijn laatste verfactiviteiten. Helaas moet ik ze nog allemaal wassen. Per kleurfamilie wil ik ook nog kleine stukjes vastnaaien op een linnen lap. Ze kunnen dan bij de rest van mijn ‘verfbijbel’-in-wording.
Met recht is de blauwe erwt (blue buttercup pea) een wonderbaarlijke bloem. Niet alleen smaakt de thee ervan heerlijk, maar je kunt er ook mee verven. Bovenstaande kleuren zijn gemaakt in verschillende oplossingen. De groene bijvoorbeeld is met Baking Soda. Het droogt allemaal nog wat fletser op, maar tóch! Er staan nog negen potjes met deze erwtverf te wachten. Over twee weken pas, mogen ze open! Geduld...
Tijd voor het leeghalen van de door de zon geverfde potjes met stofjes! Zoals gewoonlijk ruikt niet elk potje even fris. Het ontneemt mij de lol om verder te gaan. Er moeten nog negen potjes leeggemaakt worden! Die doe ik morgen. Er is geen plaats meer op de waslijn. Ook is er in sommige potjes nog een nieuw stofje gekomen. Daarbij heb ik gekeken of de kleur interessant genoeg zou worden.
In een grijs uitgevallen zwartebonenverfpot heb ik wat Shiborilappen toegevoegd. Shibori krijg je met elastiek of knijpers, of gevouwen of gedraaide stof. Waar elastiek is, komt geen verf. De ‘slang’ rechts is uitgevouwen tot lapje linksonder.
Ook was er nog tijd om havermoutkoekjes te bakken. Yammie
Kun je het geloven? Ik heb te weinig stof, hihi. Zondag mag ik mijn potjes openmaken en wellicht is er een mogelijkheid om nóg een verfbad te doen met dezelfde verfvloeistof. Maar daar had ik dus wel nieuwe stof voor nodig. Gauw naar de Action, voor 8€ heb je een katoenen laken van 2,40x2,60 meter. Omdat ik geen sojamelk had, heb ik moeten improviseren door (gedeeltelijk al beschimmeld) sojameel in heet water te doen. De lappen gaan na een nachtje weken nog vier keer in de sojamelk. Met de huidige temperatuur droogt het allemaal heerlijk snel.
De plastic emmer met twee t-shirts in een grijzige zwarte-bonenverf heb ik geopend. Helaas kan ik niet beschrijven hoe erg vies het rook! Ik heb de t-shirts meteen met de hand gewassen en ze weken nu voor de zekerheid in de Biotex. Het waren oude, verkleurde t-shirts, maar ze zijn nog prima om mee te experimenteren.